Canadees inferno baart grote zorgen, duizenden op de vlucht, ernstig tekort aan brandweerlieden
Muziek als pensioen
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (28)
Voor de mensen die graag een volledig beeld willen hebben voordat ze een mening vormen: http://www.youtube.com/watch?v=9oar9glUCL0
@ D.E. Buitenstaander. Peter Koelewijn is maar een voorbeeld. Het gaat om het principe. Nu kun je "kom van dat dak af" geen wereldprestatie vinden, maar er zijn natuurlijk genoeg artiesten die onnavolgbare uitvoeringen van nummers hebben gemaakt. Je tweede vergelijking gaat daarnaast ook niet op. Een bouwvakker wordt gewoon betaald voor zijn werk, voor zijn prestatie, voor zijn aandeel in een project via een salaris. Artiesten krijgen geen salaris, zij verdienen geld met hun creaties, hun muziek, de optredens en hun plaatjes. Als niemand een plaatje koopt of draait verdienen zij niets, als iemand het wel koopt of draait dan behoren zij daar toch voor betaald te worden? Lijkt mij wel.
En waarom hoort de maker van het werk tot 70 jaar na overlijden geld te ontvangen? Dt verschil lijkt me een reden het copyright te beperken. Pensioen voor je kleinkinderen, ja ja, die kunnen toch zelf voor hun geld werken? Copyright en nabuurrecht zijn bedoeld om creatievelingen te stimuleren werk te produceren waar anderen van kunnen genieten. De eerste paar jaar worden boeken en CD's en zo verkocht. Daarna wordt dat een stuk minder. Waarom kan het dan niet vrijgegeven worden? Mozart is toch ook vrij te gebruiken? Dus waarom modernere muziek niet?
Natuurlijk moeten mensen in de creatieve sector beloond worden voor hun prestaties. Maar hun creatieve werken maken ook deel uit van het geheel van uitingen dat we cultuur noemen. Een normaal onderdeel daarvan is dat men kan teruggrijpen op eerder werk, kan reageren op elkaar. Er is dus een afweging nodig tussen de mogelijkheid van de artiest om van zijn werk te leven en het algemeen belang van het bestaan van een zekere vrijheid in culturele uiting. 50 jaar is een lange tijd. In 50 jaar kan een rechthebbende héél veel platen verkopen, dvd's verhuren etc. Is het echt nodig dat deze periode nóg langer wordt? Vergeet niet, dat het de auteur nog steeds vrij staat om zijn platen te verkopen. Hij kan over 10 jaar nog steeds zijn cd in de winkel hebben liggen en als die verkocht wordt krijgt hij er nog steeds geld voor. We zitten momenteel in een bijzondere situatie. Veel van de regelingen op het gebied van intellectueel eigendom komen voor het eerst op hun eindpunt. Een bekend anekdotisch voorbeeld is Disney in de VS: telkens als hun eerste films publiek domein dreigen te worden, wordt door lobbyen de termijn weer verlengd. In Engeland is een vergelijkbare situatie met de rockbands van de jaren 60. Deze partijen moeten accepteren dat het niet in het belang van de maatschappij is om alles eeuwig beschermd te houden. Er moet een keuze worden gemaakt die voor iedereen goed is; niet alleen voor de kleine groep die toevallig op zeer jonge leeftijd succes had en nu nog in leven is.
Maar het is toch gek dat door een starre houding van de NL regering een Europese afspraak tegen houdt. Dit gaat er alleen maar voor zorgen dat NL cultureel erfgoed bij buitenlandse partijen worden ondergebracht. Het vraagt toch om een centraal voor elke artiest gelijk geldende regeling. Waarom is NL in eens het principieel en op welke gronden zijn ze dat?
Het is natuurlijk heel vervelend als slimme zakenmensen verzamel-cd's van Peter Koelewijn, Cliff Richard, Elvis Presley, etc. gaan verkopen zonder enige vergoeding aan de uitvoerenden te betalen. Als ze de Stemra rechten voor de componsten betalen is alles legaal.
Zeker in deze tijd waarbij een ieder gratis aan zijn muziek komt via internet, is het belangrijk dat de artiesten nog meer bescherming krijgen. Ik vind het dan ook belachelijk dat je nog tijdens je eigen leven, de rechten op vergoeding voor je muziek verliest. Je bent daarna ook de controle kwijt, wat helemaal van de zotten is. Is er overigens al bekend wat er met de kopieerheffing gaat gebeuren? De laatste berichten waren dat de overheid deze wilde afschaffen en illegaal downloaden strafbaar maken. Weet iemand meer? Steven
als we het maken van een muzieknummer nou eens vervangen voor het bouwen van een huis die je vervolgens verhuurt. Na 50 jaar zegt de huurder, ik betaal niet meer voor het huis, want je hebt hem 50 jaar geleden gebouwd. Waarom zou ik nu betalen voor die inspanning die je toen geleverd hebt? Dat vinden we niet normaal, dus waarom bij muziek dan niet hetzelfde. Ik vind dat een band voor hun levensdagen best mogen genieten van een succesvol muzieknummer. Dat is een prestatie als je bedenkt dat in Nederland zo een 400.000 mensen een gitaar spelen. Als er vraag naar blijft, dan moet het aanbod daaraan verdienen. Waarbij we weer uitkomen bij het huis. Als je er niet meer in wil wonen, moet je hem niet huren. Wil je "kom van het dak af", moet je de mensen die daarvoor verantwoordelijk waren, belonen.
Jammer in deze discussie is dat het gaat om Peter Koelewijn - Kom Van Het Dak Af. Het is een voorbeeld van een bekend nummer dat straks 50 jaar oud is. Toevallig heeft zanger Peter het liedje ook geschreven, maar dat staat er eigenlijk buiten. Als het om Rob de Nijs ging, was het duidelijk dat hij nooit meer een vergoeding zou ontvangen voor het gebruik van zijn opnames.
Ik denk dat het voorbeeld van Koelewijn misschien niet sprekend is, maar wel een praktisch voorbeeld omdat de SENA-rechten van dit 'bekende' nummer volgend jaar vervallen. Verder snap ik de frustratie bij sommige mensen op dit artikel niet echt. Wat is er nou mis mee dat artiesten die vergoeding langer krijgen? Componisten zijn toch ook lekker lang gedekt? Ik wist helemaal niet dat dit probleem zich voordeed, maar het is toch vreemd dat 'jouw' productie ineens niets meer waard is? Dat Koelewijn in dit geval ook de tekst schreef doet er niet toe, het gaat om het principe en ik zie dit geval dan ook meer als een voorbeeld. Zeker door het toenemen van downloaden, waar ik zelf ook soms aan meedoe :-O, is het voor de artiesten niet meer dan rechtvaardig dat ze ook na 50 jaar een vergoeding krijgen voor hun werk. Ook al zijn het niet de schrijvers en heeft een optreden, zoals een van de vorige reageerders beweerde, niets met 'genialiteit' te maken. Eefke
U wilt, zo concludeer ik hier uit, het auteursrecht , voor de muziek, minimaal uitbreiden tot aan het einde van het bestaan van de creator(s). En beter nog net als bij Volgrecht nu het geval is tot 70 jaar na de dood van de kunstenaar. Voor de erven is volgrecht tot in ieder geval 2012 uitgesteld wegens, een gelegenheids argument ?, financiële tegenwind. Nu dringt bij mij de vraag zich op: Kan men iets dat intellectueel eigendom is van iemand vervreemden, al gaat deze persoon dood dan gaat het bezit is toch immers overgegaan op de erven. (rechtverkrijgenden) . Het is mij niet duidelijk welk argument hiervoor is gehanteerd. Anders gezegd iets dat mijn bezit is bv. mijn huis, waar ik al die tijd naar eer en geweten belasting e.d. voor heb betaald, kunnen de erven dan van zomaar na 70 jaar, zeg de huurpenningen kwijtraken? Is hier niet iets geconstrueerd door louter de juristen? Als alternatief zouden de erven, hier weer bij intellectueel eigendom, indien zeer welgesteld, bv. het bedrag of bedragen over kunnen hevelen naar een fonds of als sponsor het geld beschikbaar kunnen stellen voor het oorspronkelijke doel. Dat is het stimuleren van kwalitatieve kunst (professionele) Dit zou zelfs al tijdens het leven van de, waarschijnlijk gering aantal, zeer welgestelde kunstenaar kunnen gebeuren en dat is ook wat de Internationale kunstenaars in principe voor ogen hadden. Wim Streep
Iedereen wil toch graag leven van zijn geleverde prestatie, wat is daar mis mee? En een beetje onderwijs, of zelfstudie kan zo nu en dan ook geen kwaad ;)
Volgens mij heeft Koelewijn daar geen last van, hij heeft namelijk het nummer ook zelf geschreven. Joop W. Oonk
Koelewijn heeft net zelf aangegeven zijn schaapjes al wel op het droge hebben, dus medelijden voor hem lijkt mij niet nodig. 1. De vergelijking met Da Vinci gaat niet helemaal op. Net zoals iemand een eigen versie van het laatste avondmaal mag schilderen, mag zodadelijk iemand een eigen versie van 'Kom van dat dak af' maken. Daarmee wordt het origineel niet aangetast, want deze blijft gewoon intact. 2. Is het redelijk om iemand voor een inspanning die hij (tientallen) jaren geleden heeft gedaan nog steeds actief te belonen? Is 50/70 jaar niet een heel klein beetje overdreven? Heeft een bouwvakker dezelfde rechten als uitvoerende bij een bouwproject van 30 jaar terug? Moet een uitvoerend artiest niet gewoon op de planken staan, spelen, en daarmee zijn dagelijkse geld verdienen? En net als Peter Koelewijn zorgen dat ie het één en ander voor later opzij zet, zodat ie zelf zijn oude dag verzekert?
Ik ben het met dhr buitenstaander eens. De uitvoerend artiest dient betaald te worden op basis van een salaris, net als ieder ander uitvoerend medewerker aan een product. Dat het "kunst" heet doet er niets aan af en voegt er niets aan toe wat mij betreft. Er is voor de componist een voortdurend eigendom. Als de hele band daarin moet meedelen vanwege de onnavolgbarheid (ahum, die bestaat niet, maar ok.) van hun uitvoering, dan is dat een zaak die ze best onderling kunnen regelen. Net zoals een architect kan kiezen voor een voortdurende beloning op basis van gebruik (meedelen in de huur) als hij of zij dat prefereert.
@ Amy, We hebben het hier over uitvoerenden, niet over componisten. Een uitvoerend artiest hoort op het moment van uitvoeren betaald te worden, niet tot in lengte van jaren daarna voor die ene uitvoering. Natuurlijk is er sprake van uitgesteld resultaat, dus ik ben ook helemaal niet tegen een periode dat die betaling doorloopt, maar vijftig jaar? Vijf jaar lijkt mij een stuk redelijker. Vergeet ook niet dat er de laatste jaren een levendige handel in rechten is ontstaan, waarbij als meest schrijnend voorbeeld dat de erven Michael Jackson nu elk jaar miljoenen op hun rekening mogen bijschrijven voor de composities van Lennon & McCartney. (Elke keer dat Paul McCartney zijn eigen liedjes speelt, moet hij afdragen aan de Jackson familie.) De auteursrechtensituatie is volkomen verouderd en vertroebeld, en moet volledig op de schop, te beginnen met het afschaffen van de idioot lange rechtenperiode.
D.E., Het overdragen en handelen van rechten is door platenmaatschappij opgezet. Zij lieten nieuwe bands gelijk bij binnenkomst al hun rechten over dragen anders kregen ze geen platendeal. Veel bands hebben daar hel veel spijt van en trekken zich de haren uit het hoofd. Er zijn nu duizenden bandjes en artiesten die dit weigeren en dus niet meer doen. Als we jouw voorstel moeten invoeren, dan krijgt een artiest een salaris voor het uitvoeren van het liedje en verder niet. Dat is toch raar.. want het is de artiest die een nummer/tekst/compositie tot een succes maakt. Daar heeft de schrijver van het nummer ook voordeel van want dan ontvangt hij/zij ook geld. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar het basisprincipe moet toch kloppen.
Heer den Braber, Uw kop klopt niet (ik heb het deze keer over de tekst). U schrijft: "Rocker Peter Koelewijn mag vanaf volgend jaar geen geld meer aan 'Kom van dat dak af' verdienen omdat het nummer te oud is". U zou zich iets meer moeten verdiepen in de materie. Inderdaad, vanaf volgend jaar vervallen de Sena-rechten van P. Koelewijn. U gaat er echter aan voorbij, dat Peer Koelewijn naast uitvoerend artiest ook de tekstschrijver en componist is van het nummer. De opbrengst die dat via Buma jaarlijks oplevert is ten eerste vele malen groter dan de volgend jaar te vervallen Sena rechten en loopt daarnaast nog de komende 20 jaar door. Schrijf geen onzin! Uw mededeling geldt slechts voor zijn bandleden, die niet geschreven maar wel gespeeld hebben. Mensen die nog minder weten van deze materie dan u (lijkt mij trouwens bijna onmogelijk), gaan door dit soort artikelen ook weer heel domme reacties sturen. Wij hebben niets aan stom tendentieus gelul! Ik hou mijn hart vast qua Joop.nl.
Het gaat niet alleen over de rechten van uitvoerenden bij het draaien op de radio (Sena) maar ook over het door iedereen mogen verkopen en gebruiken van de geluidsopname. Misschien moet ik maar een Danceversie van Kom Van Het Dak Af maken met stem van Peter. Kost me niks, kan alleen geld opleveren.
Vrijwel parallel hieraan lopend het zogenaamde Volgrecht maar dan voor unieke kunstwerken zoals schilderijen en beelden met een bepaald minimum bedrag, (de drempelwaarde) en een maximum bedrag. en daar wordt 4% van overgedragen aan de kunstenaar die het toekomt. Helaas zijn er nogal wat hiaten in de uitvoering. Het is nu tijd om er wat aan te gaan doen. Vandaar deze oproep omdat anders het zelfde gaat gebeuren zoals bij onze collega's in de muziek. De Nederlandse beeldende kunstenaars hebben veelal een minimaal 5 jarige Academische opleiding. Helaas ook meestal een negatief inkomen. Een groot deel verdient niet meer dan 850 euro per maand. Een enkeling meer. Zij zijn voor een zeer belangrijk deel afhankelijk van de verkoop van hun werk, veelal schilderijen, dus unieke kunstwerken. Deze werken zijn, onvervreemdbaar auteursrechtelijk beschermd. D.w.z. de rechten kunnen niet verkocht worden zoals blijkbaar in de muziek gebeurt. Bij iedere verkoop boven de drempelwaarden (in Nederland het allerhoogst 3000 euro ) moet volgens allerlei beperkende afspraken buiten de kunstenaar om gemaakt, 4 % worden betaald door de koper en dit komt voor een deel ten goede aan de kunstenaar. Helaas aan deze afspraken schort het een en ander. Dit moet bij de eerstvolgende wettelijke wijziging mogelijkheid, ambtelijk evaluatie genoemd, begin 2010, aangepast worden. Het wordt gedragen door de kunstenaarsbonden zoals BBK en een organisatie als PICTORIGHT. In Zwitserland was hetzelfde aan de gang en daar hebben de kunstenaars, recent, het juridische pleidooi verloren door een zeer machtige kunsthandel lobby. Dus Nederlandse kunstenaars let op uw zaak (inkomen). Laat het dit keer geen hamerstuk zijn. Een deel van het Nederlandse publiek waaronder politici zijn van mening dat het de kunstenaar niet toe komt, hij moet het maar cadeau geven. Echter gezien de ervaringen in het verleden, b .v. in Frankrijk met onze eigen Vincent van Gogh is Volgrecht bedacht. Het volgrecht is vastgelegd in een Europese richtlijn in 2006. En zou volgens de richtlijn van de Europese Commissie per 1 januari 2009 moeten worden geëvalueerd. De Europese Commissie heeft laten weten dat zij dit niet heeft gedaan omdat de richtlijn in een aantal EU-landen nog steeds niet volledig is omgezet in de nationale wetgeving. Normaal gesproken geeft de Commissie via de website gelegenheid aan belanghebbende partijen om te reageren in een consultatie. Deze heeft inmiddels in September 2009 plaats gevonden. De ideeën over het functioneren en de opmerkingen over de richtlijn kan de Raadsadviseur M.Langendoen inbrengen in de discussie in Brussel. De evaluatie zou nu zoals inmiddels is medegedeeld door mw. Strengers begin 2010 zijn. Volgrecht wordt zoals dat in 2006 is ingevoerd wordt, zij het laat, geëvalueerd. In vrijwel alle discussies wordt Zwitserland als argument gebruikt om het volgrecht niet in te voeren, omdat dit zou leiden tot een vlucht van de kunst naar Zwitserland. Echter onlangs is wetenschappelijk door de Ierse econoom Clare Mc.Andrew vastgesteld dat vrijwel nergens een kunstvlucht heeft plaats gevonden. Voorstel tot aanpassing van het Volgrecht 19 okt. 2009 Wim Streep. Participerend beeldend kunstenaar: De ideeën over het functioneren en de opmerkingen over de richtlijn: 1) Afschaffen van uitsluiting van volgrecht bij: a. Verkoop van prive-personen voor prive-personen b. Verkoop van particulieren aan musea (belangrijke collecties van kunst van de 20e Eeuw in het verleden zijn door particulieren aan musea verkocht en het is vaak in deze gevallen dat deze legendarische waardering van de kunst plaatst vindt, wat de oorspronkelijke drijfveer voor het ontstaan van het volgrecht werd). c. Verkoop door agenten of trustees, die personen of bedrijven vertegenwoordigden. d. Verkoop door commerciële bedrijven en culturele instellingen die geen kunstgalerijen of veilingbedrijven zijn, maar wel de kunstwerken exposeren en adverteren en dit in de toekomst, ook zou kunnen aanbieden en verkopen. 2) Beperking van de financiële kosten maximaal 10 % en 0% BTW tarief i.p.v. 19 % 3) Lager drempelbedrag moet 1000 euro zijn i.p.v. 3000 euro. Nederland hanteert het hoogste drempelbedrag van 3000 euro in Europa, o.a. onze beide buurlanden hanteren lagere tot veel lagere drempelbedragen . Omdat er juist sprake moet zijn van een harmonisatie is hieraan aanpassing nodig. België heeft recent juist het bedrag onder protest van de kunstenaarsbonden opgetrokken naar 2.000 euro, met een schuin oog naar Nederland kijkend. Als drempelbedrag wordt 1000 euro voorgesteld. Belangrijk is te vermelden dat het meeste werk tussen de 3.000 en 50.000 euro opbrengt, het meest waarschijnlijke is dan dat voor deze kunstenaars in deze categorie de 4% - 5 % niet zo'n grote rol speelt. 4 ) Registratieplicht van kopers en verkopers. Bovendien is het als belanghebbende kunstenaar buitengewoon moeilijk vast te stellen wie de kopers en de verkopers zijn bij overschrijding van dat drempelbedrag omdat er immers geen registratie verplichting of aanmelding is naar de meestal toch wel bekende kunstenaars toe en bovendien het verjaringstermijn van 3 jaar een rol gaat spelen, 5 ) Het verjaringstermijn laten vervallen. Het zou beter zijn het verjaringstermijn geheel te laten vervallen omdat dit alleen maar kan leiden het verdere vertraging van uitbetaling of ontduiking van het volgrecht en er een registratie van koper en verkoper plaats moet vinden zoals een goed koopmansgebruik is en daarom geen extra administratieve handeling vereist, zoals door een ambtelijke commissie is gesteld. 6 ) Gegevens van de handel in kunst langer toegankelijk houden en centraal registreren door bv. de kunstenaarsbonden een vrij voor kunstenaars toegankelijke database te laten onderhouden. Gegevens van een veiling bedrijf bleken na een half jaar niet meer toegankelijk te zijn. Het was dus toeval dat de bewuste kunstenaar hier toch achter kwam dat zijn werk geveild bleek te zijn zonder verdere kennisgeving of afdracht hoewel het drempelbedrag ruimschoots was overschreden. 7 ) Van musea, instellingen en alle anderen de vrijstelling van afdracht van volgrecht hebben deze vrijstelling in trekken. Deze instellingen hebben groot belang bij een gezond kunstenaars bestand. Musea maken 40 % van de kunsthandel uit. Zij hebben ook belang bij een gezond kunstenaars bestand. 8 ) De uitzonderingsregel voor galeries laten vervallen, net alles alle uitzonderingsregels. De uitzondering dat een verkoper minder dan drie jaar voor de doorverkoop van werk van een kunstenaar bij minder dan 10.000 euro geen volgrecht verschuldigd is ook niet bevorderlijk voor de financiële positie van de levende kunstenaar. 9 ) Beter toezicht op de naleving. Actoren zoals internet veilingbedrijven wilden zich aan deze regeling ontrekken daarom moet er op de uitvoering er van beter worden toegezien. Iedere handel in kunst is immers kunsthandel en valt daarom onder deze Europese afspraak. De staat zou hiervoor zelfs aansprakelijk gesteld kunnen worden volgens Europees recht. 10) Meldingsplicht bij overschrijding van het drempelbedrag aan de belangen behartiger of de kunstenaar zelf en vervaltermijn laten vervallen. Het wordt voor alle partijen eenvoudiger wordt en bovendien het verjaringstermijn van (slechts) drie jaar te laten vervallen en bovendien zijn de kunstenaars in het algemeen bekend en veelal eenvoudig terug te vinden op internet. Om tot een beter inkomen te komen de volgende aanvullende voorstellen: Als tweede belangrijk punt van inkomen het hang en staangeld. Dat is een vergoeding als beeldende kunst ergens wordt geëxposeerd. Nu is het vaak zelfs zo dat een kunstenaar hiervoor moet betalen. Als derde een subsidie regeling uitgaande van een kwalitatieve kunst waarbij b.v regelmatig kunst wordt aangekocht, en het mogelijk maakt zonder al te veel problemen in het buitenland te exposeren als groep of individueel. Zonder daarbij de druk van inmenging van buitenaf. De innoverende kunstenaar moet financieel gezien weer de kans krijgen te innoveren. De academisch gevormde kunstenaar ziet er met de nodige financiële middelen wel kans toe. Ook zouden zij in staat zijn nieuwe ideeën naar voren te brengen en een impuls kunnen geven bij het ontwikkelen van nieuwe producten of zienswijze.
Bedankt voor je uitvoerige verhaal, ik begrijp alleen niet wat het met muziekrechten te maken heeft. Je schreef: "rechten kunnen niet verkocht worden zoals blijkbaar in de muziek gebeurt". Dat gebeurt in de muziek ook niet.
Het is hier met name door Jaap Zinksnijder, D.E. Buitenstaander en Peter Prominent reeds opgemerkt en gedeeltelijk uitgelegd, het is onzin dat Peter Koelewijn vanaf volgend jaar geen geld meer verdient of mag verdienen aan ?Kom Van Dat Dak Af?. Den Braber gaat wel heel gemakkelijk voorbij aan het feit dat vanaf indiening bij de BUMA-STEMRA tot 70 jaar na zijn dood, Koelewijn en zijn erven auteursrechten ontvangen voor deze en Koelewijns andere composities en teksten. Mede via 'smans uitgebreide muziekuitgeversactiviteiten zullen die inkomsten wereldwijd gemaximeerd zijn. Creativiteit ?en soms ook genialiteit- wordt voldoende afgedekt door auteursrechten. Den Brabers verhaal is daarom nogal tendentieus, of hij is slecht geïnformeerd. Als er al sprake van verontwaardiging is zou die zich veeleer moeten toespitsen op waar Den Braber het eigenlijk over heeft, het nogal gezochte gedrocht van de naburige rechten. Deze vermeende rechten zijn bedoeld voor muzikanten en producers die hebben meegedaan aan de opname of uitvoering van een compositie, en worden in Nederland sinds 1993 door Sena geïnd. Sena heft en int deze rechten voor het afspelen van muziek via radio, cd speler, computer of anderszins in cafés en in discotheken, maar ook in winkels, kantoren, garages etc. De discussie zou dan niet alleen moeten gaan over of we het ambachtswerk van uitvoerenden en producers voldoende en op juiste wijze waarderen, en of aan dit werk rechten moeten worden verleend en ontleend. Maar ook of het rechtvaardig is om indirecte gebruikers voor indirecte vermeende rechten te laten betalen. Niet of het zo zielig is dat deze indirecte vermeende rechten na 50 jaar vervallen. En al helemaal niet of die termijn verlengd moet worden. Uitvoerend muzikant en producer ontvangen voor hun werk een vergoeding in de vorm van loon, maar soms ook door een percentage van de royalty's, een prettige bijkomstige mogelijkheid voor als een productie een hit blijkt. Voor de minder ingevoerden, royalty's zijn de vergoedingen die een platenmaatschappij aan een artiest betaalt, en iets anders dan de wettelijk geregelde auteursrechten. Hoe zouden we het vinden als een bouwvakker die mee heeft gebouwd aan een huis, naast loon naar werken ook nog eens 50 jaar lang een vergoeding ontvangt als compensatie voor zijn rechten? En hoe zouden we het vinden om iedere keer als we een gebouw willen betreden we entreegeld moeten betalen, puur om bij te dragen aan het inkomen van bouwvakker, architect of aannemer? Dit gaat natuurlijk niet alleen over Peter Koelewijn. De man is het bekendst als grootleverancier aan het Nederlandse populaire muziekrepertoire als o.m. componist, tekstdichter, producer, muzikant en muziekuitgever, maar hij is ook al jaren prominent en actief lid van ?collecting societies? BUMA, STEMRA en Sena. Net als trouwens wijlen Koelewijns collega Gerrit den Braber dat was. Gerrit den Braber, John den Braber, what's in a name?
U schreef: "Uitvoerend muzikant en producer ontvangen voor hun werk een vergoeding in de vorm van loon, maar soms ook door een percentage van de royalty's" Zo ging dat inderdaad vroeger. (Alleen kon je meestal fluiten naar je royalties). Tegenwoordig mag je blij zijn als je gratis mee mag doen voor een "punt" vergoeding van de Sena. De (artistieke) "producer" krijgt geen cent, de "producent" (dat is degene die investeert) krijgt 50% en de overige 50% gaat voor de helft naar de artiest en de andere helft wordt verdeeld onder de musici, waarbij "investeerder" vaak zijn vriendin laat meetekenen voor de tambourijn, hetgeen net zo zwaar meetelt als de violist of de drummer.
Ed Hart dat de muziekrechten niet verkocht of op andere wijze of onder beheer, bij mogelijk muziekmaatschappijen, muziekproductie- /reproductie bedrijven of platenlabels etc. etc. zijn ontleen ik aan de publiciteit die er was bij het verscheiden van bv. Michael Jackson deze bleek diverse contracten te hebben (onder beheer) van andere musici. En dat deze contracten (rechten?) regelmatig worden verhandeld. Omdat dit niet helemaal mijn materie is, zou het fijn zijn als er een materie deskundige op zou willen reageren. Dus wat deze handel in muziekrechten e.d. inhoudt het liefst met bronnen. http://www.depers.nl/entertainment/345919/Wereldspeler-in-muziekrechten.html Zijn hier oorspronkelijke creaties overgedragen / voor betaald of wederrechtelijk vervreemd. Het lijkt er wel op en dat alles is gegaan zoals het behoort te gaan dus netjes voor het lenen van de compilaties is betaald . Zo niet dan is er sprake van een grote juridische blunder en daarmee oneigenlijk gebruik. De rechten zouden ook inmiddels verlopen kunnen zijn. http://www.futureofcopyright.com/index.php?tag=business%20modellen Hierbij de aantekening als het om het principe van auteursrecht gaat is het voor iedereen duidelijk wat er bedoeld wordt. Of muziek op een wasrol, schellak, ep lp magneet band, discette, flashgeheugen, server of wat dan ook staat als er niet voor betaald wordt voor deze diensten dat is het een vorm van kaping of piraterij. Als je dat laat voortbestaan gaat het van kwaad tot erger, ondanks alle verdere goede bedoelingen. Alleen de zon gaat voor niets op. Onderstaand ga ik er wat uitvoeriger en hopelijk leesbaar op de materie in omdat het een zeer belangrijke zaak is of aan het worden is. China bij voorbeeld neemt het niet zo nauw op dat gebied men kopieert vrijwel alles wat men ziet of aan de hand van foto's of het bestellen en ontleden een origineel product zodat het wat later als soms een slechte kopie en soms met verbeteringen voor een zeer lage en concurrerende prijs op de nationale en mogelijk internationale markt komt. Hierbij gaan miljarden om. Begrijpelijk maak ik me daar als kunstnaar en Europees burger druk om. Hier speelt ontduiking van octrooi, copyright, volgrecht enz. enz. een belangrijke rol. Enerzijds importeren wij te veel van soms ronduit slechte en gevaarlijke producten anderzijds en dreigt daardoor de betalingsbalans om te slaan in ons nadeel en worden wij daarmee afhankelijker van China maar zou ook kunnen gelden voor andere landen met soortgelijke marktstrategieën. Het zou beter zijn om dit recht af te dwingen en daarmee onze industrie te behoeden voor verdere schade. Zodat wij niet afglijden tot een dwergstaatje zonder verdere betekenis. Het kan zelfs gebeuren dan China ons gaat dicteren wie wij wel of niet moeten gaan ontvangen. Dit voorbeeld hoeft niet alleen voor China te gelden. Wel moeten wij er voor zorgen willen wij wijzen op een ander zelf de zaakjes tot op de puntjes voor elkaar moet hebben anders is het een beschamende toestand. (denk hierbij aan de belastingparadijzen) Wat muziek met kunst verbindt, zijn in principe de auteursrechten. en de oorspronkelijke creatie van muziek en kunst (zeg maar de conceptie) en er een creatie (schepping) ontstaat dus het originele kunstwerk. Dat als ik de heer. Ed Hart mag geloven ook bij muziek een onvervreemdbaar recht is. Het verschil is de exploitatie, bij muziek de productie (weer een ander recht) door het live concert of opname ervan o.i.d. Bij kunst zou je kunnen zeggen de neerslag van het creatieve proces. zoals doek, beeld 2D of 3D, met conceptual art bv. wordt het al weer moeilijker, laat ik nu even er buiten. Verdere overeenkomsten: bij mechanische reproductie loopt het vrijwel gelijk, bij beeldende kunst ook afhankelijk van de oplage. De verschillen zijn, denk ik: wijze van produceren. b .v . zeefdruk, litho, ets kortom allerlei grafische technieken en niet grafische technieken zoals fotografie en nieuwe media etc. etc. maar ook d.m.v. o.a. piëzo printer. Afhankelijk van de oplage valt dit onder originele kunst of reproductie ervan. Dus de gecontroleerde oplage is hier van belang en hiervoor moet de kunstenaar voor instaan en signeert en nummert deze tot een vastgesteld maximum. De platen / disc maatschappijen sluiten hier veelal de gewraakte contracten afsluiten waarbij vergaande concessies worden gedaan, door musici, bandje, groep, combo, koor etc. etc. zelf of door de zakenwaarnemers (agents) waarvan , zo lijkt het later soms wel soms geen spijt van heeft. (enig zakelijk inzicht, of deskundige begeleiding is wel gewenst.)Vermoedelijk ligt hier het pijnpunt. Bij exploitatie van muziek zijn er beeld en / of geluidsdragers die het vastgelegde kunnen reproduceren. Dat kan thuis, (de scheidslijn lijkt moeilijk maar hoeft het niet te zijn) in groepsverband etc. café, restaurant, voetbalclub enz. enz. Er bestaat ook zoiets als rechtenvrije muziek maar kan als muzikaal behang betiteld worden. Anderzijds kan muziek soms ook als te opdringerig ervaren worden. Zijspoortje: Is het zo dat je voor een onbeschreven drager,zoals papier, disc e.d. alvast rechten moet betalen, is als dat werkelijk zo is voor mij een enorme gedachte kronkel. Als dat niet zo is dan hoor ik het graag. Ik heb immers ook de wijsheid niet in pacht (Zij mijn moeder altijd tegen mij als ik aan het doordrammen was of de plank weer eens mis sloeg;) ) Zelf gebruik ik als creatief mens natuurlijk ook heel wat van dat soort dragers in mijn eigen creatieve proces. Maar ook als v.b. thuis in de garage maar ook in een garage met veel werkplekken. (Het gaat vanzelfsprekend om het principe en niet om juridische haarkloverijen.) Voor dit soort gevallen; het reproducen van muziek ed. zijn andere regelingen voor. Bij de beeldende kunst is dat anders men heeft daar zoals al is uitgelegd door mij het Volgrecht (auteursrecht voor de kunstenaar) en had hang en staangeld vergoedingen. (vergoedingen bij expositie van bepaalde beeldende kunst) Alleen is dat in een onbewaakt moment afgenomen, overigens net als op rij bij Volgrecht dreigt te gaan gebeuren in 2010. Blijkbaar had men dan de gedachte dat de belemmeringen voor expositie (tonen van werk aan de buitenwereld) hadden weggenomen. Niets is minder waar. Het is nu nog moeilijker te exposeren omdat er domweg geen financiële middelen meer zijn, om in de tussentijd toch in levensonderhoud te voorzien (primaire basis inkomen, brood e.d.) laat staan middelen, in tegenstelling wat sommige mensen denken, vooral omdat de professionele kunstenaar, die zijn vak verstaat met kwaliteitsproducten werkt en veelal duur zijn. Aftrek posten zijn er niet, Ateliers, nu marktconform zijn vrijwel onbetaalbaar t.o.v. zijn / haar negatieve of schamele inkomen. T.o.v. Balkende norm. en uitgaande van een jaar inkomen van 10.000 euro betaald de kunstenaar zegge en schrijve zestien maal (16x) zoveel !Tot op heden is het me niet gelukt het zomaar gratis te krijgen, ook de kunstenaar innoveert en werkt met de moderne media die voor een kunstenaar vrijwel onbetaalbaar zijn. Het probleem is waarschijnlijk er zijn net als in de echte wereld allerlei extra lagen tussen gekomen. Men schuwt het niet over de hoofden van de veelal in een uiterst zwakke positie verkerende prof. kunstenaar allerlei niet gefundeerde uitspraken te doen zonder enige kennis van zaken en kunstenaars bonden, die voor het belang van de kunstenaars opkomen ernstig bruuskeren en / of negeren. de individuele subsidie heel gewoon in diverse sectoren en allerlei internationals voor bv. research, innovaties waar enorme bedragen in omgaan, wetenschappers (kunstenaars met een goede academische opleiding zijn gelijk aan wetenschappers, heel vroeger was dat verenigd in de zelfde persoon, Michael Angelo e.d. en werden betaald door de machtshebbers zoals kerk en aristocratie en is geleidelijk overgegaan naar de staat) De staat, dat zijn wij allemaal moet consequent zijn. De kunstenaar kan immers, zoals toch vele mensen schijnen te denken, immers niet van de lucht leven. Als voorbeeld. Er breekt een brug van het redelijk gave en redelijk onderhouden gebit, Het is belangrijk om een goed gebit te hebben. Een gezin met wat opgroeiende kinderen. Verder een redelijke huisvesting en wat mogelijkheden voor een ateliervoorziening. Men heeft een toch wel wat dure ziekenzorg Basisverzekering een aanvullende verzekering en een tandarts verzekering dat maandelijks wordt ingehouden, naast huur / aflossing en opvoeding van kinderen, gezond eten en wat sociale activiteiten. Lid bieb, helaas geen geld voor de noodlijdende kwaliteitskranten en opinie bladen, lidmaatschap bond e.d. zoals zonder kunst als twee verdienende allemaal heel goed mogelijk was want er werd op geen cent gekeken. Nu het bezoek aan de tandarts jaren niet geconstateerd bij controles en opeens blijkt er van alles mis te zijn. De brug, door de oude werkgever voor 75 % vergoed, blijkt los te zijn gaan zitten en heeft de pijler waarop de brug rust ernstig aangetast en moet er, zonder dat er sprake is van kiespijn uit. Het ander deel van de brug moet ook verwijderd worden. het beste zou zij twee implantaten te plaatsen(d.w.z. rechtstreeks bij een operatieve ingreep in het kaakbot vast te zetten), Kosten twee maal 2.500 euro (ten opzichte van balkenende norm 40.000 euro!!!!) Dan schrik je toch wel even. Het Alternatief is a) het gat het gat laten, b) een stiftand laten plaatsen, twee noodtanden waren binnen enkele uren weer los (is er nog wel kwaliteit in de zorg?) Wel kwam daar vanzelfsprekend een forse rekening voor via een uitbesteed incasso bureau.) Je vraagt je wel eens af waar ben je nu eigenlijk verplicht voor verzekerd. Second opinions waren mogelijk en zijn gedaan, maar leverde per saldo alleen maar extra kosten op) Iedereen kwam eensluidend op h=vrijwel het zelfde advies en bedrag uit. Het alternatief zou een cowboykliniek of buitenland zijn. Met enge huiver moet ik daar aan denken. Terug naar de kunst. Filosofisch, ethisch en markttechnisch (ethiek, vraag en aanbod ) is de vraag interessant of onbeperkte uitvoering van het omschreven en tijdelijk onbelemmerde verspreiding werk, of delen ervan de verkoop van dat werk, d.m.v. allerlei media, juist zou stimuleren of juist tegenhouden. Allerlei proeven zijn reeds gedaan en mogelijk zijn er al dikke rapporten over geschreven, maar betrek in principe in eerste instantie de oorspronkelijke schepper, kunstenaar hierin, dit gaat hem wel aan, omdat hij uit eindelijk niet alleen van de wind kan leven. Boven alles moet de kachel bij de scheppende kunstenaar en hier ook uitvoerende(n) blijven branden en in staat worden gesteld, dus voorwaarden scheppen om tot een nieuwe creatieve resp. reproducerende daad komen. Het idee dat de kunstenaar slechts in grote armoede komt tot belangrijke creatieve scheppingen komt zou ieder voor zich, als een soort stage opdracht aan zichzelf moeten geven, zonder daarbij een beroep te doen op de maatschappij. Na dergelijke sociale experimenten heeft men meer recht van spreken. De vraag is of onze volksvertegenwoordigers zich dat allemaal realiseren, vooral ook omdat het als een ultieme uitdaging gezien wordt, door onze elitaire jeugd, om deze barrière zonder blikken of blozen te nemen en dat vrijwel zonder enige ervaring of kennis, daar bij vergetend dat wat de een te veel heeft de ander te weinig. Zeer recent kwamen er cijfers verstrekt door de SP. met betrekking tot budgetoverschrijdingen, bij Provincie en cultureel belangrijke gemeenten, aan het licht. En op basis daarvan en op de vingers uitgerekend, vooral bij de provincie Gelderland wordt een mogelijke besparing vastgesteld van 45.000.000 euro. 45 miljoen euro (dat is 1000 miljoen oude guldens) en dat is maar een voorbeeld van de vele. Is het niet beter zich te focussen op besparingen van boven naar beneden dan van onder naar boven. Maar corrigeer alvast de ten onrechte vervallen subsidie regelingen voor de individuele kunstenaar. Want men kan nog zulke mooie gebouwen hebben en allerlei commissies en instellingen het is uiteindelijk de hier Nederlandse kunstenaar die in het buitenland het Nederlandse gezicht moet laten zien. Ook hier geldt alleen kwaliteit telt. Het 'Veel voor weinig', dus veel voor de topkunstnaar, die dat meestal al lang niet meer nodig heeft moet worden omgezet in algemene voorzieningen waarin een prof. kunstenaar goed moet kunnen gedijen en van een kastplantje tot een gezonde eik kan groeien. Participerend beeldend kunstenaar Wim Streep.
U schreef: "En dat deze contracten (rechten?) regelmatig worden verhandeld. Omdat dit niet helemaal mijn materie is, zou het fijn zijn als er een materie deskundige op zou willen reageren. Dus wat deze handel in muziekrechten e.d. inhoudt het liefst met bronnen." Bij Michael Jackson gaat het om de uitgaverechten van de liedjes b.v. van de Beatles. De componist en tekstschrijver behouden hun eigen deel. 33,3% voor de componist, 33,3% voor de tekstschrijver, 33,3% voor de uitgever. (Dit is niet de platenmaatschappij). De uitgever spant zich in om zoveel mogelijk andere artiesten de liedjes te laten opnemen, waarvoor hij een vergoeding krijgt van 33,3%. Ook verzorgt hij de bladmuziek.
U schreef: "Er bestaat ook zoiets als rechtenvrije muziek". Dat betekent dat je de compositie vrij mag gebruiken. Maar als een zanger deze compositie opneemt, krijgt zijn specifieke opname bescherming van het Naburige Recht (Sena). Voor elke keer dat zijn versie op de radio gedraaid wordt krijgt hij een paar centen.
Een bakker krijgt 1 keer een vergoeding. Bij levering. Het is niet de Mona Lisa die overgeschilderd wordt, het is een kopie van de Mona Lisa die overgeschilderd wordt. Dat heet vooruitgang. Evolutie tegenhouden voor winstbejag is tegennatuurlijk. Anno 2009 gaat (digitale) evolutie net even iets sneller als in 1960. Publiceren is niet langer voorbehouden aan monopolisten, en artiesten moeten ophouden te denken dat ze zo bijzonder zijn en weer gewoon aan het werk.
Kom van dat dak af kunst? Ik denk dat we eerst maar eens vast moeten gaan stellen wat wel en niet kunst is. Ik denk ook dat meneer koelewijn al meer dan genoeg heeft verdiend aan dat nummer. Hij kan waarschijnlijk zeer ruim leven na zijn pensioengerechtigde leeftijd en dat is ook prima want hij heeft er waarschijnlijk hard voor gewerkt. Maar tot 70 jaar na je overlijden nog steeds uitbetaald krijgen voor een liedje wat waarschijnlijk nog geen 5 minuten heeft geduurd om te schrijven, ik vind het belachelijk. Stel je voor je hebt een kind. Je kind word 6 jaar oud en je geeft een feestje voor al zijn of haar vriendjes en vriendinnetjes bij Macdonalds. Tijdens dat feestje word er 'happy birthday to you' gezongen. Ben je dus in overtreding want er heerst nog steeds auteursrecht op dat nummer. Ik denk dat 5 a 10 jaar meer dan genoeg is voor de artiesten (o ja ze heten helemaal geen kunstenaars) om hun 'product' te beschermen en daarna word het cultureel erfgoed en dan is het van iedereen dus dan zou het vreemd zijn als we daar nog steeds voor moeten betalen.