New balls please!

Afgelopen week ben ik meerdere malen benaderd voor stemadvies. Jij werkt toch voor die ene website? De Joop toch of de Jaa… ? Omdat ik veel met nieuws bezig ben, zou ik het wel een beetje moeten weten, denken ze. Mijn vrienden leven niet in een wereld van links of rechts. Het kan ze dan ook niet schelen of ik nu voor de Joop, de Jaap of de Draak schrijf. Ze waarderen me omdat ik ze af en toe wat vragen stel en ze respecteer om wie ze zijn. Het is een mooi vertrekpunt voor een gesprek over stemmen.

Als eerste moet ik vaak een beetje uitleggen hoe de campagnemachine werkt. Politieke partijen zijn bezig met framing en proberen jou als een mugje in hun spinnenweb te vangen. Wat ik merk is dat iedereen een beetje moe is om behandeld te worden als het mugje. Wees dan ook niet het mugje, zeg ik, maar de olifant. ‘Jij bent groot, zij zijn klein.’ Een tikkeltje naïef natuurlijk, maar wie klein en slim is laat zich niet vertrappen door een zware olifant.

Dus, denk eens na over wat jij belangrijk vindt. Overzicht en structuur aanbrengen in de thema’s die jij belangrijk vindt, werkt verhelderend en het kost maar een beetje energie. Het is overigens een zeer duurzame werkwijze aangezien er nu zo om de twee jaar verkiezingen zijn. 

Ok, overzicht gemaakt en nu? Welke partij? De keuze is inderdaad niet reuze in het door de politiek en media gecreëerde Disneyland. Televisiedebatten bieden mij weinig. Ze worden gepresenteerd als een aantrekkelijk nieuw product met bedorven ingrediënten. En bovendien gaat het niet om de inhoud van het debat maar over ritjes in bepaalde attracties. Ik noem een aantal populaire: De leugendetector, Lik de lekkende vinger, Vang het vliegje en Ontmasker het populistje. 

Maar wie heeft er eigenlijk wat aan? Aan die idiote ritjes in deze attracties? Volgens mij komt Roemer het acteren inmiddels zijn neus uit. En Rutte, die valt bijna in slaap. Sufgeluld. Alleen voor strategie- en spelletjes gek Samsom is het misschien leuk. En voor de kijker? Die kijkt liever naar Strictly come dancing en Expeditie Robinson. 

De verkiezingen zijn core business voor de media. Peilingen worden non-stop gepubliceerd. Elk programma heeft een fact-checker en onze politici bepalen zelf waar en met wie ze aan tafel schuiven. Tussen het boemerang gooien door is er geen plaats meer voor het inhoudelijk debat. 

De televisiedebatten voegen nauwelijks iets toe. Ook vind ik het niet raadzaam om blind te gaan op de stemwijzer. Kieswijzers gaan er vanuit dat mensen hun politieke mening al klaar hebben, voordat ze zich laten adviseren, maar dat is vaak niet zo. 

Als je zelf een overzicht hebt gemaakt van je standpunten ben je klaar om je ‘fictieve’ leider te kiezen. Als ik aan leiderschap denk, zie ik een arts voor me. Het moet iemand zijn die met mij wil samenwerken. Die mijn keuzes inzichtelijk maakt, me hulpmiddelen aanreikt, de juiste vragen stelt, open staat voor nieuwe inzichten, me af en toe meeneemt in een droomvlucht en last but not least: New balls please! Letterlijk en figuurlijk. Mijn leider moet vernieuwende ideeën hebben en lef. 

Voor mij is PvdA-kandidaat Tanja Jadnanansing (nr.4) die vrouw met ballen. Ik heb haar aan het werk gezien als debatleider, programmamanager bij de NOS en als jongerencoach. Meiden uit de Bijlmer trok ze uit het slop en ze motiveerde hen een opleiding te volgen. Vervolgens coachte ze hen door dat horror-mbo waardoor ze nu een betere kans hebben op de arbeidsmarkt. 

Tanja is voor mij de onbevlekte leider met lef. Ze neemt haar kennis en ervaringen mee naar Den Haag en dat is hard nodig. Jongeren hebben een aantal belangrijke zekerheden verloren. Ik noem het onderwijs dat straks niet meer voor iedereen toegankelijk is vanwege Halbe Zijlstra’s langstudeerboete.

Ook blijven we overgeleverd aan malafide huurbazen en onbetaalbare huurhuizen en geen bank verstrekt ons een hypotheek. De woningmarkt blijft op slot zitten zolang niet gesleuteld wordt aan de Hra.  

En dan nog even over de versoepeling van het ontslagrecht. Die maatregel gaat er straks voor zorgen dat mensen die niet geschikt zijn voor het zelfstandig ondernemerschap op de arbeidsmarkt gaan rondzwerven. En wie het wel lukt ergens aan de bak te komen, moet straks bestand zijn tegen een verlammende werkcultuur die bestaat uit angst. Eén foutje en je ligt er uit. Door al die flex-contracten worden de eerlijke kansen voor groei en ontwikkeling bovendien steeds kleiner. Ik voorzie uitval op de arbeidsmarkt door depressies en burn-outs. Hoe moeten we onze bejaarde ouders verzorgen als de nieuwe generatie al is opgebrand? 

Die meiden uit de Bijlmer hebben dankzij Tanja zelfvertrouwen gekregen en zullen zich nooit en te nimmer meer laten wegjagen door iedereen die groter en machtiger is dan zij. Ik stem woensdag op Tanja om te zorgen dat haar talentjes kunnen door boksen naar de top en dat er meer kansen komen voor talenten die we nog moeten ontdekken.  Volg Margaux Tjoeng ook op Twitter