Joop

Niks generatie

Opinie

•

03-01-2012

•

leestijd 3 minuten

•

60 keer bekeken

•

Wetenschappers, columnisten en televisiemakers zijn allemaal gefascineerd door de jongens en meisjes die sinds 1985 geboren zijn

Ik ben een eenling. En met mij al mijn leeftijdsgenoten. Stuk voor stuk zijn wij uniek. Ieder is zichzelf, en is anders, en daarin zijn wij allemaal hetzelfde. Wij verkopen onszelf, nemen met niets genoegen en zijn met duizend dingen tegelijk bezig. Behalve met anderen, want wij hebben alleen oog voor onszelf. Wij zijn een generatie vol blije verliezers die in zichzelf geloven en nergens anders in.

Een week geleden keek ik de documentaire ‘De BV Ik’. Verteller Roos van Ees leeft in een wereld vol succesverhalen: “Als ik op Facebook kijk en zie wat al die andere mensen posten dan denk ik: wat is mijn leven stom.” Zij heeft het over de Generatie Einstein, de Strawberry generation en de Grenzeloze generatie en is met die typeringen niet tevreden. Ze wil graag het beeld van haar generatie schetsen. Een generatie van strebers met torenhoge ambities. Onder druk van anderen gaan zij tot het uiterste op hun weg naar de top. Het is een generatie die alleen bestaat in haar hoofd en voortkomt uit de drang om te duiden. Daarom past Roos zo goed in de generalisatie die ze maakt: ze is vooral in zichzelf geïnteresseerd.

In mijn ogen bestaat er niet zoiets als een generatie. Je kunt niet spreken van een afgebakende groep mensen met dezelfde kenmerken. Je kunt het hebben over subculturen, stromingen of desnoods leeftijdscohorten. Je had ooit hippies en nozems. In de jaren tachtig waren er punkers en mensen die in de eerste vijftien jaar na de Tweede Wereldoorlog geboren zijn heten babyboomers. Nooit was een hele generatie eenduidig of gelijksoortig. Het is puur de menselijke hokjesdrang die de wens om een generatie te benoemen telkens weer tegemoetkomt.

De twintiger als carrièrejager, wiens leven slechts kan slagen of falen; om mij heen zie ik talloze mensen die niet aan dat plaatje voldoen. Ik zie mensen zonder ambitie, die vijf jaar lang op de bank zitten. Ik zie ambitieuze mensen met keurige CV’s, die nergens aan de bak komen, maar wel goed in hun vel zitten. Ik zie mazzelaars die zomaar ergens inrollen of luilakken die een geniaal idee hebben. Ik zie harde werkers die na jaren ploeteren hun bescheiden doel halen. Ik zie mensen die de ene nevenactiviteit aan de andere rijgen met als enige doel een dik salaris. Ik zie mensen die alleen maar praten over hun eigen leven op Facebook. Maar ik zie ook genoeg mensen die geen enkel online profiel hebben.

Het is echt niet zo dat we allemaal in één stramien denken. Niet iedereen ziet het leven als een grote wedstrijd. De meeste mensen stellen geen belachelijke doelen. En voelen zich niet een mislukkeling als die doelen niet bereikt worden. Het is geen kwestie van chronische ontevredenheid of keuzestress. Het is niet per se pompen of verzuipen. Heel veel mensen dobberen maar wat rond. Ik word niet moedeloos van het succes van anderen. Het is misschien moeilijk voor te stellen maar sommige mensen gun ik hun succes. En bij anderen interesseert het me simpelweg niet.

Ik voel mij verwant aan mijn leeftijdsgenoten omdat we even oud zijn. We delen dingen, omdat we ze in dezelfde fase van ons leven meemaken. Puberteit, studeren, carrière maken, kinderen krijgen, trouwen. Verder deel ik verdomd weinig met een willekeurige twintiger bij mij in de straat of in Waddinxveen. We hebben niet dezelfde politieke voorkeuren als reactie op het economische klimaat. We zagen allebei het tweede vliegtuig zich in het WTC boren, maar dat zagen mijn oma en mijn buurmeisje ook.

Op de Wikipedia-pagina van het begrip generatie staat dat er nog nooit zoveel gepubliceerd is over een generatie als over de laatste. Iedereen wil er het juiste labeltje op plakken. Wetenschappers, columnisten en televisiemakers zijn allemaal gefascineerd door de jongens en meisjes die sinds 1985 geboren zijn. Roos ook. Het zou leuk voor haar zijn als zij de sluitende definitie kan geven. Als haar zelfbeeld ook dat van al haar leeftijdgenoten zou zijn. Als zij een pakkende term zou poneren, een term als de patatgeneratie of de generatie Nix. Ik geloof er niet in. Generatie Nix? Niks generatie!

Dit artikel verscheen eerder op de website Spunk.nl

Meer over:

opinie, leven,

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

Reacties (13)

Sorteren op:

Hjalmar Hoort3 jan. 2012 - 13:36

Bravo. Goed stuk.

peterh23 jan. 2012 - 13:36

Ik heb dit ook gezien en ik kon alleen maar denken 'wat vermoeiend lijkt me dat'. Men was op 15 jarige leeftijd al serieus met cv building bezig. Alles meest perfect zijn, 27 was al heel oud...

vanessa23 jan. 2012 - 13:36

Haro, lieverd, je stelt me verschrikkelijk gerust. Al die hokjesidioten moeten gauw hun hok in en laat ons de vrijheid, zonder label, zonder religie, zonder richting, zonder naam. Individuen.

FHemmes3 jan. 2012 - 13:36

Hulde.

joop4me23 jan. 2012 - 13:36

Ja heb de jongens van de youtube "foto" gezien, het ging goed tot dat men liet zien waarmee ze echt mee bezig waren. Raketten afvuren doen ze niet, veel geblaat maar weinig wol, wceend reclame , lucht en windhandel

Reprehensionem3 jan. 2012 - 13:36

Er is ambitie, maar ik zie ook nog meer dan genoeg mensen die zich conformeren aan de zesjescultuur... Goed stuk. Het leven zit immers zo vol met nuances dat eigenlijk nergens een zuiver oordeel over is te vellen, laat staan dat een generatie te duiden is.

JoopSchouten3 jan. 2012 - 13:36

Goed nagedacht. Sterk onderbouwd en ook naar mijn idee een waarheid als een koe. Het lijkt op je leeftijdsdiscriminatie.

neutralist3 jan. 2012 - 13:36

In elk geval een generatie die niks meer wil en ook weinig meer kan. Kinderen van nog meer welvaart die niet meer in staat zijn zichzelf aan het werk te zetten maar wel hoge eisen stellen. Daar gaan we nog veel lol van beleven.

opmerker3 jan. 2012 - 13:36

Een erg goede inkijk in de zieleroerselen van de nu nog jonge mensen. Als oudere man met wat levenservaring, zie ik bij de jongeren vooral een enorme behoefte aan waardering door hun omgeving. Dit is ontstaan door de ontbinding van menselijke relaties in gezinnen, religie, clubleven, stamkroegen. De gezamelijkheid in familieverband, het staat allemaal op de tocht. De baarmoeder van het sociala leven is ernstig aangetast. We hoeven niet alleen de BV ik te zien, om dit waar te nemen. Alle TV progamma,s met jongeren die alleen in competitie verband moeten "strijden" om enige bekendheid te verwerven want aan die bekendheid kleeft zo menen zij meer waardering. In de topsport is dit fenomeen zelfs op het waanzinnige af. Was dat vroeger dan niet zo. Ik denk het niet. Het is een wezenlijk verschil met nu. Feitelijk doen al die wedstrijd progamma,s mij wat kinderlijk aan. Ze zouden allemaal eens een welgemeende aai over hun bol moeten krijgen zonder dat ze hoeven te presteren.

Reinaert de Vos3 jan. 2012 - 13:36

[Ik voel mij verwant aan mijn leeftijdsgenoten omdat we even oud zijn. We delen dingen, omdat we ze in dezelfde fase van ons leven meemaken. Puberteit, studeren, carrière maken, kinderen krijgen, trouwen. ] Tja, dat dus heet nu een generatiegevoel. Verder ben ik het wel eens met je stuk en er werd over mijn generatie, generatie X destijds net zoveel geschreven, de lost generation waren wij, in de malaise van de jaren tachtig. Je zult behalve allerlei universele verschillen toch ook een heleboel overeenkomsten binnen een generatie aantreffen. Die gedeelde dingen waar je het over hebt zijn nu precies de sociale en culturele dingen die je van andere generaties scheiden want trouwen in de jaren vijftig is anders dan nu en brengt ook andere betekenissen en associaties met zich mee. Die betekenissen en associaties zijn nu juist die elementen die ons leven vormgeven. Dat zijn veelal onze ankerpunten, in je wereldbeeld, je gedeelde geschiedenis (bv. koude oorlog). Gelukkig is er ook veel intergenerationele gedeeldheid en solidariteit en door de eclectische versplintering en netwerkinformatie zijn we allemaal weer een beetje meer deel van elkaar. Zie de hoeveelheid jongeren die stemden op Bohemian Rapsody van Queen in de Top 2000. Of vijftigers die houden van De Opposites.

TheRealHandyman3 jan. 2012 - 13:36

Voor al die oude zeurende mensen die de generatie van nu niets vinden, het gaat hier wel om Generatie Einstein. http://nl.wikipedia.org/wiki/Generatie_Einstein . Die "niets kunnende, niets willende" jongeren van tegenwoordig blijken nieuwe zaken beter en sneller te kunnen verwerken dan de voorgaande generaties dat kunnen bevatten dus worden ze maar uitgemaakt als [Quote]In elk geval een generatie die niks meer wil en ook weinig meer kan. [unQuote]. Verder nog zorgen b.v. gaming skills voor mensen die razendsnel kunnen reageren, is er door online relaties een ongekend grote sociale activiteit en het ergste is, ze kunnen het allemaal nog bijbenen ook. Ik denk dat er nog nooit zo een groot verschil is geweest tussen deze Generatie en de voorgaande generaties. Bijna gewoon een nieuw soort mens die meer FPS aankan dan ooit te voren en veel meer informatie tegelijk kan verwerken. De grootste problemen waar die generatie Einstein tegen aan loopt is het gepruts en het onbegrip van de voorgaande generaties en ik hoop van harte dat zij zich daar niets van aantrekken.

rene6123 jan. 2012 - 13:36

Ik kan mij toch niet geheel onttrekken aan het idee dat de generatie van na 1980 het kind is van het neoliberalisme. De tijdgeest heeft op elke generatie zijn invloed. Ik denk dan aan begrippen als postmodernisme en 'nieuwe zakelijkheid'. Snel, efficiënt en nietsontziend. American Psycho.

1 Reactie

Hjalmar Hoort3 jan. 2012 - 13:36

Dat heeft meer met technologie te maken dan met neoliberalen. Maar geod, die schim overal achter plaatsen is vast een fijne houvast.

0 Rapporteren