Opkomend water

Hij had de sprong gewaagd, durfde het initiatief te nemen.

Misschien is hij geboren in de verkeerde tijd, zijn zegetocht die hij voor ogen had werd een gevecht tegen de getijden, een land onder de zeespiegel, het water onontkoombaar. De vraag was of hij kon volharden.

In eerste instantie ging het hem goed af, hij kocht een huis en schonk het huis een kind. De boekenkast werd gevuld, zijn brein ook. Af en toe ging hij met het gezin op vakantie, een avondje uit eten. Hij werkte er zo hard voor.

De kunstacademie, hij doorliep haar voor een heuse HBO diploma. Met zijn papier op zak en zijn schuldbrief van de studiefinanciering, bemerkte hij dat hij geen ervaring had, markttechnisch was de kunstenaar niets meer dan een idee. Het voelde niet goed, de kunsten vanuit een kamer. Werken ging hij, zes jaren lang zoog het werk hem veertig uur in de week op. Voor de staatskas. De opbouw van de dijk.

Maar het bloed, dat vervloekte bloed kruipt waar het niet gaan kan. De jongeman wilde vrijer zijn. Hij paste niet in de restricties behorend bij de loonslaaf. Op deze manier was hij geen meerwaarde voor de maatschappij, de maatschappij, die juist een behoefte had aan meerwaardes – zo was zijn overtuiging.

Met een regeling kon hij weg, de focus leggen op dromen. Heilig is hij overtuigd van het talent dat hem stuwt. Hij was en is wars van het woord ‘Valkuil’. De nadruk ligt niet op het ontwijken van de valkuil, de nadruk ligt in de potentie van het talent.

Zo harkte hij wat opdrachten binnen, zo werd hij trots. Uit die trots kwam zijn motivatie, uit zijn motivatie het volle potentieel, uit de potentie zijn inkomsten, uit zijn inkomsten het spekken van de economie Zo bouwde hij een dijk die hem zou beschermen tegen het opkomende water.

Maar……

Zijn huis, gekocht in 2007, was gedaald in waarde, flink. Als zzp’er had hij ook niet moeten beginnen, gezien de plannen van de commissie Van Dijkhuizen. Zo denkt hij dan toch. Het water is sterker dan het talent. Het sijpelt langzaamaan door de sponningen van de ruiten, druipt van de douche in de gang.

De dijkenbouwer, voor een veilig leven, werd een bruggenbouwer, zonder grond om de brug op te laten rusten. Hij dreef mee op de wil van het besluit, genomen tijdens de formatie.

Stel je toch voor je bent net dertig, net ouder en beginnend ondernemer. Dan is je talent toch echt Nederlander zijn, jammer dat het bestempeld wordt als valkuil.

Volg Bas Geeraets ook op Twitter en lees meer van hem op zijn weblog