Moeder Aarde krijgt laatste woord in klimaatdebat

Bruno Braakhuis laat Moeder Aarde aan het woord in het Klimaatdebat in de Tweede Kamer.

“Dan is nu het woord aan Moeder Aarde van de Planeetpartij als laatste spreker.”

“Voorzitter, ik heb vanavond met verbazing de betogen van mijn collega’s aangehoord. Verbazing om een paar redenen. Ik noem ijdelheid, het korte termijn denken, de menselijke biotoop en het gebrek aan respect.

IJdelheid, voorzitter. Alsof de aarde maakbaar of afbreekbaar is door mensen. Dat is niet het geval, verzeker ik u allen. Ik ben 4,3 miljard jaar oud, de mensheid 300.000 jaar. Van die 300.000 jaar heeft de mens zich pas de laatste 200 jaar zeer slecht tot mij verhouden. Wat de dinosauriërs in tientallen miljoenen jaren heerschappij niet gelukt is, speelt de mens in zo’n korte tijd wel klaar, namelijk om mijn oppervlak aanzienlijk te beschadigen. Maar ik heb gelukkig een dikke huid. Deze kleine oprisping is ten opzichte van mijn leeftijd slechts een krasje dat weer snel zal dichtgroeien. Ik zal nog lang bestaan als de mensheid weer verdwenen is. In dit tempo zal dat niet lang meer duren, denk ik overigens. En dat laatste, voorzitter, is dan ook het bruggetje naar mijn tweede waarneming van vanavond. Het is opvallend, dat met name de VVD niet alleen ijdel is, maar ook behept is met een wel zeer korte horizon. En het is die korte horizon, die de mensheid vooral bedreigt. Ons democratische systeem holt van peiling naar peiling en van verkiezingen naar verkiezingen. Dat belet sommigen om verder te denken dan in dit soort termijnen. De heer Zijlstra zegt het niet, maar hij bedoelde uiteraard dat het klimaat hem niet interesseert. Zijn prioriteit ligt elders. Onafhankelijkheid van Rusland en het zijn achterban niet te ingewikkeld maken. Wat kan één zo’n SUV nou voor verschil maken? Dit soort korte-termijndenken is de grootste bedreiging voor het klimaat, voorzitter. Mij maakt het niet uit, ik overleef het wel, maar het gebrek aan besef dat de mensheid in zo’n korte tijd zoveel schade kan aanrichten en dan nog steeds niet bereid is de gevolgen op langere termijn te willen overzien, stuit bij mij op veel onbegrip. Niet alleen wordt de rekening daarmee doorgeschoven naar volgende generaties – als die nog gegeven zijn – maar dit gebeurt zelfs door een rad voor ogen te draaien. De werkelijkheid wordt domweg ontkend.”

“Ik onderbreek u, want de heer Zijlstra heeft een vraag voor u.”

“Ja voorzitter, ik moet hier wel op reageren. Moeder Aarde beschuldigt mij van iets dat ik niet gezegd heb. Ik gaf toch duidelijk aan dat ook ik vind dat er iets moet gebeuren? Of ontkent mevrouw Aarde dat?”

“Ik ontken dat niet, voorzitter. Alleen gaf de heer Zijlstra wel aan, dat hij dit doet vanuit andere motieven. En ik heb niet zo veel aan woorden. Ik kijk naar wat deze regering doet. En dat is het blijven subsidiëren van fossiele energie, het afbreken van milieumaatregelen, nota bene gesteund door een partij waarvan de fractievoorzitter ooit bij Greenpeace werkte. Dat, voorzitter, is de reden dat ik wantrouwig sta tegenover de bedoelingen van deze regering.”

“ U vervolgt uw betoog.” 

“Dank u voorzitter. Zoals ik al zei, ik overleef het wel. En het leven ook, voorzitter. Dit is mijn derde punt. Zolang er eencelligen zijn, zal het leven ook overleven en weer uitgroeien zoals dat ook eerder gebeurd is. Met nieuwe biodiversiteit in flora en fauna. Geef het tijd en het komt weer goed. En tijd heb ik zat, dus ik maak me geen zorgen over mijn voortbestaan of dat van het leven op mij. Mijn aandacht gaat uit naar de menselijke biotoop. Want daarvoor begint de tijd wel te spannen. De enorme bevolkingsgroei en het ongebreidelde streven naar welvaart zullen ten koste gaan van eerst het menselijke welzijn en tenslotte van de menselijke biotoop en dus het voortbestaan van de mens als soort. Ik denk even antropocentrisch, voorzitter. Niet alleen wordt het milieu ernstig vervuild, waardoor veel planten- en diersoorten uitsterven, maar ook de snelle opwarming van de atmosfeer zal daartoe leiden. Dit is al zichtbaar in de broedkamers van de oceaan, de koraalriffen. We kunnen dus wel nadenken over allerlei mogelijke gevolgen, maar de meeste kunnen we gewoon niet overzien, eenvoudigweg omdat het leven op aarde samenhangt in een groot systeem. En dat systeem wordt bedreigd. We weten niet wanneer er systeemfalen gaat optreden, juist omdat het zo complex in elkaar zit en we niet precies weten wat met wat samenhangt. Maar de gevolgschade bij onveranderd gedrag zal uiteindelijk leiden tot systeemfalen, dat is zeker. De vraag is dan alleen nog maar wanneer.

En dan kom ik aan mijn laatste punt, voorzitter en dat gaat over respect. Een ouderwets woord en ik wil geen fatsoensrakker zijn, maar bij zoveel disrespect moet ik wel reageren. Of u nou gelovig bent of niet, respect voor het leven is van alle tijden en alle overtuigingen. Respect voor de schoonheid van planten en wat ze ons brengen, respect voor dieren om wat ze bijdragen in de ketens waar ze deel van uit maken, het lijkt bij mensen verdwenen. Niet alleen wordt de menselijke biotoop aangetast door de indirecte gevolgen van klimaatverandering en vervuiling, maar ook heel direct door respectloosheid voor het andere leven waar de biotoop -en dus de mens- van afhankelijk is. Wouden worden om economische redenen omgehakt, van de natuur wordt om economische redenen een pretpark gemaakt of verworden tot Bleker-natuur en dieren worden gemarteld en misvormd voor consumentisme en economische belangen. Voorzitter, ik kan daar met mijn pet niet bij. Tegen zoveel oogkleppen, kokervisie en onnadenkendheid is het moeilijk kersen eten. Zolang die er nog zijn dan.

Voorzitter, ik rond af. Ik zei al, ik overleef het wel en het leven ook. Dus des te eerder ik van de plaag die zich mensheid noemt wordt verlost, des de fijner ik dat vind. Dan kan ik weer floreren als voor de komst van de mens. Tenzij, voorzitter, er snel een omslag zal plaatsvinden in het menselijk gedrag. Dan is er wellicht nog hoop op een harmonieus bestaan. Ik zal dat dan ook steunen. Daarom dien ik de volgende motie in.

De Kamer, gehoord de beraadslagingen,

Constaterende dat de mensheid economische en politieke belangen laat prevaleren boven de belangen van het eigen voortbestaan als soort,

Constaterende dat dit veroorzaakt wordt behaagzucht, materialisme, consumentisme en egocentrisme,

Overwegende dat dit mede kan gebeuren door het falen van het democratische systeem in zijn huidige vorm, ten opzichte van wat nu acuut nodig is,

Stelt voor dit politieke systeem tijdelijk te vervangen door despotisme,

Stelt voor mij als verlicht despoot aan te wijzen

En gaat over tot de orde van de dag.

Moeder Aarde.

Hiermee besluit ik mijn betoog. Dank u voorzitter.”

Cc-foto: Martin Heinsius