Onze stem stelt niks meer voor. Wij zijn marionetten

Ik sta op het punt om op te geven. Alles op te geven. Mijn waarden en normen, mijn idealen, mijn wereldbeeld en mijn dromen. Wat moet ik anders? In deze wereld die totaal andere waarden en normen koestert, die anders dan ik de solidariteit niet als ideaal nastreeft? Wat moet ik nog zoeken in een wereld die gewend is om met groot geld al het onrecht weg te poetsen en ons het zwijgen oplegt? Omwille van een eigenbelang. Hun belang.

Zij die geld hebben, zij bepalen het. Zij die geld hebben, hebben ook de macht. Met hun geld betalen zij gretig mee aan, en sturen zij de richting van de inrichting en de resultaten van onze democratie. Onze stem stelt niks meer voor. Wij zijn marionetten. Via onze stem komen zij aan -en blijven zij aan de macht. Met een investering van een paar miljoen euro's is hun marketingtruck hen wel gelukt. Elke investeerder in de politiek weet dondersgoed dat hij/ zij minstens twee keer zo dubbel het terug zal krijgen. Hetzij via hun marketingbureaus, hetzij via allerlei zorgcowboys en andere ondeugdelijke constructies, welke mogelijk zijn gemaakt dankzij onze politiek, oftewel het groot geld dat de invloed heeft (en uitoefent met groot succes) op onze democratische keuzes.  

"Willen wij marionetten zijn van dit groot geld?"

Ik denk niet dat wij dit willen, maar het overkomt ons wel. Zijn wij tegen dit groot geld onvoldoende opgewassen, of laten wij het gewoon toe? Wie van ons denkt diep na? Wie van ons houdt zich echt stil bij de wereld die voor onze ogen naar de afgrond wordt ingeduwd? 

Het spijt me zeer, maar wij sluiten onze ogen en wij doen gretig aan mee aan de uitverkoop van onze democratische rechten. Door onze gevoeligheid voor hun dure marketingpraatjes en hun campagnes. Door onze onverschilligheid en ons gebrek aan tijd of wil om ons te verdiepen in de wereld om ons heen. Door het feit dat velen van ons te druk zijn met eigen leven en met eigen belang en wij allen het maar alleen meer en meer willen. Meer spullen, meer drugs en vertier, meer likes op onze socialmedia... Meer, meer... En alleen maar meer. 

Onverzadigd als wij zijn in het verzadigen van onze decadente behoeftes, maken wij ons vatbaar voor allerlei valse invloeden, en maken wij een ruim veld vrij voor hen die daarop goed inspelen. U vindt dat goed. Prima. Maar ik kan daar geen vrede mee hebben. Daarom denk ik dat ik het beter moet opgeven. Wat anders? 

Het is allemaal zo te koop en allemaal zo gauw verkocht, alles wat van waarde is in ons leven. 

Vandaag tellen wij mee. Wie met geld zijn/ haar status heeft ingekocht geniet vandaag van privileges, maar morgen kan de wind anders toeslaan. En dan gaan wij gedwongen een beroep doen op solidariteit. 

"Solidariteit?"

Een vies woord voor de rechts georiënteerde mensen. Het is een vloek voor hen die vooral een eigen belang nastreven en veel geld hebben waarmee zij alles kunnen kopen en zij helaas onze wereld beheersen. Laatste verkiezingen dienen hiervoor als een bewijs. Wie van u heeft nog gestemd vanuit een solidariteitsgevoel? Met als doel dat onze wereld rechtvaardig wordt? Zodat solidariteit heerst, en niet de hebzucht en onverzadigdheid in onze decadenties? 

Ik volg de wereld om mij heen nauw en de keuzes die mijn medemens telkens maakt. Die vrije keus lijkt ons via democratie wel gegund. Maar zijn we wel vrij in dat kiezen?

"Zijn wij zo goedkoop? Zijn onze waarden en normen zo amper waard en zo makkelijk te beïnvloeden door het grote geld?"  

Hoe dan ook gebeurt er in onze wereld veels te veel. Ik zie onrecht en onrechtvaardigheid. En dat verlamt mij. En de mens in mij wil dat ook bestrijden. Ik wil niet het onderdeel zijn van vals geld en al die trucjes en al die andere manipulaties. Ik hoef geen decadent leven te leven welk ik verkocht heb aan het grote geld en al haar oppermachtige invloeden. Eerlijk gezegd, al dat grote geld maakt me misselijk. Daarom denk ik dat het voor mij en voor mijn gezondheid beter is om een afstand te nemen van deze wereld. Want deze wereld is ongeneeslijk besmet met de invloed van dat vieze, groot geld. Overal zit het. En als een solidair mens kan je blijkbaar niks tegen doen. Behalve opgeven. Of in stilte, met kleine solidaire daden een verschil maken, toch? 

Ps. Sint komt. En die biedt nog hoop met zijn allerlei humane acties. Ik geef het op, maar Sint blijkbaar niet!