Mijn Koran

Politici luisteren niet en doen evenmin wat zij beloven. Daarom nemen veel mensen zich voor dit jaar op Geert Wilders te stemmen. Het resultaat – meer dan een verdubbeling van zijn huidig aantal zetels – zal ogen als een monsterzege maar dat komt omdat het Haagse speelveld zo verdeeld is. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was het een vast gegeven dat de PvdA en de Katholieke Volkspartij (KVP) allebei rond de vijftig zetels hadden. Joop den Uijl harkte er in 1977 zelfs 53 binnen. Er volgde een zeer lange formatie waarna de PvdA buiten de regering gehouden werd zonder dat iemand beweerde dat nu een groot deel van de Nederlandse bevolking werd weggezet en genegeerd zodat een revolte gewettigd was.

Zal Wilders na 15 maart hetzelfde overkomen als zijn aanhang uitgefeest is vanwege de 35 of 36 zetels? Geen enkele andere partij wil immers met hem samenwerken behalve het rechtse onkruid van scheurmakende narcisten dat om de PVV heen probeert op te schieten. Zal een cordon sanitaire worden gevormd? Dat is nog maar de vraag. Politici luisteren immers niet en zij hangen het partijprogramma op een touwtje aan de wc, mochten onverhoopt de toiletrollen op zijn. Je hebt kans dat een Zijlstra of een Omtzigt – na het aftreden van Rutte en Buma bijvoorbeeld – over hun schaduw heen springen, zoals dat in het Binnenhofs heet. Als politici beginnen te zeggen dat ze over hun schaduw heen springen, is dat de opmaat tot kiezersbedrog. Op deze manier kan Wilders toch in het Torentje belanden.

Daarna – hoopt menigeen, onder wie veel van Wilders’ eigen stemmers – zullen de scherpe kantjes er snel af gaan. In Trouw van afgelopen weekend stonden een aantal toekomstvoorspellingen. Daarin komt ook een premier Wilders voor die de woorden “toch wel” in de mond bestorven liggen. Hij is toch wel trots als een sportman van Marokkaanse afkomst een medaille behaalt. Hij zegt dat er misschien toch wel sprake is van een wereldwijde temperatuurstijging. Wilders is immers een politicus. Die luistert bijgevolg niet en zijn programma is een vodje papier.

De ervaring met geradicaliseerde volksmenners in de Europese geschiedenis is anders. Je kunt wél op ze vertrouwen. Ze vertellen wat ze van plan zijn en maken dat vervolgens waar. Premier Wilders zal zijn programma uitvoeren. Niet alles ineens maar stap voor stap. Zijn motto luidt: “Nederland weer van ons”. Dit betekent dat hij Nederland van anderen gaat afnemen. Dat “ons” geldt immers niet allen die zich op het grondgebied van het koninkrijk bevinden of iedereen met een Nederlands paspoort. Met “ons” bedoelt hij zijn aanhang. Dat blijkt onmiskenbaar uit het programma. Dat Nederland van hem en de zijnen is niet voor allochtonen, liefhebbers van kunst en de publieke omroep en aanhangers van de Europese Unie. Wilders regelt afschaffing van alle subsidies voor cultuur en de Hilversumse zenders. Hij stopt de ontwikkelingshulp en zal de Europese Unie verlaten. Ook kan ik op een onmogelijk uur een dreun op de deur verwachten. “Openmaken. Politie!”

Dat komt omdat is te googelen wat hieronder volgt. Links naast mijn bureau ligt een groene paperback. Op de titelpagina staat: “De Koran. Uit het Arabisch vertaald door J.H. Kramers in leven hoogleraar in het Arabisch en de Instellingen van de Islam te Leiden. Vierde Druk. 1974 Agon Elsevier. Amsterdam/Brussel”. In latere drukken zijn in deze vertaling nog een aantal verbeteringen aangebracht door dr. Hans Jansen, die aan het eind van zijn leven nog enige tijd de PVV vertegenwoordigde in het Europese Parlement maar die heb ik op mijn zoektochten in boekenstalletjes nog niet aangetroffen.

De politie komt speuren naar dat boek. Het is immers verboden. Het bezit is staatsgevaarlijk. Het getuigt van een landsverraderlijke mentaliteit. Wat moet ik met dat boek? Waarom heb ik dat in huis? En passant nemen de agenten met een triomfantelijk “AHA” ook nog de Mein Kampf mee, die ooit bij hun huwelijkssluiting aan een Keuls echtpaar is uitgereikt en via allerlei wegen in mijn boekenkast terechtkwam. Mein Kampf is immers ook verboden en het blijft verboden omdat volgens de partij-intellectueel Martin Bosma, thans minister van onderwijs en wetenschappen (Cultuur is immers wegbezuinigd) de auteur van deze studie een verderfelijk links politicus was.

En dat is nog maar het begin.

Neem het van mij aan, maak je geen illusies. Wilders is geen doorsnee politicus. Hij zal doen wat hij belooft.