Open brief aan de fractievoorzitters van de democratische partijen

Dames en heren, De volksvertegenwoordiging is het instituut dat ons de toekomst in moet leiden, naar de jaren twintig en verder. Deze taak vraagt grote verantwoordelijkheid en leiderschap. Dat vinden Nederlanders een eng woord, leiderschap, en daar hebben we goede redenen voor. Maar iemand moet het voortouw nemen, en dat is niets anders dan een synoniem van leiden. En wij allen hebben u daartoe verkozen.

Het lijkt de laatste jaren wel alsof de volksvertegenwoordiging amechtig probeert, de waan van de dag bij te houden. Dat is volgen, niet leiden. U bent niet gekozen om het volk te volgen, al is dat electoraal soms nog zo aantrekkelijk.

Woensdag was u aanwezig bij een debat in de Tweede Kamer waar verschrikkelijke dingen zijn gezegd door het lid De Graaf:

We gaan het meemaken dat een meerderheid van alle kinderen op school islamitisch is en dat is voorwaar geen prettig vooruitzicht, voorzitter. De Nederlandse eigenheid, de identiteit en de cultuur, wordt via immigratie en via de baarmoeder om zeep geholpen.

U heeft de afgelopen jaren dit monster zien groeien en u heeft vrijwel niets hiertegen ondernomen. Wellicht dat enkelen van u nu denken dat zij toch minstens in de frontlinie hebben gestaan van het verzet tegen deze weerzinwekkende, leugenachtige ophitserij. Ik zal geen namen noemen en voorbeelden geven maar ik kan u vertellen dat ik geen partij zou kunnen noemen die daadwerkelijk een krachtig tegengeluid heeft laten horen. In tegendeel. U heeft vooral getracht om een stukje van de xenofobe kiezerstaart voor uzelf af te snijden.

Het tegengeluid komt ook nauwelijks uit de journalistiek. In het land van het oppermachtige kijkcijfer, de kelderende oplage en de essentiële click kiest de pers ervoor, het luidruchtigste volksdeel niet al te zeer van zich te vervreemden. U en de pers volgen het volk, en het volk volgt diegene die begon te zeggen dat hij alleen iets tegen de ‘uitwassen van de islam’ had en die nu onomwonden stelt dat alle moskeeën dicht moeten. Je hoeft geen helderziende te zijn om te begrijpen wat er verderop ligt op die weg.

Ik ben een armzalige margeblogger en een machteloze twitteraar. Ik heb een kleine kring medestanders en gelukkig zitten daar ook bloggers bij, maar wij kunnen dit tij niet keren. We proberen het al jaren en we worden als dank bedreigd, belasterd en verketterd. We staan er geheel alleen voor. U zit in het hart van de democratie. U kunt, ook nu nog, nu het eigenlijk al veel te laat is, een poging doen om in te grijpen. U kunt uitstijgen boven de partijpolitieke belangen en de angst voor de peilingen, u kunt leiderschap tonen en de xenofobe waanideologie die het land in zijn greep heeft, trachten te keren.

Ik hou bij deze op met bloggen over de krankzinnige haat die ons land in zijn greep heeft. Ik kan het niet meer, het vreet aan me, het is afschuwelijk om aan te moeten zien hoe het land van Miep Gies langzaam verandert in het land van Meinoud Rost van Tonningen. Het is nu aan u, gezamenlijk de vertegenwoordigers van een ruime meerderheid van het Nederlandse volk. Stel ons niet teleur.

Hoogachtend,

Rob van Kan

Deze tekst verscheen eerder op de website van Rob van Kan.