Nee Martin Bosma, het nationaalsocialisme was niet links

Tot de hardnekkige leugens van onze tijd behoort de aantijging dat nationaalsocialisme ook een vorm van socialisme is. Zij wordt in ons vaderland verspreid door PVV-ideoloog en -fabuleerder Martin Bosma. De feiten liggen anders.

Een pot nat Na zijn demobilisatie bleef Adolf Hitler als bijverdienste in München een beetje spioneren voor het Duitse leger. In dat kader moest hij een vergadering bezoeken van de pas opgerichte Deutsche Arbeiter Partei want alles met het woord ¨arbeider¨ erin, dat vreesden de generaals als de pest. De bijeenkomst viel echter reuze mee: het doel van de nieuwe partij was om de arbeiders op te nemen in de grote ¨volkse¨ beweging die het door de nederlaag van de Eerste Wereldoorlog vernederde Duitsland op in al zijn glorie wilde herstellen. Het Duitse Rijk was niet overwonnen door de geallieerden, hoorde Hitler op de vergadering, maar ten val gebracht door een dolkstoot in de rug door linkse revolutionairen en joden wat trouwens een pot nat was. Dat kwam geheel overeen met zijn eigen denkbeelden. Na een week werd Hitler zeer actief lid van de Deutsche Arbeiter Partei en weldra nam hij door het vuur van zijn woorden de leiding over.

De naam van zijn nieuwe partij vond Hitler helemaal niks, want te weinig onderscheidend. Hij keek om zich heen of hij zich iets beters kon toeëigenen. Dat deed de toekomstige Führer vaker. Hij jatte alles bij elkaar. Zo had hij het antisemitisme van dr. Karl Lüger, voor de Eerste Wereldoorlog succesvol burgemeester van Wenen, naar wie de elegante Karl Lügerring vernoemd is. Lüger gebruikte jodenhaat om met zijn katholieke partij de socialisten de pas af te snijden. Eenmaal op het stadhuis gezeten verklaarde hij: ¨Wie er hier jood zijn, bepaal ik zelf wel¨, zodat het wat antisemitisme betreft bij woorden bleef. Hier ging Hitler niet met zijn grote voorbeeld mee. Wel was hij sterk beïnvloed door Lügers ideeën over klassensamenwerking in plaats van klassenstrijd. Dat speelde ook een centrale rol in de volkse beweging die alle rangen en standen aaneen wilde smeden om een groot Duitsland op te bouwen. Zo kon dan eindelijk de superioriteit van het Arische, Duitse ras tot zijn recht komen terwijl het “parasiterende joodse ras” van het lichaam des volks werd losgetrokken.

Samenhangend programma van haat Het was een samenhangend programma van haat, agressie en geweld maar daarmee had Hitler nog geen behoorlijke naam voor zijn partij. Hij keek eens om zich heen en stelde vast dat de grootste politieke beweging in het Rusland van vlak voor de communistische machtsovername de partij was der Socialisten-Revolutionairen , die zich ideologisch baseerde op allerlei vage gedachten rond een te herstellen oud-Russische solidariteit als basis voor de samenleving. Hitler vertaalde dat niet-correct als Sociaalrevolutionaire Partij. Het klonk goed maar het kon de middenklasse en vooral rijke sponsors afschrikken. Nee, sociaalrevolutionair moest de partij niet heten.

Gelukkig was er een alternatief voorhanden. In 1918 had de Nationale Socialistische Partij van de keurige professor Masaryk op vrijwel geweldloze wijze de onafhankelijkheid van Tsjechoslowakije bewerkstelligd. Die partij was patriottisch, democratisch en progressief maar dat deerde Hitler niet. Hij doopte de Deutsche Arbeiter Partei om in Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei. Het nationale en het Duitse zou – hoopte hij – de vrees van lui als de generaals voor wie hij spioneerde, wegnemen. Bovendien had je toen in Duitsland radicale officieren die zich nationale bolsjewieken noemden, omdat zij net zo genadeloos en gewelddadig door wilden tasten als de Russische communisten die bezig waren de Sovjet-Unie tot stand te brengen.

Hakenkruis Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij, het was een benaming waarmee Hitler hoopte alle klassen en standen achter zijn vaandel te lokken. Dat vaandel was een rode vlag met in het midden een hakenkruis in een witte cirkel. Dat hakenkruis was al lang in gebruik bij allerlei volkse en in het bijzonder antisemitische agitatoren. Het was oorspronkelijk een Indiaas vruchtbaarheidssymbool dat voor een echt Arisch teken werd aangezien. Ook gejat. Ook plagiaat. Net als de naam van zijn partij.

Nog geen tien jaar later zongen de de leden van de Hitlerjeugd Ja, die Fahne is mehr als der Tod. De vlag is meer als de dood.