Laten we vooral niet vergeten dat plastic grotendeels uit olie bestaat. In de zeeën worden olie- engasvoorraden opgespoord door middel van airguns die dag aan dag vele malen 220db aan knallen veroorzaken Niet alleen wij zouden er doof van worden, maar wat te denken van zeedieren die op geluidcommunicatie voor paring en richting zijn aangewezen zoals walvissen en dolfijnen. Onderxoekers denken dat daardoor ook grootschalige strandingen van die dieren op de kust veroorzaakt worden. Ze hebben zelfs al dove dolfijnen aangetroffen. Plastic geeft meer problemen in zee dan alleen het zichtbare materiaal. Ook landbouwplastic schijnt in grote hoeveelheden in de zeën te drijven.
Waarom worden er eigenlijk geen vissersschepen ingezet om met netten de ergste troep eruit te vissen? Laat alle landen verplicht een bedrag naar rato storten om dit mogelijk te maken. Reizen naar mars kan wel, maar een zooitje plastic opvissen is een probleem? Oplossingen zijn soms zó voor de hand liggend dat niemand het ziet?
@ Apropos - of dat met die vissersschepen haalbaar is, dat kan ik niet beoordelen. Maar dat van die geavanceerde ruimtereizen, en de onwil om plastic op te ruimen, dat is een perfecte vraag en ook een gerechtvaardigde aanklacht.
Ik hoop dat we snel weer eens wat horen van Boyan Slat, van https://www.theoceancleanup.com die had grootse plannen om de troep op te ruimen en met kleinschalige modellen lukte dat goed. Hopelijk krijgt hij de financiering snel rond om grootschalig aan de slag te gaan.
Grappig spelletje voor die jongen, maar die eerste stap zou toch echt het voorkomen van meer plastic in de oceanen moeten zijn: https://oceanconservancy.org/wp-content/uploads/2017/04/full-report-stemming-the.pdf
@karel Mexx En en.... lijkt me ook een mogelijkheid. Wat ik me bij Boyan trouwens afvraag is hoe hij microplastics te lijf wil gaan. Die zwerven ook op grotere diepte, terwijl Boyan vnl aan het oppervlak "vist"
Je moet dit natuurlijk op àlle vlakken tegelijk aanpakken; 1e grof plastic uit de zee vissen, voordat het uiteenvalt in micro-deeltjes, 2e het fabriceren van onafbreekbare plastics verbieden, 3e statiegeld op àlle vormen van verpakkingen invoeren. 4e hopen dat er eindelijk eens politici opstaan die hiervan de urgentie echt gaan inzien en ernaar handelen. 5e De rest is ijdele hoop. * Niet persé in bovenstaande volgorde. (Ow ja, en Fukushima tot wereld ramp verklaren en er nu echt eens iets aan gaan doen met internationale steun van alle landen) Wereldregering waar bent u?
@Bart Derks 23 maart 2018 at 17:05 Uiteindelijk (tussen de 10 en de 100 jaar*) worden de plastics afgebroken (b.v. door zonlicht, zuurstof/ozon of microbes) of verdwijnen ze in het sediment. Een deel spoelt ook aan op stranden, waar het makkelijker te verzamelen is voor het weer wegspoelt, en de grote patches zijn geen eindstation. In de tussentijd kunnen ze een hoop schade aanrichten. Het verzamelen met sleepnetten of Slat's methode kan grote schade aanrichten onder het zeeleven. De kosten per kilo liggen ook in de meest optimistische schattingen ver boven die van goede afvalverzameling. En de verwerking is veel moeilijker omdat het minder herkenbaar is. * https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0269749115001104
Zet de mens ergens op een mooie schone plek en het verandert in een vuilnisbelt. Daar kun je maar 1 conclusie uit trekken. God, die de mens naar zijn evenbeeld schiep, was een sloddervos.
@ Quatsch - neen, er is een andere conclusie mogelijk. God maakte de Hof van Eden, en Adam & Eva. Het was daar een idylle, en God had het tweetal afgeraden om de vruchten van de boom van kennis van goed en kwaad te eten; want dan zouden ze players op hetzelfde level worden als waarop God zijn ding deed. Toen Adam & Eva onder die boom lekker een potje lagen te n**k*en, kwam er plots een groene anaconda aangekropen. Dat dier wist Eva te verleiden tot een hapje van een sappige appel (Malus succidus). Zij op haar beurt maande Adam ook eens te proeven van die vrucht. Einde oefening, dacht God. Het zondige tweetal werd zich bewust van zijn naaktheid en schaamte. De sterfelijkheid was daarmee ook een feit. De mens werd onvolmaakt, en was van toen af aan gedoemd om zijn omgeving te belasten. Dit laatste proces raakte tijdens de Industriële Revolutie in een stroomversnelling, waarbij Tsjernobyl en Fukushima tot prestaties van de buitencategorie gerekend dienen te worden. Zo zie je maar weer: alles hangt met alles samen, en nu weet je ook waarom God elke dag van puur verdriet zoveel wijn uit de Eigen Verbouwing nodig heeft.