Noyon, of de dufheid des levens
Praat mee
Reacties (19)
Niet voorr niets ging de mens zich vanaf de 17e eeuw ook meer en meer openstellen voor 'wetenschap". Het was niet zo dat dus de hele samenleving van die tijd zich neerlegde bij wat men al wist. (of dacht te weten). Niet stilstand, maar vooruitgang. En als ik her en der zo wat geluiden van gene zijde proef, is het bij hen omgekeerd. Achteruitgang met een rotvaart terug de tijd in. Prima. Maar dat doe je maar elders.
Telkens weer: "We.."?? Spreek voortaan voor uzelf a.u.b. Verder een lezenswaardig artikel, waarin vooral "mannen en vrouwen van ver in de zeventig joggen in strakke pornopakjes door het park", een hilarisch maar ook deerniswekkend contrast en hoogtepunt vormt met het, door u en veel andere beschouwers van die tijd zo lichtzinnig en uitbundig veronderstelde, leven in de middeleeuwen: kennelijk putten allen daartoe uit dezelfde bron, "Herfsttij der Middeleeuwen".
Verlangen naar de Middeleeuwen zou ik zeker maar niet doen. Evenmin als naar de 19e eeuw, zoals Thierry Baudet. (Dat heet reactionair). Zelf denk ik nog wel eens nostalgisch terug aan de jaren zestig en zeventig -vanwege de vernieuwing, bevrijding van taboe's, spontaniteit en creativiteit-, maar verlang er niet naar terug en hoop nog zo zinvol als mogelijk in het nu te leven in de jaren die mij nog resten. Niet bang voor de dood -ik heb ik in mijn leven niet te klagen gehad, en ben dus meer dan voldoende bedeeld-, maar wel met zin in nog te leven en deel te nemen waar nog mogelijk. Zo lang het me beschoren is.
die dufheid zit niet in het leven op straat, buiten, onder de mensen, in de kroeg, op feesten, op vakantie of elders. die dufheid of de sprankeling zit in het hoofd, net als de vrijheid. ik zit 2 jaar binnen , voel me niet opgesloten maar vrij omdat ik vrijwillig een keuze maak. en door wáár ik over denk is het niet duf maar daag ik me uit om allerlei onderwerpen te bezien en overdenken. het ligt dus m.i. aan de creativiteit en goede wil van personen om iets van deze periode te maken. ik had jaren geleden geen geld voor vakantie maar heb elke dag met de kinderen een maaltijd gemaakt uit een ander land, boeken bekeken, video’s gezien, culturen besproken waardoor we veel geleerd hebben over de wereld op een picknickkleedje midden in de huiskamer.
Mooi Greendutch! Ik herken wat je schrijft over geen geld hebben (nu meer dan 10 jaar geleden, maar ik weet dus nog hoe het was met veel minder en dan keuzes maken). En ook wij zitten al 2 jaar grotendeels binnen, thuis werken gaat gelukkig prima (wat mij betreft veel relaxter dan op kantoor) en daarnaast studie. Vrije tijd met boeken, muziek, series. Het is en was prima te doen.
" De vooruitgang, de techniek, de geneeskunde, het zou ons voortaan voor dood en verderf behoeden. Het bleek niet het geval. En we raakten in paniek." Het ergste is niet als de schrik er goed in zit, want dat is wel terecht. De paniek is het probleem.
@The Apple De wereld is niet maakbaar. Dat geldt voor corona, maar ook voor marxistische dagdromen. De meeste mensen durven de dood niet onder ogen te zien, en doen alles om er maar niet aan te hoeven denken. Alleen gelovigen kennen die angst niet.
@EenMening, je moet mensen niet op die manier in hokjes stoppen. Ook gelovigen kunnen bang voor ziekte en dood zijn. Ik soms ook en ik beschouw mijzelf als bijzonder leuk gelovig protestants iemand. Twijfel en voorzichtigheid, allemaal prima op zijn tijd. En idem voor bang zijn of angst. Degenen die beweren dat ze geen angst kennen, die vertrouw ik niet zo.
Eens................dat de obsessie met jong fit en gezond tegenwoordig is doorgeslagen, en vrij absurd is geworden op het ongezonde af, ook weer omdat het een "verdienmodel" geworden is. En dat er over de dood tegenwoordig een taboe heerst kan ik ook in meegaan. Maar het valt me steeds meer op, vooral in deze corona tijd, .....dat het argument dat we de dood meer moeten accepteren, en we toch niet alles zelf in de hand hebben, ..................veelal komt van mensen die vaak zelf opgegroeid zijn in een (streng) christelijke omgeving.
Onze angst voor de dood is evolutionair bepaald. Die angst houdt ons in leven. Dat mensen in de middeleeuwen door een overdosis aan dood en verderf noodgedwongen een levenshouding moesten vinden waarin ze niet voortdurend wanhopig werden van angst, is niet iets om met afgunst naar te kijken.
Beschouwen en aanschouwen is iets totaal anders dan de werkelijkheid, het beleven. Wij zijn helden in het romantiseren van het leven der anderen, zolang we toeschouwer zijn. Niets zo gemakkelijk als toeschouwer zijn van het leven der anderen. We kennen niet voor niets de uitdrukking; Niet in iemand zijn schoenen willen staan.. Ik zou niet met hem/haar willen ruilen is ook niet meer in zwang. Stel je voor dat het leven niet een groot feest is. Toch vind ik het een mooi verhaal, dat er in andere tijden nooit gekomen zou zijn.
"Als de coronapandemie ons iets duidelijk heeft gemaakt, is het dat we duffe angsthazen zijn geworden." en "Ik ben bijna opgelucht wanneer ik in een stadspark een paar randfiguren zie hangen, bij een bank onder een kastanjeboom. Hun mondkapjes bungelen slapjes onder hun kin." Heeft de schrijver zich wel eens ECHT verdiept in de ellende van vroeger? heeft de schrijver wel eens de tunnels onder Parijs gezien met de 300.000 pest doden? Nee, de mens is geen duffe angsthaas geworden. De mens is verwaand en verwend geworden. Dat in combinatie met dom gedrag geeft de huidige situatie goed weer. Verwend en egocentrisch. De schrijver illustreert dat mooi met zijn artikel, hij is zelf het voorbeeld.
Zo is het Imgikke! Hoe bleu moet je zijn om terug te verlangen naar het een leven onder het feodale juk van de middeleeuwse adel en geestelijkheid? Honger, ziekte en geweld waren in die tijd heel dichtbij. Mensen waren niet alleen bang voor het leven maar vooral voor wat er na het leven kwam. Die 'vroeg-gotische kathedraal' is heus niet opgetrokken omdat de inwoners van Noyon zin hadden in bezigheidstherapie. Ze waren als de dood voor het eeuwige vagevuur. Volgens mij trekken veel mensen zich op zichzelf terug omdat ze bang zijn voor een terugkeer naar de middeleeuwen. Er dreigen tekorten, belangrijke ecosystemen storten in en de ijskappen smelten weg. Vanaf de jaren 70 weten we al dat we op een doodlopende weg zitten.
JoostdV, ik denk dat die vroeg-gothische katedraal vooral gebouwd kon worden doordat een paar feodale bazen niet alleen bang waren voor de hel, maar ook genoeg belastingen hadden afgeperst om de bouw te kunnen betalen.
Ja en wat zouden ze in de middeleeuwen vinden van de holocaust of de atoombom Die lui zouden zich wel 100 x bedenken voordat ze met ons zouden ruilen als ze dat gehoord hadden U voert een stereotype op van en periode die zo'n duizend jaar duurde en die ook zijn ellende had . En in de ene streek was het beter dan de ander streek Een feodaal systeem was bijvoorbeeld in onze streken niet echt aanwezig er was zelfs wat democratie .
Ach we denken ook met een dagje in het Zuiderzeemuseum te zien hoe mensen vroeger leefden. Maar het vuil dat diep en diep overal in zat, zie je niet. En om 5 uur ga je weer naar huis.
Het was tot 2000 redelijk ok hoor Toen kwamen de trutten die alles verboden want we moeten allemaal 100 worden zonder een dag geleefd te hebben