Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
De dikmakende omgeving die onder de verantwoordelijkheid van de overheid valt.....George Orwell krijgt gelijk, maar zijn maatschappelijke nachtmerrie gaat er anders uitzien dan hij dacht. Je wordt straks niet vervolgd om je denkbeelden, of liever gezegd om je denkbeelden alléén, maar om je stijl van leven. In Engeland hebben ze daar een woord voor: health fascism.
Waarom zijn dunne mensen vaak gevaarlijker? nog erger, hoe dunner hoe gevaakrlijker de mens kan zijn. Ik heb heb het niet over zieke mensen. Ik zeg maar wat.
Het is net zo zinvol om een artikel te plaatsen waar Obesitas in de meeste gevallen niet een gevolg is van voeding ,maar ondervoeding. Onderzoek aantal en toename van obesitas in relatie tot "consum cheep fast food america ".
Eigen verantwoordelijkheid versus genen: Dat alles wat je doet je eigen verantwoordelijkheid is, is een waarheid als een koe. Niemand kan die verantwoordelijkheid van iemand afnemen. Daar pleit ook niemand voor. Het feit dat gedrag voor een groot deel genetisch is bepaald, legt die verantwoordelijkheid niet opeens in andere handen. De vraag is of je vindt dat mensen gewoon pech of geluk hebben met hun genetische basis, of dat je graag elkaar een beetje wilt helpen. Net zoals je kunt vinden dat mensen in Haïti het zelf maar moeten uitzoeken, na die aardbeving, maar je ok kunt vinden dat je graag een beetje helpt.
Niet wetenschappelijk onderbouwt maar puur op basis van waarneming lijkt het mij dat er een correlatie is tussen fastfood en obesitas. Overigens in een documentaire (Things You Need to Know About Losing Weight) over afvallen en overgewicht was er ook een ietwat stevige vrouw die niet snapte waarom ze gewicht aankwam. Ze at toch gezond? Ja gezond maar de porties waren veels te groot en ze vergat een hoop tussendoortjes. http://www.youtube.com/watch?v=1Kq3aheebGY&feature=related
Wat een onzinnig onderzoek, dat had ik zonder te onderzoeken ook kunnen concluderen. Als je teveel eet, dan word je dik. Als je rookt, of alcohol verslaafde bent, ben je daarvoor dan verantwoordelijk? Welk antwoord je ook geeft, hetzelfde geldt voor dik zijn.
Persoonlijk ben ik van mening dat de overheid inderdaad wel een actievere rol mag spelen in het stimuleren van gezond voedsel. Het komt regelmatig voor dat je met b.v. enkel 2 euro op zak op het station staat, vergeten bent eten mee te nemen, en daarvoor veroordeeld bent tot hamburgers, patat en van die slappe saucijzenbroodjes. Meestal omdat het gezondere eten pas begint bij 3 á 4 euro en soms nog wel meer. Gedurende mijn tijd in Finland bemerkte ik dat dit daar vaak precies andersom was (6 euro voor een hamburger t.o.v. 1 a 2 euro voor een gezondere keus). Mij is toen verteld dat er accijnzen werden geheven op het ongezonde voedsel waarmee gezond voedsel weer goedkoper werd gemaakt. Of dit ook werkelijk waar is weet ik zo niet, desalniettemin vind ik het een goed concept. Overigens kan ik mij voorstellen dat een voedselverslaving moeilijk te overkomen is. Je zult het iedere dag moeten blijven nuttigen, en iedere dag wordt je verslaving dus weer geprikkeld en geactiveerd. Wat volgens mij hetzelfde effect heeft als een acloholverslaafde die wel iedere dag 3 glazen wijn moet nuttigen. De alcohol kun je opzij zetten. Dit is met voedsel toch minder zo. Tot blijf je als individu natuurlijk gewoon eindverantwoordelijk voor het voedsel dat je nuttigt en een keus voor gezonder voedsel ligt daarom nog altijd bij de persoon zelf.
je bent hoe ook verantwoordelijk voor je genen. of je nu alcoholist, roker ,drugsverslaafde , grote eter weet ik het het tis allemaal uit de "chemische reactionaire huishouding" in ieders unieke hersens af te leiden. En verdomd ik ben daar zelfs van overtuigd. Maar hoe heet dat ook weer als je met de gevolgen en werking van die huishouding van doen krijgt ? in religieen en alle andere aanverwante "wetenschappelijke dwangmatige dogma"s " hebben ze ook daar wat op gevonden m.b.t. antwoord-verklaringen voor al dat persoonlijk ongerief uit die "bovenkamers." Daar wordt ieder wederom getroost in dat bewustzijn als: "had je maar niet daarin of daaruit geboren willen moeten worden, dat is je karma ,door de gekozen genen , of door de geboortedatum waarin je wilde geboren worden etc etc daar komt elk ongerief op Uw levensweg door ,het is Uw keuze geweest,moet ik nog verder gaan? heerlijk al het vermaak . dus onderzoek nog maar een end . eveneens net zo ter vermaak van de mens.
heb hieronder getracht wellicht een ander licht erbij ,daarop te werpen. overigens de inhoud van dit artikel (resultaat uit onderzoek) is al jaren oud trouwens.
Inmiddels hebben ze in Duitsland al ontdekt dat dik zijn weinig te maken heeft met levensverwachting. Persoonlijk vind ik het geen kijk, wanneer iemand zich te pletter eet. Maar dat mag, wat mij betreft eenieder voor zichzelf uitmaken.
Ze zijn in Duitsland zeker bang voor een consumptiedaling van twee nationale producten: Bier en Bratwurst. ;-)
wie gelooft er nog in onderzoeken?
ze zijn tot vandaag iets waard,en morgen ..? wat anders dat aangetoond kan,en na die dag ook weer zover zijn onderzoeken wat waard. maar zijn ze daarmee niet een fantastisch vermaak?
Ik geloof dat het meerendeel van de onderzoekers voldoende gemotiveerd en capabel zijn om degelijk onderzoek te verrichten en daaruit juiste conclusies kunnen trekken. Ik geloof verder dat het erg simpel is om te concluderen dat onderzoek en wetenschap niet geloofwaardig is omdat er onderzoek ook wel eens niet blijkt te kloppen door fouten of verkeerde conclusies. Ik zie dit als onvermijdelijk. Ik, ik, ik.
"Omgevingsfactoren hebben er in onze familie juist toe geleidt dat we gezonder eten en meer sporten dan de vorige generatie. En dat maakt tientallen kilo's verschil ten goede." Dat lijkt me ook de beste weg, @Zjen. Ik vond de opmerking in het stukje dat de verantwoordelijkheid bij de overheid ligt eerlijk gezegd een beetje mal. Natuurlijk is het aan de overheid om een adequate voorlichting te verzorgen, want een gezond gewicht kan immers een groot aantal nare ziekten voorkomen. Maar de directe verantwoordelijkheid ligt m.i. toch echt bij het gezin en ook in zekere mate bij de scholen, die er goed aan zouden doen geen vette snacks te verkopen in de pauze. De bekende Haagse kok De Windt strijdt al jaren voor kookles op de basisscholen om kinderen te leren hoe je lekker en toch gezond kunt eten. In Amerika, waar het obesitas probleem vele male ernstiger is dan hier, voert Michele Obama actie onder Amerikaanse scholen om ze te bewegen over te gaan op vers en gezond. Uitstekende initiatieven, lijkt me.
Het wrange is dat Michele Obama hierom (en haar groentetuintje bij het Witte Huis) door republikeinen van 'socialistische indoctrinatie' beschuldigd wordt, en de fastfood-industrie haar lobby-clubs actief actie laat voeren tègen haar initiatieven. Waar een groot land klein in kan zijn.
Het blijft goedkoop om mensen te presenteren als willoze slachtoffers die de verleidingen van hun omgeving niet kunnen weerstaan. Net zo goedkoop als alles afschuiven op je opvoeding, zelfs al zit je inmiddels tegen je pensioen aan. Alsof mensen geen karakter en wilskracht hebben. Wat ik ook niet meer kan horen is dat eeuwige: ik ben een bourgondiër. Alsof lekker eten onlosmakelijk verbonden is met het innemen van teveel vet en andere dikmakers: dat is de smaak van een kleuter en daar is niets bourgondisch aan. En die genen die het eventueel moeilijk maken de verleiding tot eten (of bepalen die genen ook dat dat vet eten moet zijn?) te weerstaan, gaan die gepaard met een genenpaar dat je ervan weerhoudt om het teveel genuttigde er weer af te bewegen? Het gaat immers om een evenwicht tussen inname en verbranding van calorieën. Het gaat dus niet aan een kant mis maar aan twee kanten: en teveel eten en te weinig bewegen.
Auw. je tekst doet mn ogen pijn van de logica! Je hebt helemaal gelijk. Echter, zie de stelling: 'Dat elk pondje door het mondje gaat, wil niet zeggen dat het individu volledig verantwoordelijk kan worden gesteld voor zijn eetgedrag.' let op het woordje 'volledig'. Het idee is simpelweg dat klaarblijkelijk genen ook nog een rol spelen. Dat wil echter niet zeggen dat het voor iedereen een excuus is, dat wil ook niet zeggen dat je er vervolgens niets meer aan kan doen. Alleen je genen kunnen wel mee of tegenwerken.
De argumenten kloppen, de redenering ook, maar de conclusie gaat me toch echt een stap te ver, als je zou willen concluderen dat de overheid moet er maar voor moet zorgen dat er niet te veel energierijk eten is. En dan nog.. hoe wil je dit in hemelsnaam bewerkstelligen? Alles maar gaan belasten? Het lijkt me beter dat de overheid investeert in de jeugd: veel meer sport op school en kinderen leren gezond te eten.
"veel meer sport op school en kinderen leren gezond te eten." Precies. En haal ze achter de computer vandaan. :)
Wat genetici vaak vergeten is te kwantificeren. Een van de onderzoeken die dat wel doet kwam op een genetische invloed op obesitas van slechts 4%. En dat lijkt ook reëel, als je ziet dat obesitas iets is dat in de VS veel meer voorkomt dan in Nederland, en dan ook nog pas de laatste decennia. Als dat voornamelijk genetisch bepaald zou moeten zijn, zou obesitas zich niet zo beperkt hebben tot dat gebied en die periode. Genetici maken vaak veel te veel tamtam.
Kom regelmatig in Thailand daar waar men over het algemeen slank en licht in gewicht zijn doch zie in de grote steden aldaar ook steeds elke keer weer meer corpulente mensen want daar rijzen de fastfoodketens ook als paddestoelen de grond uit. Buitendat heeft het ook nog een bepaalde status als je het je kunt permiteren te eten in een MacDonalds en als je dik bent dan word je voor rijk aangezien zoals dat hier vroeger ook was.
Ben een paar weken terug van een reis naar de VS, en iedere keer weer ben ik verbijsterd over de porties die daar in restaurants en, gewoon thuis aan tafel, geserveerd worden. En de hoeveelheid chocolade die er wordt verorberd! Je geeft een kind geen reep cadeau maar een hele doos bonbons! Geen wonder dat obesitas daar een veel groter probleem is dan hier. Men wordt voortdurend aangezet tot eten en liefst zo veel mogelijk. Amerikanen die niet geïnteresseerd zijn in werkelijk culinaire genoegens baseren de kwaliteit van restaurants op het feit of ze al dan niet adverteren met 'all you can eat' en 'refills'! Of het een genenkwestie is? Als het maar lang genoeg zo doorgaat wel, denk ik. :(
Het is een probleem waarmee ik te kampen heb sinds ik op mijn 20e vier jaren in de VS doorbracht. Door een reeks factoren waaronder de toen onmogelijkheid om in een grote stad de fiets te gebruiken en het feit dat je toen nog weinig magere producten kon kopen en deze voor ons doorgaans te duur waren speelden een belangrijke rol. Ik ging er redelijk slank heen en kwam er fors obees weer van terug. Maar goed, ik dacht dat eenmaal this de oude leefgewoonten oppakkend dat wel weer goed zou komen. Helaas, niets is minder waar, ik kamp nu al 35 jaar met dit probleem, talloze diëten waarvan alleen de meest extreme en dus ongezonde redelijk succesvol, maar zodra je dan weer normaal gaat eten (waarmee ik nog steeds bedoel dat je niet meer dan de helft een van wat normale slanke mensen in je omgeving eten) vliegen de pondjes er weer aan. Als je dan tegen een traumatische ervaring oploopt waardoor "eten" even niet op de voorgrond staat ben je weer terug bij af. Talloze medische verklaringen zijn gegeven. In elk geval lijkt vast te staan dat ik een zeer traag metabolisme heb (bij proeven werd vastgesteld dat voedsel wel tot 5 dagen lang in mijn lichaam verteerd wordt) en tevens een systeem waardoor de calorieën niet in meer fysieke energie maar in vet worden omgezet. Verder verhalen over dat na fors diëten de vetcellen niet weg zijn maar alleen leeggedrukt raken zodat ze elke gelegenheid aangrijpen om zich weer op te vullen, dit is wellicht de reden van die omzetting van calorieën invet in plaats van in energie. Ik ben inderdaad mijn hele leven lang doorlopend doodmoe, kan nooit eens lekker fit opstaan zoals in de tijd voor ik naar de VS ging. Zoiets verwoest je levenskwaliteit, maar ik heb geen idee wat je eraan kunt doen. Ik overweeg momenteel een maagbandje maar ook daarmee verdwijnen die vetcellen niet. Wat echter vooral ergerlijk is zijn de neerbuigende commentaren van mensen die dit probleem niet hebben en ook op geen enkele manier onder ogen willen zien dat dit juist voor de betrokkenen een ramp van enorme proporties is. Niemand vraagt om zoiets, het overkomt je en lijkt haast onomkeerbaar. Zelfs als je rijk bent en je een eigen kok en trainer kun veroorloven zoals Oprah Winfrey zie je dat dat zogenaamde jojo effect niet uit te bannen is. En dan oppert de gezondheidsraad dat mensen die te dik zijn maar extra ziektepremie etc. betalen moeten. Het toppunt van onkunde of in elk geval gebrek aan empathie.
Zo ken ik in mijn woonplaats een jongenstweeling die uiterlijk precies op elkaar leken tót dat er een een brommerongeluk kreeg waardoor hij vele maanden gekluisterd was aan een rolstoel en dus niet of nauwelijks nog aan beweging kon doen zodat zijn lichaamsomvang toenam. Gelukkig is hij hersteld maar hij kampt nog steeds met zijn overgewicht. Voordeel is wel dat ze nu van elkaar te onderscheiden zijn. ;)
Paul, Ik schreef het niet uit gebrek aan empathie. Maar obesitas is voor 95% of meer een kwestie van meer calorieën innemen dan je verbrandt. Zo simpel is het. De genetische factor is te verwaarlozen. Daar lever je zelf ook weer aanvullend bewijs van. Je was tot je 20e slank en bent door meer (energierijk) te gaan eten en minder te bewegen aangekomen. (Normaliter mag je geen wetenschappelijke uitspraken doen zonder controlegroep, maar hier vorm je zelf je eigen controlegroep.) Op gewicht blijven is niet makkelijk, en gewicht verliezen is verdomd moeilijk. Net zo moeilijk als stoppen met roken, zo blijkt uit onderzoek. Maar de verkeerde oorzaken voor obesitas aanwijzen, daar wordt niemand beter van. Mocht je advies willen hebben om succesvol af te vallen, laat het me dan weten. Ik heb een aantal interessante tips voor je, zelfs al blijft de basis energiearm eten en veel bewegen.