Het Openbaar Ministerie heeft donderdag een voorwaardelijke werkstraf van zestig uur geëist tegen journalist Jelle Brandt Corstius wegens smaad. Hij vertelde in 2017 in een artikel van Trouw dat hij gedrogeerd en verkracht was. Kort erna werd bekend dat producent Gijs van Dam de vermeende dader was. Van Dam klaagde Brandt Corstius aan wegens reputatieschade.
Hoewel Van Dam niet expliciet werd genoemd in het artikel, was zijn identiteit volgens het OM niet moeilijk te achterhalen. Brand Corstius had als journalist moeten weten dat andere journalisten zijn verhaal zouden uitzoeken. Daarbij zei Brand Corstius in het artikel: "Waarom zou ik de enige zijn?". Volgens het OM heeft hij hiermee Van Dam neergezet als mogelijke serieverkrachter.
De journalist heeft uiteindelijk aangifte gedaan, maar de zaak tegen Van Dam is geseponeerd, vanwege onvoldoende bewijs voor dwang en/of drogeren.
Volgens het OM blijft de daad van Brandt Corstius strafbaar, ondanks dat hij zijn verhaal deelde in het licht van de MeToo-beweging, die toen opkwam. Hoewel er een algemeen belang is, had de journalist zijn verhaal ook kunnen opschrijven zonder te verwijzen naar de producent.
Brandt Corstius heeft strafbaar gehandeld volgens het OM. Maar omdat de journalist zelf ook heeft geleden door deze gebeurtenis, wordt er een voorwaardelijke werkstraf van zestig uur met een proefperiode van twee jaar geëist.
Als iemand vrijgesproken wordt van misbruik in 1 op 1 situaties (immers geen bewijs van misbruik) zou dan niet ook iemand vrijgesproken moeten worden van smaad in de omgekeerde situatie (dan evenzeer geen bewijs voor). Of is dat dan weer niet de bedoeling van degene die de huidige onbevredigende situatie dat misbruik nauwelijks bestraft wordt (zeker in relatie tot het percentage mensen die aangeven hiermee geconfronteerd te zijn tov het aantal veroordeelden) in stand willen houden. Waarom moet Jelle toelichten en mag in omgekeerde situatie de aangesprokene zwijgen. In beide situaties is er toch sprake van een verdachte toch. Nou, dat is antwoord is simpel (als Jelle zich beroept op zijn recht tot mondje dicht wordt hem zijn gedraging toegerekend, wat omgekeerd niet het geval is) Waarom? Inhoudelijk gezien, want procedureel ken ik de verschillen, maar wat is de rechtvaardiging erachter?
Dat zou betekenen dat je altijd ongestraft iemand kunt beschuldigen. Als het niet waar is kun je dan niet bestraft worden. Lijkt me geen goede richting.
'Waarom moet Jelle toelichten en mag in omgekeerde situatie de aangesprokene zwijgen. ' Omdat JBC stelt dat die persoon hem heeft verkracht, de 'verdachte' heeft zwijgrecht en is onschuldig tot dat het tegendeel bewezen is.
@pieter Nu kun je ongestraft iemand misbruiken. Waarom is dat beter? Er zijn twee mensen die weten hoe het in elkaar zit. Dat is een potentieel probleem. Dat probleem is nu opgelost door de misbruiker zwijgrecht te geven en de-facto het slachtoffer zwijgplicht. Dat klinkt als een systeemkeuze maken ten behoeve van de dader. En dat blijkt ook, misbruik blijft goeddeels onbestraft. Dat onredelijk voordeel van de dader zou je weg moeten halen. Dat kan redelijk simpel door -zonder vormvereisten- bij handelen je van te moeten vergewissen dat.die handelingen gewenst zijn. Niet om een bureacratische omgangsvorm te creëren, verre van (vandaar geen vormvereisten), maar een dader kan niet meer alleen zwijgen. In mijn ogen haalt dat het voordeel wat zonder grond is toegekend aan de dader weg, want vergeet niet dat ook de klager wel eens gelijk kan hebben.
@geenprobleem Jelle wordt verdacht van smaad. Heb jij een tovermanier om zijn onschuldpresumtie weg te redeneren? Want anders zou voor Jelle -als verdachte- hetzelfde moeten gelden. En ook daar is het bewijs dan niet aanwezig. Maar die toverformule heb je. Kort gezegd is dat zwijgrecht voor de misbruiker is zwijgplicht voor het slachtoffer. Ik zou liever meer evenwicht daarin zien. Niet om mensen onterecht te veroordelen -dat wil niemand- maar ook niet mensen onterecht weg te laten komen met een systeemkeuze die geen grond heeft.
@mg1986 Het gaan er niet zozeer om of het wel of niet daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Jbc had prima aangifte kunnen doen zonder strafbaar te zijn. Hetgeen hem verweten wordt is dat hij daarover de media heeft opgezocht. En dat is op zich prima te bewijzen. “Smaad is het moedwillig zwartmaken van een ander en een zwaarder delict dan belediging. Dit zwartmaken kan geschieden via een geschrift (smaadschrift), of mondeling maar bijvoorbeeld ook op Facebook. Voor strafbaarheid van smaad is het vereist dat u anders dan uit noodzakelijke verdediging of uit goede trouw, iemand beschuldigt van iets, waarbij het niet eenvoudig vast te stellen is of deze feiten onwaar zijn. Zelfs wanneer u de waarheid aan het licht stelt, kan u strafbaar zijn.“
Ik weet wat smaad is @jozias. En ik weer ook dat onder de definitie smaad aangenomen kan worden. Mijn vraag was een andere. Nogmaals: wat is de legitimatie van het op voorhand op achterstand zetten van slachtoffers in situaties waarin niemand op voorhand of kan weten wat de waarheid is. Als je een partij zwijgrecht geeft is dat niet te zien als partij kiezen. Wiens rechtsstaat ben je dan, die van daders toch? Terwijl het de rechtsstaat van beide dient te zijn. Eigenrichting mag niet. Maar wel heel verklaarbaar als die rechtsstaat je belangen op voorhand bij het grof vuil zet. Hoe reageer jij als jij weet dat je verkracht bent (en ja dat weet je zonder dat daar een rechter uitspraak over gedaan heeft) maar niet je verhaal mag doen? Of je zoon of dochter?
@jozias Kortom, ik had waarschijnlijk niet de media opgezocht, maar mijn reactie was een stapje hoger geweest op de escalatieladder. Er zijn gewoon goede redenen om recht te doen. En als dat niet mogelijk is in elk geval niet 1 partij op voorhand de hand boven het hoofd te houden. Ook macro: misbruik blijft goeddeels onbestraft. Er moet wat veranderen.
@MG1968 'Hoe reageer jij als jij weet dat je verkracht bent (en ja dat weet je zonder dat daar een rechter uitspraak over gedaan heeft) maar niet je verhaal mag doen? Of je zoon of dochter? ' Zonder bewijs krijg je een she said he said verhaal, daar kan de rechter (en het OM) niets mee; de rechter moet sluitend bewijs hebben om iemand te veroordelen. Vrouwe Justitia draagt niet voor niets een blinddoek hè.
@MG1968-2. Kun je alsjeblieft stoppen met je gezuig? Je hebt namelijk geen enkel punt. In onze rechtsstaat geldt de houding: liever een onterecht vrijgelaten dader dan een onterecht veroordeelde onschuldige. Jij probeert deze idee hier te beschadigen, zelfs door te neigen naar eigenrichting (n.b: jouw woorden) maar dat geeft geen pas. Dus stoppen a.u.b.
@mg1986 Wie is het slachtoffer? Dat was in ieder geval van Dam. Je vermengd twee zaken. Zaak 1 is of er wel of niet sexueel grensoverschrijdend gedrag heeft plaatsgevonden. Er wordt helemaal niet ontkend dat dit is gebeurt. Punt is dat dit twee jonge mannen waren zonder macht relatie (zoals wel werd gesuggereerd) en van een bijna gelijke leeftijd. Als hij vond dat hij gedrogeerd was had hij gelijk naar de politie moeten gaan dan was dat te bewijzen geweest. Niet jaren later. Zaak 2 is de smaad. Daarvan is er voldoende bewijs. En of zaak 1 we of niet is gebeurt het geeft geen pas om eigen rechter te spelen en iemand zelf zwart te gaan maken.
@ MG198-2: Er is geen "onredelijk voordeel van de dader", noch een zwijgrecht (van de beschuldigde) dat kan worden geplaatst tegenover zwijgplicht (van een (vermeemd) slachtoffer). Allereerst: er is geen "dader", maar hooguit een verdachte, zolang die niet onherroepelijk is veroordeeld. Dit, samen met het zwijgrecht van een verdachte, vormt een belangrijke basis van het srafrechtssysteem.(Het heeft historisch te maken met het voorkómen van afgedwongen bekentenissen en rechterlijke dwalingen). Verder zijn de posities van de betrokken verdachten hier verschillend. De verkrachting moet wettig en overtuigend bewezen worden als een zich werkelijk zich voorgedaan hebbend feit -wat uit de aard der zaak heel moeilijk is-, terwijl bij smaad het waarheidsgehalte van wat is beweerd niet doorslaggevend is. (Bij laster betreft het wél leugens, waarvan de pleger zich bewust is). Je kan de posities aan beide kanten dus niet één op één met elkaar vergelijken.
Wat een vreemde reacties. Jelle heeft nooit namen genoemd en dus ook nooit iemand "publiekelijk aan de schandpaal genageld" of "iemands leven kapot gemaakt." "Believe women" is het credo, maar de enige Nederlandse man die zich uitsprak over zijn Me Too-ervaring geloven we niet? Verder uitermate frappant dat het OM al in 2018 besloot de dader niet te vervolgen, terwijl slachtoffer Jelle vier (!) jaar later nog steeds juridisch achtervolgd wordt. Als je het hebt over iemands leven kapotmaken, om over victim blaming nog maar te zwijgen.
@willem Hij heeft geen namen genoemd maar door de beschrijving was voor iedereen in zijn omgeving heel duidelijk om wie het ging.
Na Amber Heard is "believe women" ook niet meer wat het geweest is. Er werken teveel aandachtszieke narcisten in medialand om hen geloofwaardig serieuze maatschappelijke problemen te laten agenderen.
WillemVS, Je lijkt erg weinig van deze zaak af te weten, maar doet desondanks wel heel ferme uitspraken en boude beweringen. Een over het algemeen slechte combinatie. globaal: - 2017: JBC doet (via een journalist) uitspraken - later pas doet JBC aangifte. Geen/te weinig bewijs, dus geen vervolging - Van Dam doet aangifte van smaad en/of laster Geseponeerd, o.a. omdat JCB geen naam zou hebben genoemd. Geen vervolging - JCB verhevigt zijn aantijging (met Harvey Weinstein en Bill Cosby vergeleken), intussen natuurlijk wél aan één 'dader' te koppelen - Van Dam doet nieuwe aangifte - intussen is Van Dam ook een 12 Sv-procedure gestart: wil het via het Hof het om dwingen, alsnog vervolging in te stellen. Dit alles speelt zich voor 2019 af. - 2019: Hof, 12 Sv-procedure, oordeelt dat er alsnog vervolgd dient te worden - 2019 JCB doet weer nieuwe uitspraak: "een stem geven aan de mannelijke slachtoffers van seksueel geweld". En weer een nieuwe aangifte! - anno 2022: de strafrechtzaak vanwege smaad, loopt.... Maar wat jou betreft hoeft die hele zaak niet, want jij weet immers al wie de dader en wie hier het slachtoffer is.
Juridisch zal (moet) het wel kloppen: er valt niks te bewijzen, dus is het smaad. Dat wil echter niet zeggen dat Jelle liegt. Dat kan, maar het hoeft niet. Het is het ene woord tegen het andere. Ik vind het onmogelijk om partij te kiezen.
@eric Als je het niet kunt bewijzen moet je er misschien niets over iemand zeggen in een landelijk dagblad en bij dwdd.
@Jozias Jelle wilde laten zien dat #Metoo ook mannen kan overkomen. Hij had een journalistieke invalshoek met een persoonlijke tint. In hoeverre hij die heeft overdreven, is niet te bewijzen. Het lijkt me wel dat hij zich als journalist terdege bewust was van de eventuele consequenties, zowel voor Van Dam als voor zichzelf. Wilde hij zijn vader overtreffen, die er ook altijd met gestrekt been inging? We weten het niet.
@eric Juist omdat hij zich bewust was van de consequenties had hij beter moeten weten en een andere vorm moeten kiezen om zijn punt te maken.
Eric Uit de literatuur is bekend dat mannen nog zeldener aangifte doen van verkrachting dan vrouwen. Het taboe is oneindig veel groter. Welk motief kan hij gehad hebben om te liegen?
Je insteek is duidelijk @jozias. In 1 op 1 situaties mag de dader en moet het slachtoffer zwijgen. En dat noem je dan rechtsstaat.
@MG1968 'In 1 op 1 situaties mag de dader en moet het slachtoffer zwijgen.' Er is geen sprake van een dader want er heeft geen veroordeling plaatsgevonden.. Van Dam is dus niet schuldig.
@Danielle "Welk motief kan hij gehad hebben om te liegen?" Aandacht? Karakterfout? Pathologische leugenaar? Narcisme? Wraak? Ik heb me niet verdiept in de psychologie van Jelle, maar objectief gesproken zijn dit mogelijke motieven. https://hypnoseinstituutnederland.nl/waarom-liegen-mensen-en-hoe-wordt-weer-eerlijk-9-tips/
Eric De toevoeging "pausibele" was ik even vergeten. Als je aandacht wil trekken zijn er wel betere mogelijkheden.
@Danielle, je hebt het over het ontbreken van plausibele redenen dat JBC zou liegen. En over schaamte om aangifte te doen bij mannen. Eerst dat laatste: als je je schaamt dan ga je toch niet pontificaal in het best bekeken praatprogramma van Nederland zitten om in uitgebreide toelichting te geven? Wil je daad stellen, dan is een gesprek met zedenrecherche veel minder schaamtevol, lijk me. De drijfveer van JBC om meteen de publiciteit te zoeken? Weet ik niet, maar de redenen die Eric noemt, vind ik plausibel
@Danielle Ik zat nog even te denken... Haal ik nu tóch Brandt Corstius omlaag, met die mogelijke motieven van hem? En hoezo wel bij hem, en niet bij die vele andere, vrouwelijke!, #Metoo-gevallen? Nogmaals, ik kies geen partij vóór of tegen JBC, en laat het feit dat hij een man is buiten beschouwing. Maar bij de meeste vrouwelijke #Metoo's kwamen er meestal beschuldigingen van meerdere vrouwen tegen één en dezelfde 'verdachte'. En dan is het veel waarschijnlijker dat die verdachte inderdaad ook dader is. Een soort kwantitatief bewijs dus, ik geef het toe. Maar zo werken rechters ook, volgens mij.
Eric Speculeren over Brandt Corstius laat ik verder achterwege. Het argument van meerdere klachten snijdt hout. In 1-1 situaties staan slachtoffers op achterstand.
Eric Minnens, N.a.v. je "meestal beschuldigingen van meerdere vrouwen tegen één en dezelfde 'verdachte'. En dan is het veel waarschijnlijker dat die verdachte inderdaad ook dader is/ Een soort kwantitatief bewijs dus, ik geef het toe. Maar zo werken rechters ook, volgens mij" Klopt helemaal: wanneer twee slachtoffers, los en onafhankelijk van elkaar van hetzelfde soort gedrag getuigen, dus er sprake is van een soort modus operandi, dan hang je als dader. Je hebt dan immers met twee getuigen te maken, die elkaar 'bevestigen'. En gelukkig maar dat daders op deze manier alsnog veroordeeld worden, want anders zouden daders wegkomen met tig keer een 'individuele' gedraging, waar geen verdere getuigen bij zijn dan de individuele slachtoffers, wat dan seperate één-tegen-één zaken blijven. En zoals je weet: één getuige is geen getuige....
@Eric En dus is het logisch dat je het vooral openbaar maakt en uitgebreid op TV komt. Aandacht? Na een uitgespat borrelfeestje? Iemand nagenoeg failliet maken? Ik zie uit naar de civiele procedure. Maar het is Jelle he, tot dan toe een lieveling van progressief NL. Vraag me af of iedereen hier zo afgewogen zou zijn geweest als t iemand van de commerciele zenders was geweest.
@mg1968 Je gaat er aan voorbij dat van Dam in deze helemaal niet heeft gezwegen. Hij heeft duidelijk aangegeven dat er sex heeft plaatsgevonden. Alleen was dat volgens hem met wederzijdse toestemming.
"Waarom zou ik de enige zijn?" Ik denk ook niet dat je de enige bent die op latere leeftijd spijt hebt van een eerdere homoseksuele ervaring. Ik hoop wel dat je de enige bent die dan later je voormalige bedpartner met terugwerkende kracht publiekelijk aan de schandpaal nagelt als vermeende verkrachter.
60 uur voorwaardelijk. Een lachertje voor een poging om iemands leven kapot te maken.
Met evenveel recht zou gesteld kunnen worden dat het 60 uur extra bovenop het misbruik is. Jij weet het namelijk ook domweg niet.
@geenprobleem Maar ik pretendeer dat dan ook niet. Dat is meer itsme’s ding.
Hij heeft zelf om een proces gevraagd: https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/jelle-brandt-corstius-reageert-op-victim-blamende-advocaat-sue-me-bitch
Aandachtstrekker. Weet van gekkigheid niet meer wat hij moet doen om in de publiciteit te komen.
@markzeluf Daar zeg je al, een fatsoenlijke Brandt Corstius is er niet
Als Brand Corstius inderdaad maar veroordeeld wordt tot zestig uur voorwaardelijke werkstraf, dan komt hij erg goed weg. Hij probeerde iemand immers met een onwaarschijnlijk verhaal publiekelijk kapot te maken via de media. Was hij een fatsoenlijke vent geweest dan had hij gewoon aangifte bij de politie gedaan en was hij niet meteen bij DWDD gaan zitten en in Trouw gaan publiceren.