De witte tranen van Rosanne Hertzberger
'Mens heeft nu kortere aandachtsspanne dan een goudvis'
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (14)
Ik heb het onderzoek zelf niet gezien, maar ga daarnaar kijken. Het is geen goed nieuws. Langdurige concentratie op één taak, één onderwerp, dat is naar mijn inzicht een gave die hoort bij het mens-zijn zelf. 'Multi-tasken', dat zegt me weinig. Ja, het komt van pas bij onverwachte calamiteiten. Wat levert het in vredestijd op, zal ik maar vragen. Ik geef zelf het antwoord: beroerd geschreven emails, afname van aantallen met snail-mail verzonden liefdesbrieven, afname van geletterdheid, geen complexe boeken en films, of symfonieën meer kunnen ondergaan, afname communicatieve vermogens in het echte leven, afname algemene ontwikkeling, kortom: de ondergang van de cultuur is nakende. We gaan allemaal op beurshandelaren lijken: oortjes in, schreeuwen, de hele tijd, naar niemand in het bijzonder, schermpjes kijken, slecht eten en voor je zelf zorgen, buitengewoon slecht gekleed, geen privé-leven meer... ...we worden nerveuze dieren. Wie wordt er een moderne Noach?
Of zijn mensen juist slimmer geworden en doen ze nu in 8 seconden waar ze vroeger 12 seconden over deden?
Ik kan me voorstellen dat dit voornamelijk veroorzaakt is door de vorm van de nieuwe media en de manier waarop de oude media zich daaraan hebben aangepast. Twitter met zijn 140 tekens en Youtubekanalen die zich bedienen van snelsprekende koppen en kortgesneden fragmenten, waardoor je als je even naar buiten kijkt en zwaait naar iemand die langsfietst, je zo hele zinnen mist. Mathijs van Nieuwkerk moest een jaar betaald oefenen voor hij ons meesleepte naar de idiote wereld van de wereld draait door met zijn snelle dialogen en zijn geveinsde interesse. Ik weet zeker dat zoiets impact heeft op mensen. Net zo goed als mensen anderen nadoen in hun manier van praten en de taal die ze gebruiken. En om op Frank in te haken, al die drukte is allemaal om het grote niets te verbergen. De grote innerlijke leegte die blijkbaar overschreeuwd moet worden. Much ado about nothing. En het rare is dat als we een moment rust krijgen, als we op vakantie gaan, we het liefst dat hele circus mee willen nemen. Schotel op het dak en met chips en bier op de bank kijken naar die verschrikkelijke commerciëlen wier zendtijd wat vorm en inhoud betreft een grote commercial is. Hard, dom en alleen gericht op de poen. Maar er is ook een andere weg, een die ik zelf al een tijd bewandel. Geen tv, geen kranten, geen journaals, alleen boeken en af en toe een site om te kijken of het verstandig is om te gaan fietsen. Door de week boodschappen doen, alleen radio 1 in de auto of een cd natuurlijk. Zo veel mogelijk thuis werken en mijn eigen tempo bepalen. Geen vaste telefoonlijn en op je mobiel alle onbekende nummers blokkeren. Alleen email. En dat allemaal om de grote boze wereld buiten te houden. Het werkt een stuk relaxter, al zit je soms tijdens feestjes naar je schoenen te kijken als mensen het hebben over iets of iemand waar je nog nooit van gehoord hebt. 'Weet je dat dan niet?' En dan kijken ze je aan met een blik die ergens hangt tussen meelij en afschuw. Dan zie je hoever je bent afgedreven van de kudde, van wat als normaal wordt beschouwd. En hoe normaal blijkbaar bepaald wordt door wat in het nieuws, in de media is.
Mooi verhaal, Peter - ja, het is soms gênant. Ik imiteer wel eens in gezelschap dialogen uit 'GTST' of 'Cel Blok H' (niet moeilijk, maar dat wist je al) - en dat gezelschap reageert tegelijk lachend, betrapt, en beschaamd. Ook de nasynchronisaties uit 'Tel Sell' doen het goed, met name de 'Easy Crunch' (voor bodybuilding) is een constant succes. Maar je snapt het: men kan om het vulgaire en onbetekenende best lachen, maar als het je dagelijkse diëet is, dan gaan je cognitieve vermogens achteruit.
Een van de redenen waarom ik geen smart-phone wil hebben, is het jezelf voortdurend ondergeschikt moeten maken aan de behoefte van anderen om je te sms-en, te mailen, te tweeten, te whatsappen of wat voor rare gedachtendiarrhee dan ook..... (niet eens meer gewoon van mens tot mens te PRATEN, want normaal bellen doet men niet meer). Mijn mobiel staat aan wanneer ik telefoon verwacht, en anders uit. En ik zet hem weer aan wanneer ik bellen moet. En daarna weer uit. Ik deel zelf mijn tijd en mijn dag in.
Mijn mobiel hoeft niet uit. Hij staat stil. Trilt zelfs niet. Het beestje krijgt zijn aandacht als het mij uitkomt. Dat is best nog vaak, per dag bekeken, maar het grote verschil met de 'normale' situatie is dat _ik_ bepaal wanneer ik kijk. Soms mis ik een telefoontje, dat wel.
Ik ben trouwens benieuwd of deze interpretatie van een wetenschappelijk artikel meer zegt dan dat de relatie goudvis/mens lekker scoort bij lezers. Zou niet de eerste keer zijn dat we een complex aangepraat worden door onjuiste en onzorgvuldige wetenschappelijke berichtgeving.
Kan je dat staven? http://www.stroomviainternet.nl/2014/06/12/goudvis-heeft-langere-aandachtspanne-dan-de-mens/
Eerherstel voor de goudvis. En dat werd hoog tijd. Er schijnen nog steeds mensen te zijn - voornamelijk in kerkelijke kring - die de uitvinding van de boekdrukkunst betreuren. Welnu, zij vinden zich in het illustere gezelschap van Leibniz die de hausse aan nieuwe boeken indertijd met lede ogen aanzag. O, boy, wat heeft hij gelijk gekregen! Het is inmiddels al lang en breed bewezen dat we met zijn allen sedert de aanvang van het digitale tijdperk 4x slimmer zijn geworden. En de mensen zonder smartphone zijn bang om te ontdekken hoe oninteressant anderen mensen hen vinden.
"En de mensen zonder smartphone zijn bang om te ontdekken hoe oninteressant anderen mensen hen vinden. " Geweldig... LOL
== En de mensen zonder smartphone zijn bang om te ontdekken hoe oninteressant anderen mensen hen vinden. == Want waar zouden we zijn zonder Facebook? "Ff naar Mekduk" . Dat missen die lui toch maar mooi!