Er is helemaal niemand op links, of ergens anders in de Nederlandse media, die staat te juichen over genitale verminking, shariarechtbanken of vrouwenonderdrukking. Sterker nog, daar wordt actief tegen gestreden
Moslimknuffelaars, Sharia-omarmers, terroristisch teerbeminden, je kunt het zo gek niet bedenken of volstrekt redelijke mensen worden ervoor uitgemaakt. Het medialandschap lijkt zich op te delen in zij die zich ‘islamkritisch’ noemen en zij die niet geloven dat het brandmerken van een bevolkingsgroep als zondebok voor zo’n beetje alle problemen bijdraagt aan wereldvrede.
Juichen Want de strijd die ook vandaag weer wordt gevoerd door de moderne kruisvaarders op de rechterflanken is er een tegen zelf ingekleurde karikaturen. Tegen mensen die niet bestaan. Er is helemaal niemand op links, of ergens anders in de Nederlandse media, die staat te juichen over genitale verminking , shariarechtbanken of vrouwenonderdrukking. Sterker nog, daar wordt actief tegen gestreden , maar als je inspanningen niet vergezeld gaan van tirades vol beledigende omschrijvingen en racistische sneren naar moslims, dan tellen ze blijkbaar niet.
Er is helemaal niks mis met religiekritiek, zolang die grappig, inhoudelijk of anderszins zinvol is. Het mag geen geheim heten dat vrouwen en homoseksuelen er bekaaid vanaf komen in zo’n beetje alle wereldreligies, dus dat geldt ook voor de islam. Ik ben geen fan van de hoofddoek en al helemaal niet van de burka, maar het is crimineel om mensen op basis van religieuze uitingen te discrimineren of buiten te sluiten. Sterker nog, ik kan me goed voorstellen dat het dragen van een hoofddoek in Nederland inmiddels verworden is tot een protest tegen het steeds scheller klinkende gegil dat moslims gewantrouwd moeten en gehaat mogen worden.
Dat is waar feitelijk voor gepleit wordt. Voor het schenden van mensenrechten. Voor het maken van speciale en veel strengere wetten (en straffen) die alleen voor een bepaalde groep gelden. Voor het beperken van de vrijheid van religie.
Vrijheid Natuurlijk is er een punt waarop religieuze vrijheid en burgerrechten elkaar bijten, namelijk exact daar waar de vrijheid van de een, de vrijheid van de ander aantast. Dat is het punt waarop activisten, beleidsmakers en politiek scherp mogen en moeten zijn. Het is goed dat er discussie is over de rol van religie in het onderwijs, over religieus recht, over besnijdenis, over segregatie, over immigratie. Maar dan graag wel ook met en niet alleen maar over mensen. En als het even kan zonder een kwart van de wereldbevolking als achterlijk en gevaarlijk weg te zetten.
Als we eerlijk zijn slaat dat superieure toontje namelijk helemaal nergens op. Die zwaarbevochten vrijheden zijn ook hier nog hartstikke nieuw. En juist de mensen die het hoogst van de toren blazen over de misogynie van de islam, zijn de eerste om vrouwen terug in hun hok te schreeuwen als ze het wagen om zelf na te denken, of te verklaren dat vrouwen stiekem alleen maar ‘ overmand ’ willen worden.
Wie echt denkt tot een superieure cultuur te behoren, mag dan eerst weleens laten zien hoe het hoort.