Nederland zwaait uit - Feroz

Feroz Sultani (12) woont samen met zijn ouders Sher en Nooryha, zijn broertje Weys (10) en zusje Arezo (6) in Ter Apel. Zij wonen ruim tien jaar in Nederland, maar kunnen ieder moment teruggestuurd worden naar Afghanistan.

Feroz is gelukkig in Nederland. Hij zit in groep acht van basisschool De Musselhorst. Dit jaar heeft hij de citotoets gemaakt; volgend jaar mag hij naar het HAVO. Feroz gaat zijn stinkende best doen, want hij wil graag piloot worden. Voetbal is een grote hobby van Feroz. Hij speelt bij VV Musselkanaal in de spits, net zoals zijn voorbeelden Christiano Ronaldo en Lionel Messi. Na schooltijd speelt hij graag buiten met zijn vriendjes.

Feroz is bijna drie jaar oud als zijn ouders in 2001 met hem en zijn broertje Weys uit Afghanistan vluchten. Vader Sher werkt daar bij een geldwisselkantoor. Als de Taliban eist dat hij vals geld wisselt, weigert hij. De volgende dag wordt Sher gewaarschuwd door een vriend. Hij kan maar beter wegblijven, want de Taliban wil hem doden. Daarop besluit Sher om met zijn familie Afghanistan te verlaten.

Wanneer de familie in Nederland aankomt, dienen ze meteen een asielaanvraag in. Deze wordt door de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) afgewezen. Ook de drie aanvragen die volgen, lopen op niets uit. Volgens de Dienst Terugkeer en Vertrek is het in Kabul, de voormalige woonplaats van de familie,veilig genoeg en moet de familie terug. Als laatste poging stapt het gezin naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Deze procedure loopt nu en kan nog jaren duren.

Eind vorig jaar krijgt het gezin een brief via de vader van Nooryha, die nog in Afghanistan woont. De brief is afkomstig van de jirga; een bijeenkomst van stamhoofden. De jirga  bepaalt dat de zesjarige Arezo moet worden uitgehuwelijkt aan een vierentwintig jarige man. Als de familie Sultani niet meewerkt, zal vader Sher dit met de dood moeten bekopen. De familie kan dus niet terug naar Afghanistan. Maar de IND heeft anders besloten: inmiddels is de familie Sultani overgeplaatst naar het uitzetcentrum Ter Apel. Sher, Nooryha, Feroz, Weys en Arezo lopen het risico om elk moment op straat te komen en teruggestuurd te worden.

In Ter Apel, waar Feroz sinds twee maanden woont, vindt hij het niet leuk. “Het is hier net een gevangenis. Overal staan hoge hekken en camera’s en m’n vader moet elke dag een stempel halen. Er rijdt ook vaak een boevenbusje over het terrein om mensen op te halen. Die mensen moeten dan naar een ander land en zien we nooit meer terug.” Elke dag leeft Feroz in angst dat hij of zijn familie wordt opgepakt en weg moet. Feroz wil niet naar Afghanistan. Zijn zusje en zijn vader lopen daar gevaar. Ook heeft Feroz al zijn vriendjes hier in Nederland, de Afghaanse taal spreekt hij nauwelijks en lezen en schrijven in de taal, kan hij al helemaal niet. Nederland is zijn thuis en hier wil hij graag aan zijn toekomst bouwen. Maar als het aan de Nederlandse regering ligt, zal hij hier niet mogen blijven.