Opboksen tegen de saaiheid

Het NOS-lijsttrekkersdebat eerder deze week gaf me het gevoel te kijken naar mensen die na een aanrijding een schadeformulier invullen. Beschaafd proberen ze de toedracht van het ongeluk weer te geven zonder elkaar teveel voor het hoofd te stoten.

Op zo’n schadeformulier staat altijd een waarschuwing dat het bij het invullen niet over de schuldvraag moet gaan. Dat was nu ook het geval. Wat hielp was dat Rutte en zijn bijrijder Wilders afwezig waren.

Wat overbleef was bijna een prettig gesprek tussen mensen die wel op een aantal punten van mening verschillen maar vooral ook passagier zijn in hetzelfde schuitje. Je kunt wel andere prioriteiten hebben maar het gaat om doorroeien en op koers blijven.

Toegegeven, het is saai. Je hunkert als kijker naar Rutte die vertelt over rechtse vingers die hij weer gaat aflikken, naar Wilders die het liefste een chain gang ziet in iedere straat en naar Roemer die dreigt met ‘over my dead body’ . Dan gebeurt er tenminste wat.

Maar wat gebeurt er dan eigenlijk? Het is stoere taal die nergens toe leidt. De rechtse vingers werden afgelikt maar liepen daarna een forse snee op, chain gangs komen niet meer terug en Roemer wilde zo snel mogelijk van zijn eigen dead body af. Het is spektakel en verder niks.

Het doet me een beetje denken aan Amerikaanse films waarin altijd iemand vermoord wordt om de spanning er in te houden. Dat werkt inderdaad goed als amusement. Maar in het dagelijks leven maakt de gemiddelde mens bijna nooit een moord mee.

De kans dat je samen met iemand een schadeformulier moet invullen is vele malen groter. Maar daar worden geen films over gemaakt. Daar trek je geen kijkers mee. Vraag je eens af: hoe gaan we deze crisis oplossen? Met een schadeformulier of met moord en doodslag?

Zondag verandert RTL de politiek weer in een kooigevecht met het zogeheten premiersdebat . En daarna volgt de rest. Hoe zou het zijn als Rutte, Wilders en Roemer ook de komende dagen wegblijven uit de debatten? Sterker nog: Als ze gewoon geen kandidaat meer zouden zijn. Zou Nederland dan dreigen ten onder te gaan? En hoe zou het zijn als we alleen konden kiezen uit Rutte of Roemer?

We willen een bokswedstrijd op tv maar we zijn gewoon een land van formulieren. Dat klinkt dodelijk saai maar formulieren werken beter dan boksen. Dat weet nu zelfs Badr Hari.

Lees ook van Francisco van Jole: De Sywertbreker