No smoking of toch wel?

Dat vind ik vreselijk. Moet ik over die weerzin heenstappen? Graag uw advies.

Het Genootschap van Hoofdredacteuren stuurde mij een uitnodiging voor de viering van het 50 jarig bestaan, komende vrijdag in Den Haag. Logisch, ik was hoofdredacteur van de schoolkrant, het padvindersblad VT voor padvinders van ouder dan 18 jaar, de regionale omroep in Rotterdam, de Radio Rijnmond Reporter (via Wegener versrpeid onder zo’n 600.000 mensen), het opiniemaandblad Nieuw Rotterdam en het NOS JOURNAAL. (Ooit was ik ook benaderd om hoofdredacteur van het communistische dagblad De Waarheid te worden, maar toen ik voorstelde om het na de verkleining op tabloid format De halve Waarheid te noemen, heeft men van dat voornemen afgezien.)

De uitnodiging was veelbelovend.  Hare Majesteit is van de partij, maar ook de Prins van Oranje en Prinses Maxima. Arnon Grunberg houdt een voordracht en bij het galadiner treedt Freek de Jonge op. Ineens begreep ik waarom de prins en prinses hebben bekendgemaakt dat ze hun huis in Mozambique gaan verkopen. Opdat de leugen voortijdig kan aftreden in plaats van regeren. Overigens vindt op het zelfde moment ook het jaarcongres van de Vereniging van Onderzoeksjournalisten plaats. Dat zijn echte journalisten. Lastig kiezen dus.

Maar afgelopen zaterdag ontving ik de toegangskaarten plus allerlei etiquette voorschriften. En ja hoor, daar stond het weer: dresscode voor het diner: black tie. Ik moest onwillekeurig aan Prins Claus denken die ooit demonstratief zijn stropdas had afgedaan omdat hij al dat soort vormelijkheden maar onzin vond. Ik ben mijn hele leven al allergisch voor smokings. Ouderwetse dikdoenerij. Waarom wordt het niet aan de genodigden overgelaten om zich mooi feestelijk aan te kleden? En waarom zouden uitgerekend hoofdredacteuren zich als stijve pinguïns moeten verkleden? Bij uitgevers of directeuren kan me daar nog wat bij indenken, maar bij hoofdredacteuren van een vijftig jaar oude club denk ik eerder aan mannen die met hun versleten jasjes middenin de bruisende samenleving staan, bezig om de macht te controleren. Ik zie het al weer voor me. Collega’s die een smoking hebben gehuurd die net iets te krap zit of waar ze inmiddels zijn uitgegroeid. Ongemakkelijk bewegend. Waarom doen we dat elkaar aan? Ik heb ooit een smoking gehuurd en daar zat de feestrede van de laatste, kennelijk nogal vreemde bruiloft, nog in de binnenzak. Mooi gestoomd. Ik heb nog nooit zo’n succes met een toespraak gehad.

Uit de uitnodiging blijkt ook dat ik ’s middags tenue de ville moet dragen en ’s avonds een smoking.  ‘Indien u geen kamer in het Kurhaus heeft gereserveerd, is er in het Circustheater kleedruimte beschikbaar na de receptie tussen 18.00 uur en 18.45 uur.’  Ik wil me graag omkleden met de hoofdredacteur van het bouwblad Cobouw of mijn collega van De Boerderij.

Ter zake nu. Ik wil graag uw advies. Wat zal ik doen? 1. Gewoon een smoking kopen of huren en verder ophouden met zeuren. 2. Het galadiner aan mijn neus voorbij laten gaan. In dat geval blijf ik trouw aan mijn principes. 3. In mijn mooie kostuum (duurder dan een smoking) naar het diner gaan, waarbij ik mogelijk uit de toon zal vallen en me daardoor minder op mijn gemak zal voelen.

Degene die het beste advies verstrekt nodig ik uit om lekker mee te gaan eten. Smoking geen bezwaar.

(wordt vervolgd)