Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Op zoek naar de geheime deuren van de stad

  •  
01-05-2020
  •  
leestijd 6 minuten
  •  
vervallenstad

© cc-afbeelding: Carroll MacDonald

Een vrolijk perspectief op het Nederland van de toekomst
Mark Rutte groeit in zijn rol. Verdwenen is de lach. Op persconferenties manifesteert hij zich als een ernstige leider en een vakbekwaam gezagvoerder die het schip van staat heelhuids tussen de klippen door loodst zolang de bemanning maar zijn aanwijzingen precies volgt. Het is de kiezers duidelijk: hij en zijn ministers doen wat nodig is. Zo leidt Rutte de middenklasse naar de achteruitgang waar de trap naar beneden begint en de middenklasse juicht hem daarvoor toe. De VVD schiet omhoog in de peilingen. Ondertussen geldt Wopke Hoekstra als de betrouwbare tweede man. De meerderheid van de CDA-leden ziet hem als de meest geschikte partijleider. In Noord-Brabant zijn de christendemocraten trouwens vol voor een coalitie met het FvD gegaan, krek op de dag dat HP De Tijd onthulde hoe deze partij niet bepaald vrij is van antisemitische en neonazistische trekjes.
Het kan natuurlijk anders lopen maar uit deze ontwikkelingen blijkt dat politiek rechts de toekomst heeft in Nederland. Jesse Klaver schrijft wel manifesten maar au fond heeft hij niets in te brengen dan lege briefjes. Dat geldt ook voor Lodewijk Asscher en Lilian Marijnissen, die nog een schrobbering van de premier kreeg toen zij vroeg of de ijver, ontplooid rond schimmige apps misschien ook kon worden betoond in het kader van de mondkapjesschaarste.
Kortom: de roden roepen maar zij roepen tevergeefs. Wij stevenen af op een anderhalvemetersamenleving waarin de recepten van krimp en bezuiniging uit het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw opnieuw en met volle kracht worden toegepast. De kans is groot dat de VVD na het vertrek van Rutte over een jaar of drie vier, het premierschap gunt aan de betrouwbare Hoekstra ook al leidt hij niet de grootste partij. Juist vanuit die positie en vanuit zijn economische orthodoxie kan hij een veelpartijencoalitie gemakkelijker leiden dan een VVD-er. Als de politiek leider van de grootste partij tevens premier is, gaan de coalitiegenoten zich al gauw bijwagens voelen. Dat is niet goed voor de stabiliteit.
Hoe zal Nederland er in pakweg 2028 bij liggen? Een kleine scène:
Marieke dankte haar baan aan het feit dat zij over haar diploma’s had gelogen. Ze verzweeg tijdens het sollicitatiegesprek zorgvuldig dat ze acht jaar terug nog net voor de lockdown een bachelor business studies had gehaald. Anders was ze nooit aangenomen als schoonmaakster in een ziekenhuis. Het betaalde slecht maar gaf wel enige inkomenszekerheid. Ze kon haar natje en haar droogje net betalen en zelfs een beetje kostgeld geven aan haar ouders bij wie zij net als de meeste twintigers en vroege dertigers in Nederland nog woonde. Van hun pensioenen was door de gedurige kortingen niet veel overgebleven maar de twee miljoen werklozen hadden het met hun gezinnen veel moeilijker. De regering was overgegaan tot het uitreiken van voedselpakketten aan iedereen met een bijstandsuitkering. Alleen op die manier kon massale ondervoeding worden voorkomen. Mind you, die werklozen, dat waren maar al te vaak academici of HBO-ers. De bedrijven die ooit om hun aandacht schreeuwden, bestonden niet meer. Het was overal: voor jou honderd anderen. Wie nog wel werk had, hikte maandelijks aan tegen de sterk gestegen ziektekostenpremies met hun eigen risico van duizend euro behalve voor corona-aandoeningen. Want anders zouden de armen teveel rijken aansteken, dacht Marieke wel eens cynisch hoewel ze met haar ouders in deze moeilijke tijd toch altijd weer bij premier Hoekstra uitkwam. Er was geen alternatief.
Het coronavirus woedde immers nog steeds. Een paar keer waren vaccins geïntroduceerd maar die bleken slechts korte tijd te helpen. Het virus muteerde te snel. Alleen de anderhalvemetersamenleving hield het min of meer in bedwang: met structureel tussen de 500 en de 600 patiënten op de intensive care en meestal minder dan honderd ziekenhuisopnames per dag. Meer viel er uit de overgebleven lockdownmaatregelen niet te halen. Premier Hoekstra benadrukte steeds weer: het was een kwestie van volhouden en de buikriem aanhalen want een euro kon maar een keer worden uitgegeven. Het zorgsysteem zou zeker ineenstorten als Nederland zijn huishoudboekje niet op orde bracht. Hij aarzelde niet om moeilijke maatregelen te blijven nemen. De speciale coronaheffing die iedere werkende moest betalen was daar een voorbeeld van. De opbrengst werd voornamelijk gebruikt voor het fiscaal faciliteren van grote bedrijven zoals de KLM of de Bijenkorf. Zonder die steun zouden zij omvallen. “Zijn er volgens U geen werklozen genoeg?”, had Hoekstra tot veler hilariteit met de armen in de lucht uitgeroepen toen een journalist van de Trouwe Volkskrant hem tijdens een door de landelijke televisie uitgezonden persconferentie vroeg of dit geen omgekeerde Robin Hood-belasting was, stelen van de armen om het te geven aan de rijken. Het was zuur, maar zo zit het, had Mariekes vader geconstateerd en hij draaide de verwarming nog wat lager om de energierekening beheersbaar te houden.
Tegen de dichtgetimmerde etalages hingen nog steeds verkiezingsaffiches met het portret van de premier. “Hoekstra, wie anders?”, was al sinds 2021 de leuze van het CDA.
Marieke joeg de sombere gedachten aan de werkelijkheid van alledag weg. Zij verheugde zich. Ze ging uit. Ze had feestelijke kleren aangetrokken. Er hing thuis nog een hele garderobe uit betere tijden, uit voor-coronatijden. Over haar outfit droeg zij een lange vale jas want een te opzichtig uiterlijk kon vragen oproepen bij de coronapolitie. Die wilde dan weten waar je naar toe ging. De coronapolitie was zichtbaar aanwezig want iedereen onderschreef officieel de noodzaak van de lockdown en de anderhalvemetersamenleving. Regelmatig kreeg zo’n speciale agent ondanks zijn bewapening een pak slaag. Dan zeiden Hoekstra en de hele politiek in koor: “Van onze beschermers blijf je af”. Toch was er een bloeiend ondergronds circuit ontstaan, vaak opgezet en geëxploiteerd door drugsbaronnen die een lucratieve nieuwe markt hadden ontsloten: illegale kroegen, bordelen, nachtclubs, dancings en andere ontmoetingsplaatsen. Op de een of andere manier keek de coronapolitie daar overheen. Natuurlijk, elke week las je wel berichtjes over feesten die overvallen waren of panden die op voordracht van de coronapolitie door de gemeente werden dichtgetimmerd maar dat leek het totale aanbod niet te raken. Boze tongen beweerden dat je alleen werd gepakt als je geen speciale regeling met de coronapolitie had getroffen. Die agenten verdienden ook het zout in de pap niet. Ze zagen net als iedereen hun koopkracht ondermijnd door de combinatie van hoge zorverzekeringspremies en speciale coronaheffingen.
Marieke had lang gespaard voor deze bijzondere avond. Ze ging naar het café. Haar vriendin kende het adres. Twee meiden bij elkaar waren zonder entree altijd welkom. Je moest de juiste deur weten, het wachtwoord kennen. Wie het kon betalen, bezocht het verborgen uitgaansleven om te ontsnappen aan de druk van het dagelijks leven. Dat ging Marieke nu ook doen. Er even uit. Doen alsof het nog 2018 was. En wie weet leuke gasten ontmoeten met een dikke portemonnee, had haar vriendin gezegd. Die waren nog best te vinden in 2028. Kwestie van connecties en de juiste afkomst. Rijk Nederland had zich over het algemeen redelijk door de coronacrisis heen geslagen. De middenklasse daarentegen was gedecimeerd.
Als je door de coronapolitie uit zo’n kroeg werd gehaald, was je natuurlijk enorm de sjaak maar Marieke kon ervan uitgaan uit dat de bende van de kroeg die ze zou bezoeken een deal had gesloten met de coronapolitie en het gezag. Haar vriendin had verteld dat zij eerder aan de toog gemeenteraadsleden had gezien en beleidsambtenaren. De duivel schijt altijd op de grootste hoop. Dat was niet veranderd. En wie weet liet Hoekstra het allemaal oogluikend toe omdat dit ondergrondse circuit toch een soort uitlaatklep was. Marieke bereidde zich voor op een heerlijke avond, die misschien wel een nieuwe wending zou geven aan haar leven. Tegelijk wist ze dat er veel meiden zoals zij op zoek waren naar de geheime deuren van de stad. Je moest van goeden huize komen om tussen zoveel concurrentie uit te blinken, de aandacht te vangen van de juiste kerel – of van de juiste powervrouw, dat was haar om het even, bedacht Marieke. Het zou een leuk experiment zijn. Eentje die er goed uitzag, maar een beetje ouder dan zijzelf. Geen pot, een elegante dame met een toegangspas tot het Europese treinennet, voor zichzelf met introducé. Wat zou je daarvan zeggen? Marieke herinnerde zich een stukje van een couplet uit een oude musicalfilm. When you are good to mama, mama is good to you. Queen Latifa zong dat. Wie weet wachtte haar zometeen aan de bar wel een Queen Latifa met de juiste connecties.
Video niet te zien? Pas je cookie-instellingen aan of klik hier.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.