Joop

Na het ongeluk

•

Opinie

•

23-12-2018

•

leestijd 2 minuten

•

cc-foto: Joe Goldberg

Job begrijpen is proberen een handleiding in het Japans te lezen. De meeste tekens kennen we niet.

Job – veertien – is door een chromosoomafwijking verstandelijk en lichamelijk gehandicapt.

Heeft Job pijn? De dokter vraagt het, de tandarts vraagt het. Het eerlijke antwoord is: we weten het niet. Job krijst niet meer hartverscheurend zoals vorige week toen hij net met zijn tanden op de badkamervloer was gevallen. Hij laat toe dat deskundigen in zijn mond kijken om de schade op te nemen en een restauratieplan te bedenken. Zijn pijngrens is extreem hoog, dat weten we van eerdere ongelukken en operaties. Maar wat voelt hij precies?

Job begrijpen is proberen een handleiding in het Japans te lezen. De meeste tekens kennen we niet. Het beste is op zoek te gaan naar symbolen die beide talen gemeen hebben. Een droevig gezichtje snappen we, dat staat voor verdriet. Een big smile is ook helder: blijdschap. Maar wat betekent het als je kind niet lacht of huilt en overwegend zwijgt?

Ik heb geen idee wat er in zijn stille koppie omgaat. Hij is niet bang geworden voor de toiletstoel waar hij uit is gevallen, dat zou je kunnen interpreteren als ‘goed’. Bezorgde bezoekers vertelt hij de trefwoorden: vallen, huilen, pijn aan tanden. Doorvragen heeft geen zin, die taal spreekt hij niet.

Sinds het ongeluk slaapt hij ’s nachts veertien of vijftien uur, in de klas doet hij een middagdutje op een zitzak. Zijn lijf zal zo wel herstellen, zeggen we tegen elkaar. Soms bestuderen we zijn gezwollen kaak en verkrampen namens hem. Dat moet toch pijn doen!

Voordeel is dat Job de gevolgen van de crash niet overziet. Hij mag dan 14 zijn, dat mooie tanden betekenis hebben in het schoonheidsideaal, gaat aan hem voorbij. Even nieuwsgierig als voorheen neemt hij zichzelf op in de spiegel.

De tandarts belooft dat ze haar best gaat doen zijn gehavende gebit onder narcose op te lappen. De woorden die ze spreekt, troosten vooral ons.

Meer over:

opinie, leven

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

Reacties (5)

Sorteren op:

Minoes&tuin25 dec. 2018 - 10:37

Voordeel is dat Job toch wel alle aandacht en knuffels krijgt in dit gezin. Dus kun je in beide gevallen niet meer doen dan je doet. Annemarie wat denk je dat je meer kunt doen als je het wel weet? Daar wordt die pijn niet minder van, misschien wel je eigen onrust en gebrek aan slaap, die je ongetwijfeld zouden beïnvloeden in het andere geval. Nu kun je hem alle aandacht geven die hij verdient. Misschien helpt hem dat juist wel, een niet uitgeputte moeder tegen de pijn waar ze toch niets aan kan veranderen. Fijne feestdagen, een zo goed mogelijk 2019 voor Job en zijn familie. Je kunt niet meer doen dan dat wat mogelijk is.

Frans_Cobben_Halsteren24 dec. 2018 - 16:13

Veel warme dank voor dit Medische verhaal over Job, de meeste geesteszieke patienten hebben ook lichamelijke problemen(suikerziekte, hartklachten, ondergewicht).

Ozon24 dec. 2018 - 8:30

Beste Annemarie, Och wat een verhaal weer, doet pijn als je het leest. Kan me voorstellen dat je Job alleen maar wil vasthouden en knuffelen... Heel veel sterkte met alles!

Linkse Meid24 dec. 2018 - 8:09

Als een kindje was van rijke ouders, had hij / zij geluk. Helaas behoort dit kindje tot de lagere - middenklasse, gevolg is dat er weinig tot geen financiële middelen beschikbaar zijn om dit kindje, te helpen. Kinderen met afschuwelijke pijn moeten geholpen worden, is een feit. Helaas is dankzij de neoliberalisme hierin een klad gekomen. Als je geld heb, is alles bereikbaar. Zo niet, heb je pech.

1 Reactie

DanielleDefoe30 dec. 2018 - 12:14

Uw speculaties zijn nogal onkies. Job is 14, het restaureren van zijn gebit is hoogstwaarschijnlijk geen geldkwestie.

0 Rapporteren