Ockels' erfgoed

“Ik wil een ander shirt aan vandaag”, zei mijn zoon van zes zondagochtend. Hij dook zijn kast in en pakte een nieuw t-shirt, een zwart exemplaar dat ik na een interview had gekregen van Wubbo Ockels. Op het shirt staat in het Engels ‘astronaut van ruimteschip Aarde’. Voor volwassenen misschien een zweverige tekst, maar mijn zoon begreep het meteen toen ik aan hem uitlegde wat er op zijn shirt stond. Zijn opwelling om een ander shirt aan te trekken kreeg een bijzondere betekenis toen bleek dat Wubbo Ockels op die ochtend overleden was.

Een half jaar geleden stapte ik op Wubbo Ockels af omdat ik hoorde dat hij ongeneeslijk ziek was. Ik stelde voor om al zijn ideeën en uitvindingen op tape te zetten, voor als hij er niet meer zou zijn. Hij vond het een goed plan en noemde het Ockels Erfgoed. Hij wilde niet toegeven aan de dood, maar met die titel van ons project liet hij ook weten dat hij er rekening mee hield dat zelfs Wubbo Ockels niet onsterfelijk is. 

In de maanden daarna interviewde ik hem een paar keer. Ik wilde hem graag spreken omdat ik van eigenwijze zieners hou. De wetenschap maakt soms grote sprongen dankzij mensen die buiten de gebaande paden durven denken. Hij was zo’n wetenschapper. Ik denk dat we over tien jaar nog regelmatig zullen denken: hier had Ockels destijds al een oplossing voor. 

Ik kende hem niet goed, maar dankzij de interviews denk ik één ding zeker te weten: hij wil vast niet dat er teveel om hem gerouwd wordt. Liever zou hij zien dat we ter nagedachtenis aan hem proberen om nou eindelijk eens een keer echt de koppen bij elkaar te steken en ferme beslissingen te nemen over hoe we onze planeet moeten koesteren. De planeet die hij als eerste Nederlander in al zijn kwetsbaarheid door de kosmos zag suizen. 

Premier Rutte sprak zondag op televisie wat mooie woorden over Ockels. Ik denk dat Ockels liever zou zien dat Rutte zijn mooie woorden zou omzetten in daden. Ons land is inmiddels Gekke Henkie van Europa als het om duurzaamheid gaat. Daar heeft Ockels’ strijd voor meer duurzaamheid helaas maar weinig aan kunnen veranderen. 

Het zou mooi zijn als we  uit respect voor onze eerste Nederlandse astronaut hardere klimaatactie eisen van onze politieke vertegenwoordigers. Zodat we over precies een jaar op Ockels’ sterfdag een stevig plan hebben om Nederland definitief te verlossen van zwabberend klimaatbeleid. 

Mijn zoon is dan zeven en kan dan zelf lezen. Ik hoop dat de kleine astronaut dan kan constateren dat het goed zal komen met zijn ruimteschip Aarde.