Nieuwe muze
Praat mee
Reacties (21)
Beetje vaag om het alleen maar over jezelf te hebben. Beetje vaag dat je niet verteld waar het nou precies over gaat. Beetje vaag dat Joop dit plaatst (Sorry, je lokt het wel uit natuurlijk. Maar volgens mij is dat je bedoeling)
Mensen noemen individuen 'vaag' of 'raar' als die niet hun 'easy' wereldbeeld bevestigen en zekerheden over zichzelf aantasten. Je kunt niet verder doorgedacht hebben dan ik en dat nu al paraat hebben, dus je bent vaag. Je kunt niet vanuit jezelf een hogere ethiek hebben dan wij, dus je bent raar. Je kunt niet tegen de stroom in gelijk hebben, dus je bent gek. Wat een vreselijk incompetente huisarts, trouwens. Patiënten 'vaag' noemen mag vast niet van het zorgverlener instructieboekje. Ik had 'm mooi terug gekopt; Meneer de huisarts, als u graag uw medemens in de 'anders' hoek neerzet, was u uw 9-jarige verblijf aan de universiteit, het instituut voor de onafhankelijk denker, niet waard. En hem vervolgens ook afgezeken op Joop, als ik mevrouw Geurts was. Leukst is dat natuurlijk, als de buurt weet welke huisarts je hebt. Puh.
Als je muze nu de uitslag had ingesproken of gezegd had dat hij dan of dan terugbelde of bereikbaar was, had je niet in onwetendheid hoeven blijven zitten. Alhoewel de uitslag op zich weer vaag zou kunnen zijn. Hebben we dezelfde huisarts? Die praat ook al zo cryptisch alsof hij een protocol voor me verborgen houdt.
Misschien wordt het voor deze mevrouw toch tijd voor wat introspectie. "Als ik een drijfveer mis, zal ik bij hem langsgaan met een vage klacht." Vooral doen, de huisartsen zitten toch de hele dag te niksen!
Van het begin tot het einde van dit korte stukje tekst heb ik me zitten afvragen waarom deze huisarts de schrijfster vaag vond, wordt nergens duidelijk. Derhalve een vaag stukje.
Ik begrijp de verwarring. Bovenstaand stukje was een vervolgverhaal. Daarom hieronder nog het stukje dat ik op mijn weblog postte op 22 mei. Woede Drie dagen geleden, op donderdagochtend, zag ik hem voor het eerst. Hij droeg een trui, zo grasgroen dat het pijn deed aan mijn ogen. En sindsdien denk ik elke nacht, als ik even wakker ben, aan wat ik hem had moeten zeggen, maar niet zei. En dan duurt het nog veel langer voor ik in slaap val. De huisarts was een man van halverwege de veertig. Hij waste zijn haar waarschijnlijk met babyshampoo. Daarom hing het wat slap rond zijn hoofd maar het glansde wel. Het was zo'n type dat zijn hele lichaam elke ochtend he-le-maal, en in alle rust, inwreef met babyzeep. Als eerbetoon. Uit respect voor 'Zijn Voertuig'. Hij had lange gelige tanden, troebele ogen - die herinner ik me niet zo goed - maar zijn neus wipte lief omhoog, daar moet hij vroeger o.a. mee geplaagd zijn. Het plagen had hem gesterkt. Nu was hij huisarts, nu liet hij zich door niemand meer ringeloren. Vanachter zijn bureau keek hij naar me. Hij had al diverse communicatietraingen achter de rug. Sommige zelfs op eigen kosten. Hele zinsneden uit het handboek 'Hoe te communiceren met je patiënt' rolden er uit. Hij was een ijverige man, maar hij zou zichzelf niet nòg eens over de kop werken. Goed, genoeg ingehouden woede. Ik zit daar met bijna veertig graden koorts tegenover hem. Een paar nachten niet geslapen. Zo goed en zo kwaad als het ging vertel ik hem mijn fysieke klachten.En dat ik me afvraag wat het allemaal is. 'Ik vind je vaag,' zegt hij als ik mijn verhaal gedaan heb. 'O.' 'Ben jij altijd zo vaag.' 'Nee, maar, eh..' 'Ja, ik ken je dus niet, dat is het lastige, maar ik vraag me heel erg af of je altijd zo vaag bent.' 'Nee, ik ben natuurlijk ziek nu. Ik zit hier met moeite,' zei ik. 'Ik denk dat ik een vitaminetekort heb of zoiets. IJzer. Whatever. Laat me maar bloedprikken.' 'Misschien ben je altijd zo vaag.' 'Nee, zó vaag ben ik normaal niet, maar daarvoor...' 'Ik vraag me namelijk af of ik echt contact heb...' 'Dat vraag ik me ook af,' zeg ik. 'Nou, ik heb wel contact hoor.' De glimlach van de groene trui golft door de kamer. Het geel van zijn tanden danst mee. Als hij wel contact heeft, dan moet hij dat toch met mij hebben? Met wie heeft de goede man anders contact? Maar ik durf niets meer te zeggen. 'Ik vraag me af of ik met je binnenkant praat?' 'Eh, mijn binnenkant?' 'Ja, of heb ik alleen contact met je buitenkant?' De huisarts doet zijn armen over elkaar.
Misschien dat het vaag overkomt als er veel zaken in het midden worden gelaten, of niet worden genoemd. Als lezer krijg ik totaal geen toelichting gecommuniceerd over wat "de waarheid" is die aan de huisarts wordt verteld. Hoe gedetailleerd is dat verhaal aan de huisarts, en waar gaat het überhaupt over, zelfs het onderwerp weet ik nog niet eens. Verder ook totaal geen idee van wat de kwaal inhoudt (er wordt geen enkele uitspraak over gedaan zelfs niet 1 symptoom). Dat wordt wel eens door deze of gene als "vaag" aangeduid. In andere bewoordingen (met een neutralere connotatie) zou je dit als "algemene termen" kunnen omschrijven. Door een verhaal zo gedetailleerd mogelijk en zo rechtstreeks mogelijk vanuit de eigen beleving door te geven, kun je dit zelf voor zijn waar je dat zelf kunt beïnvloeden.
Het zal wel een vrouwen ding zijn want ik begrijp echt werkelijk niets van dit artikel.
Ik ben ook vaag. Al waar ik woon, vind mij mij vaag. Vanmiddag weer een voorbeeld hiervan meegemaakt. In ons ouderen centrum zetelt een ouderenwerker. Ik ga een kopje drinken in het ouderencentrum. Komt de ouderenwerker op me af, en vraagt of ik mee wil doen aan de boodschappendienst. Ja, leuk , zeg ik. We tekenen papieren, en opgelucht zeg ik, dat ik blij ben hieraan mee te werken en vertel wat over mijn eenzaamheid in dit dorp. Fluitend naar huis. Thuis aangekomen is het eerste telefoontje van de ouderendienst. Mijn eerste boodschappendienst gaat niet door. Komt dat door ons gesprek vraag ik= Nee, helemaal niet, is het antwoord. Na 6 weken wachten, ga ik vandaag de papieren terugbrengen. Daar vind ik de baas van onze ouderenwerkers in het kantoortje. Ik vertel haar over mijn rare ervaring. Daarop zegt zij, dat ik inderdaad raar ben en niet geschikt voor de boodschappendienst. Dat ik maar eens moet terugkomen voor een gesprek.
Als de hele wereld je een paard noemt, wordt het tijd dat je gaat hinniken.
De huisarts is vergeten om aan die vaagheid de ontkenningsfase toe te voegen.
als je met ontkenningsfase 'het niet accepteren van het voldongen feit dat de maatschappij veranderd is' bedoeld dan kan dat kloppen en ken ik je weer Piet. Ik lig al 10 jaar in de clinch met het VUMC vanwege weigeren van een behandeling door mijn houding ten opzichte van crimineel vernieuwde protocollen.
Hoezo een vaag verhaal, het lijkt me nogal duidelijk. De vaagheid zit hen in het bericht van de huisarts en ik quote: Gisteren stond hij op mijn antwoordapparaat: 'Ik bel je al een paar dagen voor de uitslag van het bloedonderzoek. Maar ik krijg je niet te pakken. Einde bericht.' Dit vaagheid in het kwadraat, in plaats dat die huisarts nu gewoon de uitslag van het bloedonderzoek doorgeeft op het antwoordapparaat volstaat hij met de vaagheid dat de uitslag binnen is. Het doet me denken aan de volgende anekdote. Jarenlang heb ik gewerkt bij de grootste brouwerij van Nederland waar het een goed gebruik was in de jaren 70 en 80 van 1900 om onder werk alcohol te drinken, men werkte tenslotte bij een brouwerij. Op een goed moment werden alle 6000 werknemers medisch onderzocht waarbij men vooral keek naar de bloedwaarden gerelateerd aan het alcoholgebruik, de waarde daarvan werd aangeduid met de term Gamma-GT-gehalte. Enkele honderden werknemers kregen vervolgens op zaterdag een brief met het verzoek om naar aanleiding van deze waarde direct contact op te nemen met de huisarts. In het weekend contact opnemen met de weekendarts had geen zin want de onderzoeksresultaten lagen alleen maar bij de eigen huisarts. Begrijpelijk dat deze vaagheid bij de meeste mensen totaal in het verkeerde keelgat schoot, het meest gehoorde verwijt was dan ook "had ons dan de resultaten van dat onderzoek doorgegeven". De vaagheid had bij enkele tientallen geleid tot grote ongerustheid waarmee ze het weekend door moesten om op maandag bij de huisarts te horen dat het allemaal wel mee viel. Het woordje "direct" had een grote impact.
Beste YggY, ik had het ook zo omschreven een stukje verderop maar ik kom niet onder de indruk uit dat ze eigenlijk een link wil leggen naar de coalitie. Want de constructie en het beleid dat daar uit moet komen rollen moet wel een zeer vage onderneming worden. Nog vager dan het de afgelopen 8 jaar al was. Of is dit ook weer een vage gedachte? Hopelijk verlost ze ons op een gegeven moment.
Ik denk Ygg, dat je deze persoonlijke gegevens niet moet 'rondslingeren'. Hetzij op een antwoordapparaat hetzij op de werkvloer ivm 'meeluisteraars'.
Mijn huisarts (schat van een vrouw) belt mij nóóit als er een uitslag van wat voor onderzoek dan ook is. Ik "mag" zelf bellen, en gelijk heeft ze. Wat dat betreft heeft Elke dus best een eigenaardige huisarts. Die belt ! En niet één keer maar diverse keren. Heeft Elke geen mobiel, is ze niet geïnteresseerd in de uitslag, kon ze zelf niet bellen, was ze alsmaar bewusteloos ? Ik zou dolgelukkig zijn met een huisarts die zo veel mogelijk duidelijke klachtomschrijvingen wil en zo min mogelijk vaagheid. Trouwens, ik heb zelf altijd bonje met mijn neuroloog omdat ik zo vaag ben. Maar hoe omschrijf je een bepaalde pijn en hoe kun je tot op de centimeter nauwkeurig aanwijzen wáár het vandaan komt en waar het naartoe gaat ? Wees blij dat ze er überhaupt naar vragen.
dr.Bob, Je hebt vaagheid en verwardheid. Ik vind jouw reactie verwarrend door vage tegenstrijdigheden.