© cc-foto: France Olympique
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Wat sport voor je doet in mentaal opzicht in het dagelijks leven is inderdaad een groot gewin: de stress die je ervaart bij een training heb je niet in de uren/dagen daarna. Er gebeurt veel belangerijks tijdens een sportles/training qua emotie, ego, verwerking, inzicht e.d. Dat is goud:-)
Zou die Nobelprijswinnaar niet bezig zijn met ikke, ikke presteren, denk je? In elk geval begrijp ik dat u sowieso geen respect hebt voor bepaalde groepen omdat u vindt dat ze geen bijdrage leveren aan de maatschappij. Dat geldt ook voor werklozen, arbeidsongeschikten, ouderen en zo? Krijgen wij nu een inkijkje in uw mentaliteit of uw taalvaardigheid?
Nee, zodenk ik niet over arbeidsongeschikten, die kunnen namelijk niet meer werken. Sport is puur kortstondig entertainment en heeft verder geen waarde. Topsporter lopen jaren te trainen zodat ze hun minuutje kunnen proberen te krijgen in het zwembad op hardloopbaan. Prima als ze daarvoor kiezen, hun leven, maar laten we niet doen of het verder toegevoegde waarde heeft. Want dat heeft het niet. Ondertussen loopt half NL oeh en ah te doen over een totaal irrelevante prestatie. Ja, sportprestaties zijn puur een egoïstische prestatie waar verder geen hond wat aan heeft. En die Nobelprijswinnaars zijn bezig met het onderwerp van onderzoek, wetenschappers druk met het zoeken naar geld voor onderzoek. Oh en iemand die al jaren werkloos is en actief probeert elke baan die wordt aangeboden niet te krijgen, daar heb ik echt geen respect voor. Werken voor je geld als je kan, tot aan je pensioen.
Onze samenleving heeft geen profijt van topsportcultuur. Dat is onzin. Topsport levert kort tijdelijk entertainment op. That's is. We hebben hier mensen die hun hele leven bezig zijn om een paar minuten entertainment te leveren. Sorry, geen respect voor. Hun mentale kant is bezig met ikke, ikke en ikke presteren. Ze leveren de maatschappij helemaal niets op. En dan kunnen ze later tegenover andere bobos vertellen hoe hun mentale kant was, hoe ze dit nietszeggend iets hebben kunnen bereiken. Ondertussen wordt de plantsoenmedewerker bespuugd terwijl die in z'n dagelijks leven meer doet voor de maatschappij dan welke sporter ook. De vraag wat de mindstate van een nobelprijswinnaar is, is veel interessanter.
Omdat je over een zich bezighouden met de mentale kant van topsporters als invloed op hun prestaties zelf niet veel over gehoord of van gezien hebt betekent zeker niet dat er niets of vaak zelfs niet heel veel aan gedaan wordt. Ik denk dat dat hier de enige omissie is.
‘Waarom kan de ene topper zijn favorietenstatus wel waar maken en waarom faalt een ander’? Faalt?…..Wat is falen? Het gaat om honderdsten van seconden! ‘Waar werd door een psychologisch deskundige een relatie gelegd met prestatiedruk en fysieke (over) belasting’? De sporter doet het zichzelf aan, toch? Niks moet! Blij, dat die Olympische Spelen voorbij zijn!
Waar baseert Bakker de stelling op dat er in de topsport weinig interesse is in mentaliteit? Ik denk dat heel veel topclubs juist selecteren op die mentaliteit. Of dacht hij dat spelers als Neeskens, Bogarde of een willekeurige verdediger van het Portugese nationale elftal door hun techniek zover gekomen zijn? En waarom denkt Bakker dat er ‘waardering’ is voor sporters die hun kwetsbaarheid tonen? Begrip en medelijden, dat snap ik, dat het verstandig is om te uiten ook, maar waardering, waar is dat op gebaseerd? Is het beter om in de pers te melden of ook prima om het alleen aan je coach, partner of…. Te vertellen die je kan helpen?
Falen? Wat een kwalificatie. De pest is, dat tweede worden wordt gekwalificeerd als falen. De pest is dat alles wat jarenlang is gedaan, wordt opgehangen aan wat in tien tellen of iets meer wordt gedaan. De pest is, dat de werkelijke prestatie niet wordt beoordeeld.
Sporten moet gewoon iets zijn wat je graag doet, iets waar je plezier in hebt. Verder komt er ook nog enige aanleg bij kijken en is de ene sport de andere niet. Mijn idee is dat je het toch in de eerste plaats vooral doet voor jezelf en/of om jezelf iets te bedwijzen of samen een teamsport te bedrijven, die je leuk vindt. Althans dat zou het moeten zijn m.i. Het is vooral een overwinning op jezelf denk ik. Wat het belang ervan is voor de maatschappij vult iedereen zelf maar in. Ik hoop dat het meer is dan enkel competitie.
"Beroepsgedeformeerd als ik ben, zag ik ook nu weer dat de psychologische kant van de topsport niet de aandacht krijgt die het verdient" En waaraan dacht je dit te kunnen zien dan? Van een psychiater had ik tenminste verwacht dat dit op basis van een (beknopt) onderzoek gebasseerd zou zijn. Dan had dhr Bakker geweten dat verreweg iedere topsporter serieuze mentale begeleiding krijgt.
Het blijft toch voornamelijk een kwestie van niet betrapt worden, die topsport.