De witte tranen van Rosanne Hertzberger
Nu we weten wat eenzaamheid is
© cc-foto: Raj Deut
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (10)
Meneer de uil zong het al: want dieren zijn precies als mensen. Met dezelfde mensenwensen. En dezelfde mensenstreken. Dat komt allemaal in de krant. Van Fabeltjesland. Van Fabeltjesland. Mensen wanen zich niet zelden superieur aan dieren, en onderschatten in hun begrijpelijke onwetendheid vaak de intelligentie van dieren, en zien al even vaak hun natuurlijke behoeften over het hoofd. Als je een huisdier wil aanschaffen, ...neem er twee. Liefst van dezelfde soort. Ze begrijpen elkaar beter dan wij dat doen, en hebben hierdoor constant gezelschap en aandacht naar behoefte. En een liefdevolle verzorging van de mens, waar ook opvoeding bij hoort, maakt het plaatje dan compleet. Door een of meer dieren aan te schaffen maakt de eigenaar zich in belangrijke mate verantwoordelijk voor hun noodzakelijke welzijn.
Het mooie van de lockdown was nou juist dat huisdieren meer aandacht kregen. Die hadden hun volkje thuis. Met een humeur om te schieten wellicht, maar negatieve aandacht is ook aandacht. 'Net zoals wij mensen zijn de meeste huisdieren ook van nature sociale wezens. Dat maakt hen ook zo fijn om te houden: de dieren snakken naar aandacht. Is dat even fijn thuiskomen na een dag werken?' Is dat fijn thuiskomen nadat je dat sociale dier de hele dag alleen opgesloten hebt achtergelaten?
"Terwijl ze alleen maar snakken naar de aandacht van een soortgenootje, worden dieren gestraft, genegeerd of zelf weg gedaan omdat ze zich niet gedragen zoals het baasje zou willen." Tja, daar verbaas ik me ook vaak over. Mogen honden eindelijk weer eens naar buiten om hun natjes en droogjes los te laten, worden ze van ontmoetingen met andere honden weggetrokken, en moeten ze zelfs hun enthousiaste geblaf (hun taal, hun expressie) voor zich houden. "Koest Fikkie, koest!"... Ik ervaar plaatsvervangende eenzaamheid.
Ik ben dan ook niet echt zo'n enthousiasteling mbt van honden in stedelijke gebieden. Ze hebben de ruimte niet , zeker sinds ze aangelijnd dienen te worden . Maar goed ik begrijp ook wel dat mensen redenen hebben om honden te houden een daarvan is trouwens eenzaamheid - en de hond is naar de mens gegroeid en voelt zich niet eenzaam als ie bij de mensen is en aandacht van ze krijgt . Dat hoeft zeker geen soortgenoot te zijn .
Het is meer dat de hond zich gedraagt zoals die door het baasje opgevoed is. En diens gedrag kopieert. Mijn ouwe Rottweiler en ik kijken elkaar meestal maar meewarig aan als er weer zo'n gestoorde combi voorbij komt. Gelukkig heeft hij zijn vaste buitenroedel, en als mensen zien dat dat altijd goed gaat worden ze soms wat minder schichtig. Maar meestal nemen ze het arme beest weer mee naar binnen om dan net te doen of het hun kind is. En de mensenkinderen daarvan zijn meestal ook niet goed gelukt trouwens.
De angst van de kersverse eigenaar dat hun dier fysieke schade of een angstcomplex oploopt, is vaak de reden dat honden als pup, (in hun inprentingsfase), niet mogen socialiseren met een passerende soortgenoot. En blijvende onzekerheid omtrent de rangorde, zorgt dan niet zelden voor wederzijdse agressie bij de confrontatie met andere honden. Uitstraling van een hond die een andere hond tegenkomt, is vaak bepalend hoe ze op elkaar reageren. ...Het baasje wordt daarmee geconfronteerd, en vervolgens in staat geacht beide kemphanen uit elkaar te houden.
Ja, laten we het eens hebben over wat mensen doormaken die in de gevangenis worden gezet: dat moet nog wel een graadje erger zijn. Preventie? Nee, wel verharding, zowel om uit handen van justitie te blijven, als gedurende het "uitzitten" zelf. Wraak en voldoening? Kan ik me voorstellen, maar de gevolgen zijn niet best. Verstandige mensen zoeken andere wegen
Volgens mij zijn eenzaamheid en alleen zijn of met minder mensen zijn, verschillende zaken. Men voelt eenzaamheid volgens mij juist sterker als men onder mensen is. En mensen sociale wezens? Dan zou de wereld er wel anders uitzien.
Minoes - Ik probeerde slechts om zelfmedelijden om te zetten in medelijden. Nu je daar in deze tijd eigenlijk zoveel kans daartoe hebt. Het is vooral een gedachteoefening, medelijden is niet mijn sterkste eigenschap. Zelfmedelijden heb ik trouwens ook niet veel last van. Eenzaamheid duurt bij mij hoogstens een seconde, daarna heb ik weer aan mezelf genoeg. -
Maar ik vraag me wel vaker af of de mens eigenlijk wel bestaansrecht heeft. Ik vind het bijvoorbeeld niet een erg aaibare diersoort. -