Mohammed en Fatima moeten naar Rutte luisteren

Met verbazing hoorde Pooyan Tamimi Arab hoe premier Rutte reageerde op de Arib-tweet van Wilders. Ja, allochtone jongeren hebben te maken met discriminatie, maar verwacht van hem geen hulp. Alleen zelf uitzonderlijk presteren helpt. Maar hoe moet dat dan met de Mohammeds en Fatimas die maar ‘gewoon’ één diploma hebben?

In Nederland hoef je niet de beste van de klas te zijn. Ouders vinden dat kinderen gestimuleerd moeten worden om te “ontdekken” wat hun talenten zijn. Als je het niet zo goed doet op school, dan is dat niet het einde van de wereld. Je komt er wel. Je moet toch “kind kunnen zijn”? Misschien is wiskunde B simpelweg niet jouw ding. Toch?

Iraanse Nederlanders zijn het met deze aanpak vaak oneens en dat is zacht uitgedrukt. “Ik ben niet naar dit land gekomen zodat jij genoegen zou nemen met een Master diploma”, aldus mijn moeder. Kun je geen Wiskunde B? Je hebt niet hard genoeg geoefend zeker! Geen VWO advies gekregen? Je bent normaal en denkt dat je je talenten op een “andere” manier wil ontplooien? Oei. Probeer dat maar eens aan de hoogopgeleide gemeenschap te verkondigen.

Ik had het geluk dat moeder me aanmoedigde in plaats van alleen dwingend te zijn. Ze gaf me zelfvertrouwen in onzekere tijden. En ze zei ook:

Als je in dit land succesvol wil zijn, dan moet je beter zijn dan de rest. Als Jan en Mieke één diploma hebben, dan moet jij vanwege je Arabische achternaam er twee hebben”.

Ik was het met haar eens. Het was niet eerlijk, maar wel waar. Mijn Chinese buurjongen, die ik jarenlang bijles heb gegeven en na verloop van tijd als familie begon te beschouwen, gaf ik hetzelfde advies:

Je zult in dit land twee diploma’s moeten halen! Je moet niet wachten tot anderen je respecteren. Respect moet je verdienen – met nadruk op moeten in plaats van kunnen – en als het nodig is afdwingen. Door hard te studeren, door te werken en een plek midden in de maatschappij te verwerven. Zo werkt het nou eenmaal!

Vanwege deze visie was ik het een paar dagen geleden “eens” met onze minister-president. Wilders had zich weer eens onbeschoft gedragen en op Twitter het volgende geschreven:

Het zal nooit wennen. Een Marokkaanse (Arib) vanmiddag als Kamervoorzitter met de Koran voor haar neus in de Nederlandse Tweede Kamer”.

Rutte werd naar zijn mening hierover gevraagd en vond dat Wilders zich “beneden peil” had gedragen. Naar mijn mening een nogal slappe, zielloze, reactie. Rutte heeft gezegd dat hij zich heeft laten inspireren door de Verenigde Staten. Daar merkte ik niets van. Hij had bijvoorbeeld naar Keith Ellison kunnen verwijzen, de eerste moslim die lid is geworden van het Amerikaanse Congres. Toen Ellison in 2007 de eed aflegde deed hij dat niet op de Bijbel, zoals gewoonlijk, maar op een Koran die ooit van Thomas Jefferson was geweest. Dat zo’n boek überhaupt bestaat en dat het op deze manier kan worden gebruikt, daar kon Rutte naar verwijzen om Nederlanders te inspireren tegen Wilders.

In plaats van een hoopvolle American Dream presenteerde Rutte een passieloze Dutch Dream, waarin intolerantie en discriminatie normaal zijn. Zijn commentaar begon gelijk raar:

Ik ben er trots op in een land te leven waar mensen die legaal verblijven, die van buiten zijn gekomen of de kinderen zijn van mensen die hier legaal verblijven, dat die in dit land iets van hun leven maken. Dat ze bijzondere dingen bereiken: actief worden in het onderwijs; bedrijven starten; kamerlid worden; zich maatschappelijk actief betonen; mevrouw Arib is daarvan een prachtig voorbeeld”.

Nogmaals, een Tweede Kamerlid van Marokkaanse komaf is dus een prachtig voorbeeld van een persoon die hier “legaal verblijft” en succesvol is. Wat bedoelde de minister-president met deze opmerking? Wat heeft mevrouw Arib te maken met een legaal of illegaal verblijf? En ben ik iemand die hier “legaal verblijft” of ben ik een burger net als alle andere burgers? Ja, meneer Rutte en mevrouw Arib zijn beide Nederlandse burgers, maar de minister-president stelde dat zij veel harder heeft moeten werken dan hij om Tweede Kamerlid te worden. Daarom, legde hij uit, moeten we allemaal opkijken naar mensen zoals Khadija Arib of Ahmed Aboutaleb.

Vervolgens gaf hij als voorbeeld Mohammed en Fatima, jongeren die hem hadden verteld dat ze gediscrimineerd werden in Nederland.

We kunnen dertig wetten maken om dat te voorkomen. Ik vind het ook bizar dat het gebeurt. Maar feit is dat als je van buiten Nederland naar Nederland komt of als je tweede of derde generatie bent, dat je bezig bent je op een positieve manier een plek te verwerven in de samenleving. Daar hoort helaas – het is fout, het mag niet maar het gebeurt nou eenmaal – ook discriminatie bij.

Als je hard je best doet, was de boodschap, dan kun je succesvol zijn zoals Arib en Aboutaleb. Ik knikte instemmend: twee diploma’s in plaats van één, zo gaat het inderdaad! Wat ik niet begreep is waarom er niet iets aan die discriminatie gedaan kan worden. De naam van wijlen mijn vader was – het is geen grap – Mohammed en die van zijn zus is Fatima. Heb ik daarom alleen al minder kansen en is daar helemaal niks aan te doen? Hoe zit het met de vierde generatie eigenlijk? Inderdaad is discriminatie een realiteit waar de eeuwige “allochtoon” niet omheen kan. Een ouder die tegen zijn kind zegt dat een zesje ook wel kan, dat het erom gaat dat het kind “kind kan zijn” en dergelijke, beschouw ik daarom als een dwaas. Dat is een risico dat je als allochtoon niet moet nemen. Dan vraag je om problemen.

In de participatiemaatschappij moet gepresteerd worden. Losers worden nou eenmaal gediscrimineerd en buitengesloten. Mohammed en Fatima, luister goed naar Rutte! Hij gaat niets, maar dan ook niets voor jullie doen. Wees gewaarschuwd.