Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
U bent inderdaad blind voor mishandeling,o koning der retorische vragen . Kinderen tegen hun zin opsluiten op scholen en dwingen dingen te doen die ze niet willen doen is ernstige mishandeling. Om maar niet te spreken over kinderen over te leveren aan een sociale situatie waarin pesten ontstaat door te grote groepen, te grote scholen en een prestatiecultuur .
Het gaat mij aan het hart als ik de hedendaagse hulp als ontoereikend zie en helaas niet als genezer van de kwaal. Vorming deze schandalig duren, intensieve en tijdrovende economie om. Als mensen geen stress hebben zijn ze relaxed.
De wereld is gek geworden. Massahysterie waar we juist even met zijn allen ordentelijk dienen te chillen moeten we allemaal keihard werken en neerkijken op de buurman
Nog een andere reactie: jij hebt misschien ook de ontwikkelingen gevolgd rondom het door scholen doen van een Veilig Thuis melding? Want dat is een misstand op zich. Ik heb als vertrouwenspersoon vele honderden gezinnen bijhgestaan. Zo'n melding creëert alleen maar (ik herhaal: alleen maar) nog meer ellende. De krankzinnige redenering is dat de ouders in gebreke zijn doordat ze hun kind niet naar school zouden sturen. Maar de werkelijkheid is precies andersom: de school is zelf een onveilige en niet-passende omgeving voor het kind. Ouders worden dan heel gemakkelijk beticht van "pedagogische verwaarlozing" en hupsakee over de schutting, waar Jeugdzorg meteen richting OTS en liefst UHP koerst in plaats dat ze de school aanspreken op in gebreke blijven. Een misstand die ik niet in jouw betoog terugvind. Je zult begrijpen dat ik wat minder blij ben met VeiligThuis/Jeugszorg/Justitie/Kinderbescherming. dan jij. Zorg is niet altijd zorg........ Gelukkig is zelfs Slob er nu wel van overtuigd dat dit walgelijke automatisme niet deugt en moet ophouden. Hoe krom wil je het maken!
Grappig. Vandaag surfde ik langs twitter en heb jouw twitternaam opgevist om hem in mijn emailbestand te plaatsen. Een uurtje later schreef ik onderstaande tekst. Jouw pleidooi sluit hier heel mooi op aan. Hier mijn tekst, en schroom niet contact met me op te nemen: Ik geloof niet zo heel erg in de jubelcijfers over "geluk" bij onze kinderen. Nederlandse kinderen lijken steeds opnieuw de gelukkigste van de wereld. Ja, echt? Ik ben skeptisch. Ik zie zo veel statistieken die aangeven dat er zorgen zijn in/over/bij de ontwikkeling van kinderen. Een bloemlezing (geen garantie op nauwkeurigheid van de cijfers): * 1 op 10 wordt vroeg of laat gepest * de druk van de schoolprestaties wordt gevoeld als stressbron *1 op 6 heeft thuis met een of andere vorm van spanning te maken in het gezin, de familie etc. * kindermishandeling (paar honderdduizend meldingen per jaar) * chronische ziekte (heb geen cijfers) * armoede (1 op de 9!!) * sexuele harrassment * onveilige hechting (ik heb ergens zelfs 1 op 3 gelezen, dat lijkt me wat veel maar waar rook is is vuur) * scheidingsdrama's hebben altijd impact op de kinderen (en het zijn er heel veel: 4 op de 10 huwelijken strandt) * 1 op 7 jongeren depressieve klachten (toe maar!!) * kinderen met hoog IQ stranden bij duizenden tegelijk => thuiszitters (15.000) * veel kinderen zijn mantelzorger * 1,3 miljoen kinderen met chronische ziekte (wat ontzettend veel trouwens!!) Heel veel van deze problematieken zijn onzichtbaar. Gelukkig geven onderzoeken aan hoe ernstig het soms is. Het mag een wonder heten dat de meeste kinderen nog gewoon naar school gaan denk ik dan, toch? Ons onderwijs probeert een beeld vol te houden dat thuis en school strikt gescheiden zijn en blijven. Maar een kind neemt zijn hele bagage mee in de klas. Eisen dat een kind die even opzij zet en keurig zijn lesjes doet in het opgedrongen stramien, is erg veel gevraagd. Te veel! Als je daar ook nog bij optelt dat het schoolse leven zelf een bron van problemen kan zijn (gevoel niet mee te komen, pesten, leraren die je negatief bejegenen etc.) dan ontbreekt het denk ik echt voor heel veel kinderen aan een leuke, fijne, gezonde leefomgeving. Juist in zo;n welvarend land als het onze vind ik dat schrijnend.
@lexhupe Een op de drie onveilig gehecht is waarschijnlijk een onderschatting. Ik ben ook wel 40% tegengekomen. En: psychische (kinder-)mishandeling is in Nederland niet eens strafbaar, terwijl de slachtoffers van huiselijk geweld keer op keer op keer weer te kennen geven dat dát beschadigende is dan de klappen.
Als arts kan ik zeggen dat ouders en leerkrachten hier uitermate laks in zijn. Kinderen die zonder eten naar school gaan, kapotte kleren, slechte tanden, ernstige gedragsproblemen, nooit een vriendje of vriendinnetje mee naar huis nemen, voor alles hebben leerkrachten of ouders wel een excuus om maar niet aan de bel te hoeven trekken. Zelfs dat school gewoon weet dat er deurwaarders aan de deur komen bij het gezin, de gordijnen permanent dicht zitten, er veel geschreeuw is in de woning of dat er blauwe plekken gezien zijn. - Mijn advies is om gewoon de huisarts van het te betreffen kind te bellen. Als die meerdere meldingen krijgt, dan kan die het bespreekbaar maken en als die het niet vertrouwd kan die veilig thuis bellen. - Persoonlijk vind ik het altijd wel fijn als buren van een patiënt mijn assistente bellen. Mijn assistente is gebonden aan het beroepsgeheim, maar ik zie een aantekening in het dossier en vraag gewoon wat extra dingen aan de patiënt als ik die weer zie over hoe het allemaal gaat. Vaak komt dan vanzelf het probleem op tafel en krijgen de betreffende ouders hulp.