Over metromannenhaat en stofzuigerfetisjisme

Argh! Is het nou onderhand een keer klaar met columnisten die oerconservatieve gendernormen lauw opdienen met een sausje van turbotaal en dan net doen alsof ze vreselijk tegendraads durven zijn? Met hun anachronistische projecties, metromannenhaat en stofzuigerfetisjisme. Het is verdomme net alsof er elke week een artikel van de Libelle wordt doorgeplaatst op de opiniepagina’s van serieuze kranten. Jaargang 1949. Alleen verkrijgbaar in zwart/wit.

Nu staat het u natuurlijk volkomen vrij om dat geleuter over marsmannetjes en venusvrouwtjes voor zoete koek te slikken, maar val de mensen die wel het uiterste uit leven in 2013 willen halen er niet mee lastig.

Sinds wanneer is iemands’ mannelijkheid (als in de eigenschap, niet het gereedschap) trouwens meetbaar aan de vorm van zijn kraag ? En welke zichzelf respecterende cultuurwetenschapper betoogt serieus dat vrouwen om een vent te krijgen maar net moeten doen alsof zij niet beschikken over een werkend darmsysteem? Wat denken dergelijke auteurs dat mensen belangrijk vinden in het leven?

Spontaan aseksueel Het idee dat de emancipatie ‘te ver doorgeschoten’ zou zijn is niet alleen aantoonbaar gelul, maar ook nogal een belediging voor alle mannen en vrouwen die het gewoon leuk met elkaar hebben zonder in paniek te raken over wie de broek aan heeft. Bovendien getuigt het van ideologische dyslexie om emancipatie te lezen als een omkering van gendernormen (om niet te spreken van een totaalgebrek aan realiteitszin).

Want waar zijn al die mensen dan die zogenaamd spontaan aseksueel worden bij de minste overschrijding van de genderrol? Je ziet de huwelijkscrises al voor je:

M: Oh schatje, het spijt me zo! Als ik het wist had ik nooit aan die behoefte toegegeven.

V: Weet je, het is gewoon te laat. Nu ik je eenmaal zo heb gezien… Ik hou nog wel van je, maar ik kan het gewoon niet meer op je. Het spijt me.

M: Had ik maar nooit die was opgevouwen. *huilt*

Knokkels over de grond Mag ik als vrouw ook gewoon blij zijn dat mijn vent kan articuleren wat hij wil zonder dat daar een knuppel of haren trekken aan te pas komt? Het sexy vinden dat iemand niet met zijn knokkels over de grond sleept en er blij van wordt dat ik zelf wel bedenk wat ik van de wereld vind? Er zijn namelijk net zo veel vormen van aantrekkingskracht als er mensen zijn, en de meeste van hen kunnen prima zelf bedenken wie ze al dan niet lusten en waarom.

De roep om ‘echte mannen’ en ‘echte vrouwen’ is geen nostalgie naar een ver verleden, maar een bevestiging van de norm waaraan nog steeds slechts een minderheid zich waagt te onttrekken. Ongeacht of dat mannen hun ballen scheren, of dat vrouwen weleens een scheet laten. Menselijk verlangen is ingewikkelder dan dat en relaties gaan dieper dan dat. Ook al beweren Cosmopolitan en FHM van niet.

Volgzame vrouwen En voordat de liefhebbers van volgzame vrouwen en macho mannen zich weer in hun kruis getast voelen: er is dus niks mis met wat jullie lekker vinden, maar hou alsjeblieft op voor te schrijven dat het de norm zou zijn. Ben zo passief of dominant als voor jou goed voelt. Boen die vloer op je blote knietjes totdat je de reflectie van je Franse kamermeisjesuniform erin ziet. Drill die powerboor totdat ze er in China koppijn van krijgen. Own jouw versie van mannelijkheid, vrouwelijkheid of iets daartussenin en geniet van de charcuterie des levens. Maar alsjeblieft, in naam van alles dat lekker voelt, pretendeer niet te kunnen dicteren wat aantrekkelijk is.

Je bent niet mijn moeder, niet mijn dokter, niet mijn dominee, en al helemaal de baas niet over mijn seks.

cc-foto: Tengrain