Politiemacht arresteert 1579 vreedzame klimaatactivisten, onder wie Carice van Houten
Mensen met correctiedrift maken alles kapot
© cc-foto: John Mutford
Onze samenleving heeft een aandachts-teveel-stoornis. De term leen ik van Dr. Edward Hallowell, ADHD-psychiater te Boston. Toen er ADHD bij mij werd vastgesteld, kocht ik een boek met een saaie kaft waarop de fantasieloze titel ‘ADHD Hulpgids’ prijkte. Het bleek een vertaling van ‘Driven to Distraction’, een pakkend geschreven stortvloed aan hersenwetenschap. Aanrader, ook voor mensen zonder een of andere diagnose.
De auteur, Dr. Hallowell, vindt dat er te veel strenge schooljuffen en -meesters rondlopen, daarmee bedoelt hij mensen die anderen graag corrigeren. Vanmorgen, op een bankje in de speeltuin, kijkend naar mijn in de ochtendzon schommelende bonuskind, schoot Hallowells ‘aandachts-teveel-stoornis’ me weer te binnen. Aanleiding waren ouders die een hands-on-mentaliteit – ik weet geen betere Nederlandse omschrijving – ten opzichte van hun kroost aan de dag legden.
Bijna alle papa’s en mama’s stonden met hun neus bovenop het toestel waarop hun kind zich op dat moment uitleefde. Omdat onder elke wipkip of glijbaan een vloer van rubberen tegels lag, koos ik ervoor het geheel vanaf de verderop geplaatste bankjes gade te slaan, denkend aan een voorval van afgelopen zomer. Met mijn vriendin en haar twee kinderen bezocht ik het openluchtzwembad, waar ik met mijn telefoon probeerde te filmen hoe zij gedrieën van de glijbaan gingen.
Poging één mislukte, waardoor ik langer dan een overspannen samenleving aankan met een camera op de glijbaan gericht stond. “Hoort hij bij jullie?”, informeerde de moeder achter haar in de rij bij mijn vriendin. “Misschien vond ze je verdacht omdat je op een snikhete dag die zwarte trui draagt”, zocht mijn geliefde een verklaring. Hoewel ik in haar positie hetzelfde had gedaan, vond ik het stiekem jammer dat ze de bezorgde dame in de rij geruststelde.
Geweldig toch, hoe je door subtiel af te wijken in de hoofden van mensen kunt kruipen? Pure macht, geheel gratis.
cc-foto: John Mutford
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (8)
Hands-on mentaliteit betekent toch zoiets als "niet lullen maar doen"? Een doenersmentaliteit dus. En daar is niks mis mee.
Inderdaad een opmerkelijk fenomeen. Tegenwoordig vaak ook vaders die als een kinderjuf hun kroost betuttelen. Wat me ook opvalt,........... hoe duurder de wijk hoe erger de betutteling.
Tja, wanneer ben je betrokken, dan wel bemoeizuchtig of onverschillig? Ik vind het altijd zó knap, wanneer mensen in artikelen suggereren dat ze op zo'n vraag wel een antwoord weten.
Ik ben ook geen expert op dit gebied, maar heb er wel ideeen over. En ik denk dat de schrijver van dit artikel niet zegt hoe het wel moet, maar vooral vraagtekens zet bij hoe het nu vaak gaat en publiekelijk de vraag stelt of je dat wel moet willen. Ik ben het daarmee eens, dat we een beetje een angst cultuur hebben. Ik ben in zo'n angst cultuur opgegroeid waardoor ik als kind niet eens van een muurtje af durfde te springen van een halve meter hoog. Door angstig te zijn naar je kinderen maak je je kinderen ook angstig. Als je juist meer op een afstandje er naar kijkt geef je je kind ook het vertrouwen dat er niet zoveel mis kan gaan en als er iets mis gaat dan overleef je dat vaak ook wel. Je gaat niet dood als je van de schommel valt, je hebt hooguit een blauwe plek, niks mis mee als je het mij vraagt.
"De inhoud van deze reactie voldoet niet aan de spelregels. Het is niet (langer) mogelijk om te reageren."
"Helikopterouders schiet me te binnen. " Wat dacht je van dwangbuis ouders.
Een andere kant van het verhaal is dat het nog steeds voorkomt dat mensen maanden dood in hun woning liggen zonder dat dat ook maar iemand opvalt. Soms wordt er teveel opgelet (dat kan dan wel wat minder) en vaak ook veel te weinig (en dat zou best wat meer mogen zijn).
Correctiedrift oftewel een hang naar kapittelen, veroordelen, en willen bestraffen van mensen herken ik als irritante gewoonte in veel bredere zin gepraktiseerd door allerlei religieus of politiek activistisch gedreven types.
"ouders die een hands-on-mentaliteit – ik weet geen betere Nederlandse omschrijving – ten opzichte van hun kroost aan de dag legden." Helikopterouders schiet me te binnen.