Noodplan voor de laatste wereldoorlog

‘Wat jij vandaag doet, maakt ons morgen sterker’, een mooie ondertitel die de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid de afgelopen weken met ons deelde middels een per post bezorgde brochure getiteld: Bereid je voor op een noodsituatie.

Geen loze woorden, maar vanaf de inleiding al flink verwarrend van lading. ‘Waarom krijg je dit boekje nu’ duidt immers op een situatie die imminent is. Er hangt ons iets boven het hoofd dat dermate bedreigend is dat het overheidsorgaan ons meent te moeten waarschuwen middels een heus rampenplanboekje. Men vervolgt echter met de omzichtige taal, publieksvoorlichters eigen, die feitelijk meer onrust oproept dan verklarende duiding brengt. “Een noodsituatie is een onverwachte gebeurtenis waardoor ons dagelijks leven wordt verstoord. Denk aan een grote stroomstoring, een digitale aanval of een overstroming door heel veel regen…”.

De oplettende burger leest op de achterzijde van de envelop dat de ‘coördinator’ valt onder het ministerie van Justitie en Veiligheid. Een club die zich bij dreiging van natuurgeweld nooit eerder genoopt voelde hun zorgen met ons te delen waardoor wij gevoeglijk kunnen aannemen dat de dreiging niet vanuit die hoek komt. Er zijn dreigender partijen in het geding.

In 1937 gaf het Nederlandsche Roode Kruis een korte handleiding ‘Voor hulpverleening bij GASAANVALLEN, uit. Een beknopte weergave van de ‘stof’ die door leiders van de cursussen voor de luchtbeschermingsdienst wordt besproken. Men rept hierin o.a. over een actieve (militair afweergeschut etc.) en een passieve (het zich beschermen tegen luchtaanvallen) vorm van luchtbescherming. “..Eerst moeten zij, die hulp willen verleenen, zich zelf weten te beschermen tegen de gassen alvorens anderen te kunnen helpen. De vliegeraanvallen beoogen niet alleen de vernietiging van vijandelijke troepen, maar eveneens zullen zij trachten het achterland te ontredderen en de bevolking tot wanhoop te brengen”.

De huidige overheid lijkt de zelfredzaamheid van de bevolking aanmerkelijk hoger in te schalen en richt zich nu direct tot ons: "..Wij kunnen allemaal te maken krijgen met noodsituaties. Daarom is het belangrijk dat we ons goed voorbereiden. Juist nu. Niet omdat we bang zijn, maar om samen sterk te staan”. Aan bezwerende lyriek ontbreekt het niet, doch de boodschap is duidelijk; Een crisis is aanstaande, wij kunnen het als overheid niet alleen, zet u allen schrap! Baden Powell’s padvinders hadden dat credo altijd al hoog in hun vaandel: ‘Be prepared’!

Parallellen tussen heden en verleden stellen niet altijd gerust.

Vooral de eerste 72-uur worden als cruciaal onderstreept. Men heeft blijkbaar weinig lering getrokken uit de laatste ‘grote dreiging’ toen hier in 1940, na slechts 96 uur,een oorlog uitbrak die vijf jaar zou duren. Met name de middelen die hedendaagse agressors ten dienste staan geven te denken of die eerste ’72-uren-voorbereiding’ enig soelaas zal bieden.

De naïviteit die blijkt uit eerste (Polygoon-)nieuwsbeelden uit die tijd stemmen in elk geval weinig hoopvol. “..Aan onze kust heerst de grootste waakzaamheid. Schepen van de Nederlandse marine patrouilleren om aan te geven dat onze territoriale wateren onder bescherming van de vloot staan!”. 96 uur later ziet een lethargische bevolking in vrijwel volledige apathie een breed lachende bezetter aan zich voorbij trekken. Gruwelijk paradoxale apotheose zijn de beelden van een ‘herdenkingsplechtigheid voor gevallenen te Rotterdam’ waarin diezelfde bezetter eer bewijst aan slachtoffers die hij notabene kort daarvoor zelf gemaakt heeft.

Overigens is de overheid al vanaf april in de Nederlandse bioscopen aan het ronselen geslagen. Acteur Gijs van Scholten Asschat riep, namens zijn broodheer, het ministerie van Defensie, de Nederlandse jeugd op dienst te nemen en wel per diréct. Wil jij een échte baan van betekenis:‘Tijd voor defensie!’. Dat klonk een stuk dwingerder dan in de tachtiger jaren waar men nog vrolijke teksten zong: “Heb-je-niks-tegen-legergroen, moet-je-het-volgende maar eens doen. Hee man, Hee meid, informeer naar je mogelijkheid..!”.

Ook het NIBUD (National Instituut voor Budgetvoorlichting) maant ons al een jaar om vooral 70 euro in huis te halen voor die eerste 72 uur (Men vraagt zich af wat het bestedingsdoel kan zijn met een budget van 1 euro per uur). Het instituut billijkt die aanbeveling met de tekst; “Het advies komt voort uit zorgen over cyberaanvallen, technische storingen of geopolitieke spanningen”.  Vriendelijk eufemisme voor een aanstaande Derde Wereldoorlog.

Het rampenplanboekje onderstreept die zorg op pagina 3 met de melding dat ‘andere landen’ nu al informatie verzamelen “..over onze stroomkabels, internetverbindingen en gasleidingen, zodat ze deze kunnen beschadigen”. Als afleidingsmanoeuvre (of om opkomende paniek te temperen) schakelt men vervolgens weer moeiteloos over op een tekstje aangaande de gevaren van extreem weer.

Veelvuldig wordt gewezen op gevaren, grotendeels gevormd door onze zeer gevoelige, digitale infrastructuur. Over het dagelijks in de maatschappij en door de overheid bejubeld koploperschap van Nederland op digitaal gebied zwijgt men in alle talen. Neerlands trots, het DigiD, het verdwijnen van fysieke bankkantoren en Pin-Only-terrorisme worden even onder het vloerkleed geparkeerd. We hebben al genoeg aan ons rampenhoofd.

Uiteindelijk biedt het boekje een volstrekt schizofreen beeld van ‘de maakbare samenleving’ als men wenken geeft voor het opstellen van een zogenaamd noodplan. "Je bent op je werk en kunt niet naar huis. Je telefoon werkt niet. Wie haalt de kinderen op van school?” Het is toch nauwelijks aanneembaar dat als men überhaupt op de gebombardeerde werkplek terecht is gekomen, waar verwarming en internet eveneens zijn uitgevallen en men rillend in een paardendeken elkaars hand zit vast te houden, nog denkt aan een kind dat op een veldbed klassikaal ligt te verhongeren in een schooltje waarin allang een veldpost van de oprukkende troepen is gevestigd?

Toppunt van cynisme wordt bereikt met een zogenaamde ‘quote’ van Froukje (26):”We hebben nu een paar simpele afspraken met elkaar. Dan hoef je niet midden in de chaos nog te overleggen”. Terwijl de overheidscampagnes overuren maken om de sociaal vervreemde, TikTok/Instagram geobsedeerde App-Millennial weer op het rechte pad te krijgen is hier sprake van diezelfde doelgroep die ineens volledig sociaal- en besluitvaardig capabel blijkt normaal, verbaal te kunnen communiceren.

Tot slot mogen wij aannemen dat de geheime diensten van vijandige mogendheden inmiddels ook in het bezit zijn van het rampengidsje. Mochten zij dus (na 72 uur stroomstoring en als de plunderingen zijn begonnen) bij u binnenvallen, geef dan direct de bijgevoegde kaart af die u ingevuld en al in de gangkast had gehangen. Dat scheelt beslist onnodige schade door verdere huiszoeking en met het invullen van gegevens van derden en uw ‘ontmoetingsplaatsen’ bespaart u de vijand tevens veel tijd ook uw familie, geliefden en kennissen zo spoedig mogelijk te traceren.

Veilige wacht.