Mijn vragen over vrijheid

"Waarom kijken we toch zo anders tegen conflicten en oorlogen aan als ze niet op Nederlandse bodem plaatsvinden? Het gaat nog steeds om mensenlevens. Mensen zoals jij en ik." omdat we daar als Nederland te klein voor zijn? Omdat we dat op Europees verband moeten aanpakken? Omdat we op onze eigen kleine manier wel hulp bieden? Omdat we bijdragen aan vredesmissies? Omdat we ontwikkelingshulp bieden. En omdat we niet als klein landje de hele wereld kunnen redden?

The Apple5 mei 2021 - 17:53

Yep, als we nou Amerikanen waren. dan gingen we overal de democratie brengen.

0Rapporteren

Er is in Nederland voor de “ander” niks om te vieren. De vrijheid zonder diversiteit is gewoon modern Racisme (geen nationalisme); of in het beste geval een kip zonder veren. Voor dit stuk is er een die ons bericht “Extreemrechts gevaar bereikt recordhoogte in Duitsland”. In Nederland is het niet beter gesteld. En na dit stuk komt de andere waarin we als EU gezamenlijk “Meer dan 2.000 vluchtelingen dood” duwen in de zee. Kortom, Europa slaapt nu onder de schaduw van nieuw facisme.

Wat vinden wij het in Nederland toch moeilijk om het gedenken gewoon te laten waar het voor bedoeld is. Als je het breder maakt en verder weg dan heeft het steeds minder effect. Juist nu het extreme rechts-nationalisme zo duidelijk aanwezig is, geaccepteerd wordt en een goot podium krijgt is het belangrijker dan ooit om 'gewoon' stil te staan bij de gevolgen daarvan in en voorafgaand aan WOII. Ik huiver bij de gedachte dat die stroming weer zo prominent aanwezig is en weiger de strijd daartegen te laten verwateren door dit soort, op zich goed bedoelde verhalen.

Ja dat is wel ingewikkeld wat we aan al die ellende in de wereld kunnen doen. In ieder geval consequent zijn en samen met andere EU landen (alleen bekenen we niet veel in de wereld) dit aankaarten, onder de aandacht brengen en strenger zijn mbt handelsbelemmeringen, stoppen van EU toetredingsdiscussies, stoppen van subsidies etc. En door ook binnen NL niet te accepteren en op te treden tegen het feit dat homo's niet hand in hand over straat kunnen, Joden geen keppeljes kunnen dragen en vrouwen hun sluier niet zonder bedreigingen kunnen afwerpen.

Wat een bijzonder stukje. De schrijver vermeldt de exacte tijd 21.19 uur - en geeft aan dat op dat moment zijn gedachten uitgingen naar tal van groeperingen, zoals Oeigoeren, Palestijnen en Syriërs. Dergelijke gedachten kunnen niet anders dan oppervlakkig zijn geweest. Vervolgens vraagt hij zich af waarom we allerlei conflicten elders in de wereld niet kunnen voorkomen. Misschien goed als Tyler zich realiseert dat we op 4 mei, dodenherdenking, geen dag van de vrijheid, ook de slachtoffers herdenken die gevallen zijn na de tweede Wereldoorlog in gewapende conflicten waar Nederlandse mannen en vrouwen juist probeerden actief vrede te bewerkstelligen. Vraag maar eens aan Jolanda Sap wat veel linkse mensen van dergelijke missies vinden, Tyler.

Je hebt het er maar druk mee, met dat denken aan alles en iedereen. Het is een variant op drogredeneren, waarbij je je eigenlijk af moet vragen waarom je niet 'gewoon' kan gedenken waar dit over gaat. De uitgesproken woorden bij het leggen van de kransen zijn wat voor mij telt. Juist door het klein te maken, maak je het groot. Maar dat is confronterend, en eng. Als je niet in staat bent om daar in je hoofd naar toe te gaan, is jouw omzwerving een goede ontsnapping. Dan komt het maar niet zo dichtbij. Mijn schoonouders leven nog. Geboren in de oorlog, maar daar natuurlijk niet echt een actieve herinnering aan. Wel aan het vervolg, want de oorlog was niet voorbij toen de handtekening gezet was. Wederopbouw klinkt als stenen metselen, maar dat handjevol overlevenden uit de kampen zijn niet door TUI met de bus naar huis gebracht. Als ze al thuis kwamen, want een groot deel heeft het niet eens gehaald, was hun huis door een ander bewoond en konden ze niet eens aantonen dat ze eigenaar waren. Een onderbelichte schande, zeg maar. De trauma's, de ellende, het niet willen praten, allemaal gewoon twee huizen verder. Oeigoeren maken hetzelfde door, maar dat snappen kan alleen als je het klein en persoonlijk durft te maken. Wat hadden wij gewild? Precies wat er gedaan is. Tegen alle politieke en economische druk in hebben een paar mensen het voor elkaar gekregen dat er een alliantie werd gevormd die de strijd aan ging. Want dat was niet echt een simpele keus, ook de betrokkenheid van de Amerikanen is op zijn reet af geregeld. Eigenlijk dankzij de Japanners, want de bevrijding van Europa is met een hele rare agenda langs het Congres geloodst op de flanken van Pearl Harbor. Een beetje net als Afghanistan, zeg maar. Deze dag zou op moeten laden om de rest van het jaar daar op door te drukken. Even de batterij vol, even terug naar waar het nu eigenlijk over gaat. Moed verzamelen, en dan kijken welke politicus de Oeigoeren op de agenda blijft zetten, en waarom de meerderheid economische belangen zwaarder vindt wegen. Net als de Amerikanen, destijds. Maar weet waar je om vraagt, en bedenk goed wat je eigenlijk voorstelt. Het gaat altijd over mensen. De mensen die zich op de stranden hebben gestort. Zich uit de lucht lieten vallen. Naar het slagveld wandelden. Of voeren. En ook de mensen daar tegenover, die dat allemaal op zich af zien komen en eigenlijk ook niet eens echt schuldig verklaard kunnen worden. Onvoorstelbaar.

adriek5 mei 2021 - 10:51

Onvoorstelbaar dat wij, die de herinnering zeggen levend te houden, zo onbewogen blijven bij wat 'daar' nog dagelijks gebeurt.

0Rapporteren

P Haan5 mei 2021 - 20:27

Wie zijn 'wij' in dit verband?

0Rapporteren