De witte tranen van Rosanne Hertzberger
Niet-werken maakt het ongelukkigst
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (19)
Maar hoe zit het met mensen met zoveel vermogen, dat ze niet hoeven werken?
wie een partner kwijtraakt krijgt medelijden van iedereen, en wordt zo veel mogelijk geholpen. wie zijn baan kwijtraakt wordt gestraft door de overheid, en die overheid blijft straffen met allerhande dwangmiddelen en sancties. Dat zal in ieder geval een gedeelte van het verschil bepalen, denk ik.
De meesten lijken de stelling van Wolffers niet werkelijk te doorgronden: Werkzoekenden (want daar gaat het over) zijn gewone mensen die integer op zoek zijn naar een baan. Dat betreft tussen de 90 en 95 % van de uitkeringsGERECHTIGDEN, die vaak honderden afwijzingen hebben ontvangen, terwijl zij in feite gewoon werknemers zijn die naar behoren presteren. En inderdaad: Dat maakt ziek !
Het is bijna een open deur: werken geeft zin aan iemands leven, zorgt automatisch voor sociale contacten en nieuwe vriendschappen, zorgt voor waardering en uitdaging....maar boven alles geeft het een reden op te staan op een regenachtige maandag in februari. Werken is fijn en als je werk doet wat je graag wilt OOK nog eens ERG leuk! :-) Lang leve het werk :-)
"werkeloos" Dit doet me aan denken mevrouw Veuge, een docente op de middelbare school, die ons uitlegde dat werkeloos niet hetzelfde is als werkloos. Ik weet niet of de schrijver dit onderscheid ook maakt, maar werkeloos, als in werkeloos toekijken bijvoorbeeld, is iets anders dus dan werkloos zijn. Werkeloos zijn kan ik me werkelijk niets bij voorstellen, als ik naar mijn eigen arbeidsverleden en huidige situatie kijk is het altijd zo geweest dat ik te weinig tijd had om alles te doen wat ik wilde. Een constante drang naar voren, zelfontplooiing en een niet te stillen nieuwsgierigheid. Dat gaat nauurlijk niet voor iedereen op, dat snap ik ook wel, daarom denk ik dat het voor mensen die problemen met het zich nutteloos voelen door ontslag etc. zaak is een manier te vinden om zichzelf nieuwsgierig of enthousiast voor iets te krijgen. In onze maatschappij zijn er altijd mogelijkheden van alles te ondernemen, het punt dat is bij jezelf te triggeren. Werkloos: Ja dat kan en is niet 1,2,3 op te lossen. Werkeloos: Heb je helemaal zelf in de hand.
Het opvallendste in het onderzoek was ook dat mensen lang werkeloos en ongelukkig zijn, maar zodra het toverwoord pensioen uitgesproken is en ze niet langer hoeven deel te nemen aan het arbeidsproces ze zich een stuk beter voelen. =========== En daar concludeer ik dan weer uit dat niet het werk zaligmakend is maar dat het hebben van een baan er voor zorgt dat je geen slachtoffer wordt van de maatschappelijke en sociale druk. Als werkeloze wordt je namelijk door je omgeving neergezet als profiteur, als lui en weet ik allemaal niet wat. Ik kan me ook verder niet vinden in het onderzoek want ik ben uitermate ongelukkig geweest in de tijd dat ik nog een baan had. Ik vond pas enige relatieve rust toen ik niet meer hoefde te werken.
Uitzonderingen bevestigen de regel. : ))) Sterk antwoord overigens Ygg.
Waarom maakt werk gelukkig? Robert Haringsma schrijft.: Die opvatting is naar mijn inzien fundamenteel verkeerd. Uit verschillende onderzoeken blijkt namelijk dat werkende mensen gelukkiger zijn dan niet werkende mensen. Er zijn verschillende manieren om dat te verklaren: 1 Mensen kennen de natuurlijke drive om te presteren. Een van de belangrijkste drijfveren in ons leven is de drang om iets gedaan te krijgen en om nieuwe vaardigheden te leren. Werk leent zich daar uiteraard uitstekend voor. Zeker in de huidige arbeidsmarkt waar er altijd sprake is van voortdurend veranderende omstandigheden. Onbewust onderschrijft Ferris dit punt in zijn boek trouwens ook omdat hij de vrije tijd die hij verwerft voortdurend invult met het aanleren van nieuwe vaardigheden. 2 Mensen hebben de behoefte aan zingeving. We vinden het prettig om het gevoel te hebben dat we iets bijdragen aan de maatschappij. We dromen allemaal wel eens dat we miljoenen hebben en dat we als een zorgeloze playboy van strand naar strand kunnen reizen. Talloze onderzoeken wijzen echter uit dat een levensstijl die puur op “genieten” gebaseerd is op de lange termijn weinig voldoening biedt. 3 Mensen worden er gelukkig van als ze in een staat van Flow verkeren. Flow is de sensatie dat we ergens totaal in op gaan. Dit komt bijna alleen voor bij taken die uitdagend zijn. En dat zijn taken die we bijna uitsluitend tegenkomen op ons werk. Het idee dat een leven van ontspanning en genot de weg is naar geluk, wil ik dan ook krachtig tegenspreken. Bron: Instituut voor Positieve Psychologie. http://www.ivpp.nl/loopbaanadvies/werken-maakt-gelukkig/
Dat heeft met de daling van het inkomen te maken. Als iemand zijn baan kwijtraakt maar de garantie krijgt dat zijn salaris voor de volle honderd procent wordt doorbetaald voor de rest van zijn leven, heeft hij nergens last van. Als we deze redenatie zouden moeten volgen zou namelijk elke gepensioneerde last van bovenstaande beschreven zaken moeten hebben en dat is niet zo. Waardeloos onderzoek dus.
Zie net dat ik dezelfde reactie geeft als drie reaguurders direct onder mij in de draad. Excuus, maar tegelijkertijd een teken dat veel mensen meteen begrijpen dat het om de 'duiten' gaat zoals Evert terecht opmerkt.
profiteurs bestaan niet. óók niet de mensen die het zeggen. want uiteindelijk geeft niet werken een schuldgevoel. een profiteur heeft daarom zichzelf te pakken door een verkeerd wereldbeeld. ik ken iemand die heeft zijn rug kapotgewerkt en zit nu dus in de ww, heeft een fysiek gehandicapt zoontje en gelukkig wel een vrouw met een baan. hij zit even stil maar gaat dan klussen bij een kunstenaar omdat hij niet stil wil blijven zitten. dat zie je vaak, mensen die een tijdje stil zitten en dan uit zichzelf toch weer dingen gaan doen.
Ik vrees dat jij een verkeerd wereldbeeld hebt. Niet iedereen wil een baan. Ik heb nieuws voor je: in deze wereld bestaan ook criminelen en klaplopers. Echt waar, die bestaan niet alleen maar in een boekje.
Foute conclusie. Niet nuttig zijn maakt het ongelukkigst. De misvatting van deze tijden is dat "werk" of een "baan" de enige manier is om nuttig te zijn. Zelfs de opvoeding van onze kinderen is tegenwoordig voor meer dan de helft van de tijd een "professionele" aangelegenheid. We brengen de kinderen niet naar oom, tante of grootouder, maar naar een oppasburo. We helpen niet met het huiswerk, maar laten dat de naschoolse opvang en bijlesklassen doen. Informeel, intermenselijk sociaal verkeer wordt op grote schaal vervangen door economisch en zakelijk verkeer. Daarmee worden meer mensen "nuttig", want we zijn allemaal "professionals" (maar wel iets minder "mens") en dragen zo ons steentje bij aan het BNP. Ook hier, zelfs hier in wat wetenschap behoort te zijn, laten we ons sturen door Koning Duit. Nutteloosheid maakt ongelukkig. En laat het nou zo zijn dat wij merendeels nutteloos werk verrichten waarbij niets geproduceerd en niemand behalve "de markt" geholpen wordt.
Foute conclusie. Nutteloosheid kan bijzonder prettig zijn en tot de prachtigste dingen leiden. En ik denk ook niet dat waardering een grote rol speelt. Je kan namelijk ontzettend nuttig werk doen (kinderen opvoeden), en grote waardering krijgen (moeder op een voetstuk), als niemand ziet wat je doet, dan word je ongelukkig.
=We weten uit ander onderzoek dat mensen die langdurig werkeloos zijn veel gezondheidsproblemen hebben van depressie en angststoornissen tot lichamelijke klachten.= Behalve wanneer ze net zoals ik cannabisproducten gebruiken, dan is langdurig werkloos zijn gewoon net zo leuk als langdurig werkvol zijn. Na een paar joints kan ik net zo makkelijk de hele dag in de tuin naar de vogeltjes gapen als de hele dag heel geconcentreerd ergens aan werken.
Den gehelen dag op bed liggen, en niet bewegen dan heb je bijna geen voedsel nodig. Wel genoeg vocht naar binnen, en zo komt Jan Splinter door de crisis. En roken op bed is gevaarlijk. ;-)