Oh meneer de flyeraar, ik ben zielsgelukkig. Net als u

Maandag werd er een man wakker. Wakker met het idee om een folder te maken. Hij belde zijn kompaan en ze spraken af elkaar in de avond te treffen. Voor thee, op de hoek van de Dorpsstraat. De ronde tafel, rechts bij de deur van de ingang was de plek waarvandaan zijn kompaan hem aanriep. Ze schudden elkaar een fikse hand, drie keer omhoog en twee keer omlaag. Er past een klein dienblad tussen de lichamen en er wordt geen schouder aangeraakt. Beide nemen plaats op de houten stoelen zonder kussen, hun armen horizontaal op tafel maar niet gekruist. Want stel je voor. Het idee krijgt vorm op de de ronde tafel het dorpscafé in de Dorpsstraat. Beide hebben hun eigen taak.

Als hij thuiskomt loopt hij nog eventjes de kamer van zijn dochter in en aait haar over haar bol. Hij poetst zijn tanden en slaat zijn arm om zijn vrouw die naast hem in bed ligt. Rustig gaat hij slapen.

Dinsdag werd er een man wakker. Zijn computer heeft meer moeite met opstarten dan de man zelf. Vol goede moed begint hij in Paint te ontwerpen. De folder krijgt na een uur schuiven langzaam vorm. Dan slaat hij het ontwerp op, want stel je voor dat hij het kwijtraakt. De eerste proefprint bekijkt hij met trots. Hij draait de knoppen van de telefoon rond om zijn kompaan te bellen dat hij het ontwerp vanavond afkrijgt. Na zijn werk en het avondeten met vrouw en dochter start hij Paint weer op en legt de laatste hand aan het bestand. Control S, folderAmsterdamwest.jpg, enter. Via de email verzend hij het bestand naar zijn kompaan. Beste groet en tot zaterdag!

Daarna loopt hij naar de badkamer en poetst zijn tanden. Hij gluurt nog even naar zijn dochter die vredig ligt te slapen en hij glimlacht. Wat is ze lief. Hij stapt in bed en slaat zijn arm om zijn vrouw die naast hem ligt. Rustig gaan ze slapen.

Zaterdag werd er een man wakker. D-day. Hij luncht met zijn vrouw en dochter en kust hen gedag. Op weg naar zijn kompaan. Met zijn Renault Clio door de regen over de snelweg. Vier wielen sproeien het water omhoog, de ruitenwissers staan op standje snel. Aangekomen bij zijn kompaan schudt hij zijn hand met de gebruikelijke afstand van een klein dienblad. Ze nemen de folder door en constateren tevreden dat ze tevreden zijn. Na het eten bij zijn kompaan gaan ze in de Renault Clio richting Amsterdam-West, gelukkig is het droog.

En daar flyeren ze de flyers de straten door. Brievenbus na brievenbus, lak aan ja-nee-nee-nee-stickers. De flats als beloning na een lange straat, want dat tikt lekker weg. Hij en zijn kompaan flyeren de nacht door. De Renault Clio vliegt over de weg naar huis, er is geen verkeer.

Eenmaal thuis poets hij zijn tanden. Op zijn tenen sluipt hij de kamer in van zijn lieve onschuldige dochter. Hij knielt neer naast haar bed, aanschouwt haar slapende onschuld, aait haar zachtjes door haar haar. Dan geeft hij haar tevreden een kust op haar voorhoofd, zoals iedere echt goede vader zijn liefde toont aan zijn dochter. Daarna kruipt hij naast zijn vrouw in bed en slaat zijn arm om haar heen . Hij voelt de rust van genegenheid hem meester maken. Hij is gelukkig.

Liefde kent geen uitzondering. Joden, Christenen, Moslims, Homo’s, hetero’s en mannen die slechte folder verspreiden. Wij voelen allemaal dat zware gevoel in onze buik bij echte liefde. Godzijdank.

Zondag word ik wakker. Ik lees over de anti-homo folders die verspreid zijn in Amsterdam-West. En ja, het raakt me. Ik voel de frustratie en de pijn dat mensen over andere mensen zo slecht kunnen denken, terwijl we allemaal alleen willen liefhebben. Ja, het is de man en zijn kompaan gelukt om mij een dagje klein te krijgen.

Maar oh meneer de flyeraar. Knoopt u dit in uw oren. Als ik vanavond thuiskom poets ik mijn tanden. Daarna stap ik zachtjes het bed in en sla mijn arm om mijn fantastische lieve vriend heen. Ik kijk naar hem terwijl hij slaapt en voel mijn geluk als een zwaar gevoel in mijn buik. Ik aai hem door z’n haar en val snel genoeg in slaap. Zielsgelukkig.

Net als u.