Nederland gedraagt zich toch niet als vazalstaat.

Trump is nu een week aan de macht en tot zondagmiddag leek ons land zich op te stellen als een vazalstaat. De onervaren president is bezig een groot deel van de wereld en van zijn eigen bevolking tegen zich in het harnas te jagen met onberaden maatregelen. Binnen een paar dagen is hij erin geslaagd Mexico van zich te vervreemden, een land dat hij hard nodig heeft om de immigratiestromen beheersbaar te houden. De wereld zag deze ontwikkelingen met verbijstering aan. Alleen premier Netanyahu – ook kampioen vrienden van zich afslaan – liet officieel weten het idee van de muur heel voortreffelijk te vinden.

Dit weekend baart hij opzien met een domme maatregel die juist bondgenoten en vrienden van zijn land aan de grenzen tegenhoudt. Dat is namelijk het effect van het sluiten van de grenzen voor burgers uit een geselecteerd aantal landen met een islamitisch karakter. Zo werd deze zondag duidelijk dat een Irakees op een vliegveld was vastgezet, die tien jaar lang was opgetreden als tolk van het Amerikaanse leger. Tegelijkertijd lieten de media niet af erop te wijzen dat landen, wier burgers in de Verenigde Staten wél terroristische activiteiten hadden ondernomen, zoals de Emiraten, Pakistan en Saoedi Arabië niet op de zwarte lijst stonden.

Trump heeft zijn omgeving – vriend of vijand maakt niet uit – nooit met fluwelen handschoentjes aangepakt. Hij heeft geen enkel respect voor kruipers en pluimstrijkers, ook al heeft hij het nog zo moeilijk met tegenspraak. Het is niettemin een man die je recht in de ogen moet zien en zeggen: “Tot hier en niet verder”. Nederland stond echter tot zondagmiddag met de pet in de hand op de stoep van het Witte Huis. Deze lafheid is contra-productief. Als Trump weet dat hij met je kan sollen, zal hij ook met je sollen.

Daarom kan Nederland een voorbeeld nemen aan premier May van het Verenigd Koninkrijk die meteen liet weten dat zij Trumps jongste maatregel afwees. Wat zij ook deed: zij reisde vanuit Washington meteen door naar Ankara waar zij fijne gesprekken voerde met president Erdogan en zijn premier. Het resultaat was een enorm defensiecontract. Engeland gaat Turkije helpen met het ontwikkelen van jachtvliegtuigen.

Dat is de wereld waarin Nederland zijn weg moet vinden. De Tweede Kamer begreep dit eerder dan de regering. Zaterdag al klonken er vanuit de oppositie scherpe veroordelingen van het grenzen sluiten in de stijl van Trump. Later sloot ook de Pvda zich erbij aan. Alleen Geert Wilders toonde zich ingenomen zoals hij liet blijken met een Engelstalige tweet.

Op zondagmiddag echter kwamen premier Rutte en minister Koenders dan toch met een gezamenlijke verklaring. Die luidt:

Ze konden ook niet veel anders, nadat in Buitenhof Eurocommissaris voor Buitenlandse Zaken Frans Timmermans in ondubbelzinnige bewoordingen afstand had genomen van Trump, die hij voorhield op deze manier aan IS en andere jihad-terroristen een godsgeschenk te geven.

Maar het is hoe dan ook een mooi begin. Nu duidelijk de mot zit in de paraplu die de Verenigde Staten tot nog toe boven ons opsteken, is het duidelijk dat wij bondgenoten nodig hebben om overeind te blijven in een wereld met meer onzekerheden dan ooit. Dat zijn de lidstaten van de EU, die zo snel mogelijk een gezamenlijke politiek moeten ontwikkelen ten opzichte van de Verenigde Staten. Een leuze die men in Washington misschien begrijpt: Europe First. Wij mogen hopen dat de kabinetsformateur na 15 maart niet alleen naar de koppen kijkt maar ook naar de ruggengraten.