Mijn klomp is gebroken

Nico schrijft een serie over oorlog, dit is aflevering 76

Ik merk dat ik steeds minder samenval met de tijdgeest. Zou ik een dichter zijn, dan zou ik mijn toevlucht zoeken in poëzie, die niet hoeft te rijmen.

Als ik moet constateren dat:

Driekwart van mijn mede-Nederlanders stemde op een kleurloze middenpartij

Wilders, die een potje van de politiek heeft gemaakt, tot het laatste moment knokt om als winnaar uit de stembus te komen

Timmermans de moed heeft opgegeven

D66 de grootste partij in mijn Rotterdam is geworden

Heel wat politieke partijen de uitgaven voor defensie enorm willen verhogen door te bezuinigen op de gezondheidszorg

Veel jongeren op rechtse partijen stemmen

Dan val ik steeds minder samen met de tijdgeest.

Dat mag de pret niet drukken, maar leuk is anders. Max Pam schreef een aardig stukje over deze verkiezingen. (De Volkskrant 22/10/2025) Dat die in drie fasen uiteenvalt. ‘De eerste fase is: zoveel mogelijk beloven. Natuurlijk worden die beloften niet waargemaakt. Vandaar fase twee: net doen of veel van je beloftes zijn verwezenlijkt. Wie dat met de meeste overtuigend doet, wint de verkiezingen. Daarom is fase drie misschien wel de belangrijkste: Als je toch wordt voorgehouden dat je een belofte niet bent nagekomen, dan is het zaak anderen daarvan de schuld te geven. Je bent tegengewerkt door de Raad van State, de Orde van Advocaten, het RIVM, de burgemeesters, de oppositie, ja zelfs door je eigen coalitiegenoten. Verder zijn er altijd onvoorziene omstandigheden’ Zoals de Europese Unie, de oorlog, Trump, China, enzovoort.

Hoe nu verder? Het is voorspelbaar de formatie te lang zal gaan duren en de resultaten van de nieuwe plannen door de eerdergenoemde onvoorziene omstandigheden zullen tegenvallen, waardoor mijn mede-Nederlanders bij volgende verkiezingen weer op andere partijen zullen gaan stemmen. Weinigen zullen zelfkritisch zijn en zich afvragen of ze wel op de juiste partij hebben gestemd. Had ik niet op Timmerfrans gestemd als ik had geweten dat hij gelijk zou opstappen?

Hoe zal ik zelf verder gaan? Uithuilen en naar Nijmegen verhuizen? Lid worden van D66? Met de tijdgeest meebewegen? Of toch maar een touwtje uit mijn brievenbus laten hangen?

Ik moet er allemaal niet aan denken.

Nee, Nico is gek op ouderwetse uitdrukkingen en gaat net doen of zijn neus bloedt. Hij blijft gewoon focussen op het thema oorlog noch vrede en het behoud van onze democratische waarden. Idioot dat de verkiezingen daar niet serieuzer mee zijn omgegaan. In mijn volgende opinie ga ik dieper in op het nieuwe, fantastische boek ‘Waarom we vrede willen maar oorlog voeren’, een geschiedenis van de mensheid. Dat verhaal reduceert de verkiezingen in Nederland tot een bijzaak.