Nooit meer in de Wajong - of eruit 😬

Vandaag was er dan eindelijk het gevreesde telefoontje. In de brief stond dat ze wilden praten over mijn arbeidsreïntegratie en ik dacht bij mezelf: welke arbeidsreïntegratie? Ik kan maar 2 uur werken in de week, welke werkgever zit daar nu op te wachten?

Hoe gaat het?
Afijn, om 11:03 werd ik gebeld door een privé-nummer, (ik ben altijd nogal stipt met de tijd - autistisch trekje) en ik kreeg de arbeidsdeskundige aan de lijn die ik in april ook gesproken had.
‘Hoe gaat het met je?’
Daar kon ik vrij kort op zijn: ‘Mijn situatie is nog hetzelfde maar verder gaat het best oké.' 
‘Nou, dat is eigenlijk het enige dat ik wilde horen!’ zei de arbeidsdeskundige.
Ik stond enigzins perplex. Wat? Geen verzoek om weer een of ander vaag traject in te gaan om mijn arbeidsethos te verbeteren of aan te wakkeren?

Herbeoordeling
De afgelopen tijd had ik zitten nadenken of het verstandig zou zijn om voor 100% te worden afgekeurd. De droom om uit de Wajong te komen had ik inmiddels laten varen en ik ben tevreden met het leven dat ik nu leid.  Wat ik nu vooral wil is met rust gelaten worden maar door die telefoontjes word ik er steevast eraan herinnerd dat ik buiten het werkritme van de samenleving val.

‘Wees daar heel voorzichtig mee.’ zei de arbeidsdeskundige. ‘Het kan maar zo zijn dat je ineens wordt goedgekeurd en dat je uit de Wajong wordt gezet, dan kom je er niet meer in.’ Ik moest even slikken. Dit was wel even een hele andere denkwijze dan ik altijd gehad heb. 

Hoera, ik mag in de wajong blijven 😬
Enfin, na 11 minuten was het gesprekje klaar en kon ik opgelucht ophangen. Geen geduw en getrek meer, ik zat in de Wajong en mocht in de Wajong blijven. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik überhaupt in de Wajong zit omdat er vele mensen zijn, die er slechter aan toe zijn, die in de bijstand terechtkomen.

Ik vind het verschrikkelijk oneerlijk hoe de samenleving omgaat met kwetsbare mensen en ik vraag me oprecht af: zal het kabinet met Jetten aan het roer daar verbetering in brengen? Het blijft afwachten en nagelbijten hoe het verder zal gaan voor mensen met een beperking. 

Voorlopig heb ik in ieder geval even rust en kan ik me blijven richten op waar ik wel blij van word in het leven.