Noem mij geen huisneger

‘Je bent een huisneger’, ‘huis-Hindoestaan’ of ‘coon’! Een paar van de woorden die ik de laatste tijd naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen. En ik niet alleen: Humberto Tan is een Bounty, een “neger”. Heb je een kleur? Liggen je roots in Suriname? En sta je niet 100 procent achter de keuze van Sylvana of durf je kritische vragen te stellen? Dan ben je de witte man aan het vermaken, naar zijn mond aan het praten. Of zelfs erger, dan heb je de kant gekozen van alle racisten op de ‘Ik zwaai Sylvana uit op 6 december’-pagina. Er lijkt geen tussenweg meer mogelijk. Ja, ik maak me zorgen!

Systeem Al jarenlang vraag ik aandacht voor racisme en discriminatie. Het gaat mij om het systeem. Denk daarbij bijvoorbeeld aan etnische profilering, stage, werk, onderwijs, media en modebeeld. Al van kinds af aan heeft dit onderwerp mijn aandacht, omdat ik zie dat vele denkbeelden uiteenlopen als het gaat over dit onderwerp.

Vele mensen die het zelf niet meemaken hebben geen idee hoe het is als je het wel meemaakt. Kunnen deze mensen er wat aan doen dat ze geen idee hebben? NEE! Daarom besloot ik om ervaringen, informatie en emoties over dit onderwerp te delen. Om te binden en niet om te verdelen! Om ogen te openen, zodat we daarna een dialoog aan kunnen gaan. Ik ben nooit iemand geweest die schopt om gehoord te worden. Ik ben altijd een voorstander geweest van het op tafel leggen van alle kaarten zodat we daarna ook echt in een dialoog kunnen gaan met elkaar. Het kunnen oplossen. Stappen zetten, al zijn het kleine, als we maar in beweging komen samen. Hand in hand.

Onderdoor Ik heb niet alleen zelf veel racisme en discriminatie meegemaakt. Ik heb ook mijn zoon als klein kind er bijna aanonder door zien gaan. Toen mijn zoon als kind zei:  “Mama, ik wil niet meer leven als ik niet wit kan zijn”, besloot ik me volledig in te gaan zetten voor een andere samenleving.

Mijn zoon was depressief, hij heeft maanden in onze kamer geslapen omdat ik bang was dat hij zichzelf wat aan zou doen. Ik huil niet snel, maar ik heb wanhopig huilend gebeld met mijn pleegmoeder. Het voelde als pure onmacht dat ik zijn probleem niet op kon lossen. Hij was bedreigd vanwege zijn huidskleur met een mes en kreeg bijna dagelijks te maken met opmerkingen vanwege zijn kleur. Niet alleen op school, ook op straat, bij voetbal, zelfs in de winkel. Toen hij zes jaar oud was liep hij met zijn vader in de winkel. Een volwassen man vond het nodig om in het bijzijn van onze zoon te vragen aan mijn vriend (die overigens wit is) “Wat moet je met zo’n zwart kind?”. Al deze ervaringen bij elkaar zijn traumatisch voor een kind. Het is dus begrijpelijk dat ik als moeder hier iets aan wilde doen.

Uitsluiten Ik kwam in kringen terecht waar ik gelijkgestemden trof. Lotgenoten, ook mensen die zich graag in wilden zetten voor dit probleem. Ik heb daarbij niemand willen uitsluiten. Er ontstond echter een groep die in mijn ogen steeds extremer werd met alle focus alleen op eigen leed. En die groep ging vanuit hun slachtofferschap zelf labelen. “Witte mensen moeten zwijgen.” Ik denk dat ze eigenlijk bedoelden: “Luister naar me alstublieft, ik heb geleden.”

Ook zag ik hen witte mensen op Facebook aanvallen. “Jij bent wit en per definitie een racist, want alle witte mensen zijn racisten.” Dat deed bij mij een belletje rinkelen. Dit zijn mensen die willen helemaal niet samen, hand in hand, stapjes maken!

Om een lang verhaal korter te maken: ik heb een mening over het filmpje dat DENK heeft gemaakt over de Armeense genocide- kwestie in de Tweede Kamer. Ik heb ook een mening over de Koerden-kwestie in Turkije. Ik heb een mening over vluchtelingen, hoe wij en Turkije daar mee omgaan. Net zoals ik een mening heb over racisme en discriminatie in dit land. Ik vecht tegen ELKE vorm van onderdrukking.

Verrader Ik heb een inhoudelijke mening, ik gebruik geen scheldwoorden en geen racistische taal! Laat het nou net mensen zijn die aandacht vragen voor racisme en discriminatie die mij nu een ‘verrader’ noemen. Die blijkbaar op basis van waar mijn ouders geboren zijn en mijn huidskleur me in een hokje plaatsen. Ook Nederlanders van Turkse afkomst vonden het nodig om berichten naar me te schrijven als “Sterf af trut”.

Dit gedrag is dus niet alleen voorbehouden aan de PVV-stemmer en ‘de witte man’. Nee, dit gebeurt door alle etnische groepen en door alle lagen van de samenleving.

Het waren geen witte PVV-stemmers die me uitgescholden voor huisneger, huis-Hindoestaan, coon of zelfs voor iemand die slijmt bij de witte man. Omdat ik het goed kan vinden met sommige mensen ongeacht hun huidskleur. Ja, ook mensen die wit zijn. Toen een deel van de PVV-stemmers me vertelde dat ze op de PVV stemmen omdat ze op willen komen voor zichzelf en niet vanwege de islamagenda, waar ze het eigenlijk niet mee eens zijn, snapte ik hier niks van. Hoe kan je andere mensen slachtoffer laten worden omdat jezelf slachtoffer bent? Hoe kan je vanuit je slachtofferschap dader worden? Ik snapte dit niet. Net zo min als dat ik begrijp hoe ervaringsdeskundigen van racisme en discriminatie nu zelf dader zijn geworden en slachtoffers maken.

Polariseren Je kan niet strijden voor gelijkwaardigheid als je zelf onderscheid maakt! Benoem de problemen binnen het systeem, maar vergeet het grote plaatje niet! ‘Verbeter de wereld’ begint bij ons allemaal. Wij zijn allemaal in staat om te polariseren, vooroordelen te hebben, uit te sluiten en te discrimineren. Zullen we allemaal weer even tot 10 tellen voordat we onze grote mond openzetten? En dan diep ademhalen en werken aan een SAMENleving?

Oh en mijn zoon? Die is een stabiele prachtige jongeman geworden, die vriendschappen heeft met mensen in alle kleuren en maten. Het kan dus wel!