Waarom men bezig is een wig te drijven tussen oudere en jongere werknemers
MKB-ers zijn vaak zeer sociale werkgevers met veel hart voor hun personeel maar dat komt niet tot uiting in de houding van hun belangenvereniging, de AWVN. Die toont zich liever spijkerhard. Ook nu weer. Directeur Harry van de Kraats heeft ergens achter in zijn kantoor nog een cd van vroeger gevonden, die hij in zijn laptop geladen heeft.
Minder productief? Nog nooit van zijn godslevensdagen is aangetoond dat ouderen vanwege hun leeftijd minder productief worden of een blok aan het been zijn bij de introductie van nieuwe methodes of technieken. Natuurlijk: er zijn in een bedrijf altijd wel collega´s te vinden die zich moeizaam naar de werkplek slepen om daar te klagen over de lui die het wiel uitvinden en steeds weer allerlei onzin uitproberen. Deze houding is niet leeftijdgebonden. Je zult de twintigers en dertigers de kost moeten geven die exact passen in de omschrijvingen van Harry van de Kraats.
Het merkwaardige is daarnaast dat deze inflexibiliteit, dit gebrek aan productiviteit, het afkalven van visie en denkkracht, kennelijk nooit plaats grijpen in de top van de bedrijven, waar het wemelt van de hooggeplaatste lieden die toch het best als opgewarmd lijk kunnen worden gekwalificeerd. Dan zwijgen we maar over de ondernemertjes die tot op hoge leeftijd door blijven ploeteren en iedereen in de weg lopen in plaats van dat zij de zaak overdoen aan hun kinderen, een talentvol neefje of bij ontstentenis daarvan een jeugdig iemand met élan. Hoeveel houden die aan vernieuwing en ontwikkeling van topproducten tegen? Welke miljardenschade berokkenen zij de export, ja de hele Nederlandse economie?
Reactie vakbonden Alle gekheid op een stokje: als Harry van de Kraats in leeftijdsdiscriminatie weet te grossieren, dan kan een ander dat ook. De vakbonden zouden dan ook het best kunnen reageren door te wijzen op de hoge leeftijd in de directievertrekken. Om daarna over te gaan tot de orde van de dag.
Van de Kraats zou er beter aan doen om zijn pijlen te richten op de talrijke overheidsmaatregelen – van rijk, provincie en in het bijzonder de gemeente – die het MKB de das om doen zoals allerlei excessieve regelgeving of beleid met ongewenste effecten, zoals de plicht om ziek personeel twee jaar door te betalen dat juist de kleine werkgever het bankroet in drijft in plaats van dat – zoals de bedoeling was – het ziekteverzuim erdoor wordt bestreden.