China klaar om Oceanië in te lijven
Napolitano (87) blijft president Italië
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (9)
Italië op zijn puurst: Comedia dell'arte. Wie kan dit sprookje beëindigen?
Zo zie je maar weer: wie vindt dat senioren hen enkel geld kosten krijgt hier het bewijs dat het zonder hen niet vlot.
Toch is er een klein voordeel bij al die nadelen: er is in Italië geen leeftijdsdiscriminatie. Iemand van 87 telt nog mee in de maatschappij. In Nederland ben je met 47 eigenlijk al te oud. Toch?
Al die kritiek op Italie: wij mogen niet eens kiezen voor ons staatshoofd, dat bovendien meer dan ceremonieel is. Ook over de verdeeldheid van links daar: als je de verkiezingsuitslag van Nederland bekijkt, zie je, als je d'66 nog links mag noemen, een linkse meerderheid. Maar ook hier is met een deel van de linkse partijen geen zinnig woord te wisselen over samenwerking, zodat de PvdA nog liever met de rechtse kliek in zee gaat. Forza Olanda.
Zeer verontrustend. Nu maar hopen dat kiezers in Berlusconi niet een redder gaan zien.
Berlusconi doet niet mee en 'de kiezers' voor de president zijn 1000 geselecteerde kandidaten. Overigens heeft de president van Italie vooral een ceremoniele functie.
Italie zit nog steeds zonder regering en het ligt voor de hand dat als Links het niet lukt, (centrum-)rechts een kans zal krijgen. Zeker nu Bersani zijn biezen pakt. Dus voordat je erg in hebt is het; Guess who's back....?
De radicalisering van de samenleving is ook de Italiaanse republiek niet voorbij gegaan. Decennia van steeds toenemende welvaart hebben het idee doen postvatten dat welvaart in vrede de situatie is die normaal is. Het publiek vindt de crisis dus onrechtvaardig en zoekt naarstig in plaats van de uitweg naar de schuldige. Wraak nemen blijkt wederom een oeroude behoefte. En dus gaat de aanhang van de Cinque Stelle de straat op om te protesteren tegen een staatsgreep die niet eens bestaat. West Europa is in de greep van de redeloosheid gevoed door politieke bewegingen die de kiezer niet bij zinnen durven brengen maar de verontwaardiging juist voeden. Waar redeloosheid heerst is radeloosheid dicht bij en is de samenleving reddeloos verloren als men op zoek naar de schuldige geen tijd en zin heeft historische parallellen te zien maar de voorkeur geeft om luidkeels Godwin te roepen. . . .
