Nederland, kom tot bezinning

De mate waarin vreemdelingenhaat deze verkiezingen vrijelijk door de ether stroomt, is schrikbarend. Vluchtelingen, Nederlandse moslims en überhaupt Nederlanders met een migratieachtergrond, worden vrijwel dagelijks wel ergens in een tv- of radiostudio tot zondebok gemaakt. De schade die daarmee wordt aangericht, is enorm. Kom tot bezinning, is mijn noodkreet.

Elke dag, al twee maanden lang, probeer ik als kandidaat-Kamerlid voor Volt in mijn stad Haarlem de dialoog aan te gaan met jonge en oudere mensen. Mensen die niet van plan zijn de gang naar de stembus (nog) te maken. Het zijn allemaal mensen zoals ik. Nederlanders met een migratieachtergrond. Nederlanders waarover elke dag wel ergens wordt gezegd dat ‘zij’ het probleem zijn. Andersom krijgen ‘wij’ nergens een plek aan tafel.

Ik ontmoet elke dag jongeren van niet-Westerse herkomst, die alle moed zo langzamerhand verloren zijn. Ze zijn murw van het racisme – verstopt achter de term ‘islamkritiek’ – dat hen nu al jarenlang overspoelt. En ze zijn vaak wantrouwend, omdat er tegen al die giftige politiek en opiniemakerij gewoonweg niet meer op te integreren valt. Vooral onder jongeren is dat sentiment voelbaar. Uit een uitvraag onder jonge moslims blijkt dat 89 procent van hen de politiek niet vertrouwt. En dat is begrijpelijk. Want of ze nou hun best doen of niet, ze zijn toch ‘de lul’, dus waarom dan nog meedoen? Kleine gesprekken, grote pijn. En die voel ik, met hen, vanuit mijn tenen.

Wat die cijfers extra wrang maakt, is dat ze – net als het publieke debat – verhullen dat er eigenlijk ontzettend veel goed nieuws is. Onderdeel van het probleem dat door giftige opinie en onzorgvuldige duiding wordt veroorzaakt, is dat iemand met een migratieachtergrond zich, zoals ik nu, gedwongen voelt om de bewijslast erbij te pakken. ‘Kijk, we zijn heus goed.’ Dus voor de zekerheid: dat zou al lang niet meer nodig moeten zijn. Maar omdat de dominante discussie zo verwoestend is, ga ik er toch wat feiten bij pakken.

Nederlanders met een migratieachtergrond, de tweede en inmiddels derde generatie, zijn in toenemende mate hoger opgeleid. De arbeidsparticipatie is gestegen. Ze spreken net als andere Nederlanders goed Nederlands. Er is meer sociaal contact met mensen die geen migratieachtergrond hebben. Kortom; er is heel veel reden om terugblikkend te concluderen dat Paul Scheffer met zijn schrijfsel ‘het multiculturele drama’ een wel erg cultuurpessimistisch perspectief koos. Sterker, je zou een artikel met dezelfde titel vandaag uit het perspectief van de ‘goed geïntegreerde’ jongeren met een niet-Westerse achtergrond kunnen schrijven. Er ís een nieuw multicultureel drama, maar dat heeft vooral te maken met discriminatie en racisme vanuit een deel van de autochtone samenleving. In de door propagandisten gevoede woede merken we niet eens meer op dat tweede en derde generatie Nederlanders nu juist succesvol integreren.

Die combinatie, aan de ene kant midden in een opwaartse beweging zitten en aan de andere kant continu moeten aanhoren dat ‘de Marokkaan’, ‘de Turk’, ‘de moslim’ of de ‘migrant’ ‘de Nederlandse identiteit bedreigt’, is vernietigend. Te veel jonge mensen weten dat ze, ook al worden ze advocaat of chirurg, een instrument blijven in handen van politici die groeien op zondebok-politiek. En waarom stemmen, als ‘het systeem’ je zo behandelt?

Wie deze campagne naar alle data over talkshows en zendtijd kijkt, ziet niet alleen dat kleine partijen nauwelijks podium krijgen – juist de partijen die tegenwicht bieden aan alle verrechtsing en radicalisering - maar óók dat een aanzienlijk deel van de meest geziene gasten witte mannen met rechtse of radicaal rechtse opinies is. Alle dagen wordt de grootst mogelijke drek praktisch onweersproken de woonkamers van mensen binnen geslingerd. Recent nog beweerde Johan Derksen dat Marokkaanse broers hun zussen slaan. De bewijsvoering die hij daarvoor in VI aanleverde, een programma waar minimaal een miljoen mensen elke dag naar kijken, was dat hij ooit een Marokkaanse buurjongen had die dat deed. Nou, naar het schijnt bestaat er ook een vrouw die lang geleden wakker werd met een kaars in haar vagina. Die hadden Johan en zijn vrienden daar voor haar achtergelaten. Stel je toch voor dat daaruit de stelling ‘Nederlandse mannen met een snor steken kaarsen in vrouwen’ zou voortvloeien. De wereld zou volkomen terecht te klein zijn. Maar als het over ‘moslims’ en ‘migranten’ gaat; gefeliciteerd met de Televizier Ring.

De normalisering van racisme en discriminatie neemt beangstigende vormen aan. Veel mensen zijn letterlijk bang. En juist daarom moeten ze wél naar de stembus gaan. Op 29 oktober staat hun en mijn toekomst in dit land - ook ons land - op het stembiljet.