Nico's Nieuws (1): Weg met de agenda-journalistiek!

Dit is het begin van een vervolgverhaal over het fenomeen nieuws. Nico’s Nieuws is als NICO’S NEWS ontstaan. In New York. Eind jaren zeventig. Ik woonde en werkte in een klein appartement in Brooklyn Heights, niet ver van de o zo mooie Brooklyn Bridge. Vanuit mijn kantoor keek ik uit op de vage skyline van Manhattan. Ik kon de Twin Towers zien. (Met mijn tweelingbroer heb ik daar toen in het restaurant ‘Windows on the World’ mijn verjaardag gevierd.)

Mijn journalistieke bedrijfje noemde ik NICO’S NEWS. Menige Amerikaan dacht dat de letters N,I,C en O op een afkorting sloegen. Wat internet nu ook doet heette toen een telex. En die had ik. Het was een machine die kon zenden en ontvangen. De hele dag poepte hij berichtjes uit van de nieuwsagentschappen. Het ratelende geluid zal ik nooit kwijt raken. Op mijn eigen dikke gelige briefpapier stond trots mijn telexnummer: 667107.

Ik schreef in die tijd over de white collar crime bij de KLM en haalde het CBS news met mijn reportage over het nucleaire ongeluk in Harrisburg. Maar toen al wilde ik vaak anders met het nieuws omgaan dan mijn opdrachtgevers. Twee voorbeelden daarvan:

1. Vlak voordat ik mijn verhaal over de zoveelste Midden-Oostenresolutie ‘s nachts in een openbare telefooncel wilde doorbellen naar de VARA-radio, gebeurde er voor mijn neus een enorme aanrijding, die veel spectaculairder was dan zo’n suf bericht uit de boezem van de Verenigde Naties. Ik heb toen de redactie voorgesteld om het auto-ongeluk te beschrijven.

2. Ik bracht mijn verslag van een grote demonstratie in Washington (ik weet niet eens meer waar die over ging) vanuit mijn favoriete boekwinkel annex coffeeshop Kramer. Bij Dupont Circle. Via een klein radiootje, dat ik altijd bij me had, liet ik de geluiden van de demonstratie horen die integraal door een lokaal progressief radiostation werd uitgezonden en daar overheen vertelde ik mijn verhaal. Aan de mensen die om mij heen zaten vroeg ik om  even zo min mogelijk lawaai met hun taartvorkjes te maken. Zo kon ik het nuttige met het aangename verenigen: cappuccino drinken en verslaggevertje spelen.

Ik pak nu, november 2010, de draad van Nico’s Nieuws weer op door te laten zien hoe je anders met het nieuws kan en – als je het mij vraagt – moet omgaan. Weg met die gemakzuchtige nadruk op de agenda-journalistiek, die leidt tot meer van hetzelfde. Weg ook met de commerciële aanpak, het willen scoren, concurreren en focussen op doelgroepen. Nee, op zoek naar originele invalshoeken en methodes, naar microverhalen. En leve de echte onderzoeksjournalistiek, de klokkenluiders en WikiLeaksachtige initiatieven. Iedereen die dat wil is journalist. Zet jouw nieuws, beelden en commentaar online. Dat is het begin.

Wat kun je de komende weken onder andere van Nico’s Nieuws verwachten?

• Mijn undercoveronderzoek naar het falende popcultuurbeleid van de gemeente Rotterdam. • Het verhaal achter een documentaire die mijn studenten hebben gemaakt over outsider art. • Mijn Haagse ervaringen als activist/lobbyist om – ondanks de bezuinigingen –  de kwaliteit van de Publieke Omroep te verbeteren. • Een kijkje achter de schermen van het congres van onderzoeksjournalisten in Gent.Onder het motto: Eigen nieuws eerst.