Meer bezieling gewenst in GroenLinks

De plannen rond de zorgpremie kunnen wellicht later wat gewijzigd worden door de 70 duizend inkomensgrens behoorlijk te verhogen en dus zo de pijn niet louter op de middeninkomens te leggen, ook al wordt die op andere punten wel verzacht. Voor het overige geef ik Samson en Rutte voorlopig het voordeel van de twijfel. Positief is in elk geval dat de energie van de Kamerdiscussie minder polariserend is dan voorheen. Goed voor de samenleving, omdat die energie nu eenmaal een uitstralend effect heeft.

Voor GroenLinks merk ik dat ze na het Kamerdebat in de media niet of nauwelijks werd genoemd. Is dat omdat zij door de vier zetels minder serieus wordt genomen? Toch meen ik dat Bram van Ojik wel sympathieke interventies had over onderwijs, over natuur en met name over de korting op ontwikkelingshulp, waarover hij zelfs een motie aangenomen kreeg. Wat kan GroenLinks hoe dan ook doen om de deuk in haar geloofwaardigheid als idealistische partij ongedaan te maken? En wat kan De Linker Wang bijdragen in het herstel, los van wat nu in gang is gezet, als interim-bestuur, nieuwe bestuursverkiezingen en de onderzoekscommissie o.l.v. Nel van Dijk?

We hebben vanuit het christendom de leer van liefde en vergeving meegekregen en tevens van gelijkwaardigheid of broederschap plus eenheid. Helaas is die soms omgedraaid tot een leer van angst, schuld en bevoogding. De religieuze traditie waar de meeste Nederlanders uit voortkomen, verwerd zo nogal eens tot moralisme en een instituut van beperkende en dus afscheidende overtuigingen, alsof het spirituele niet even goed gestalte kan krijgen in een moslim, een jood, een boeddhist en/of een zich atheïst of agnost noemende medemens. Ik zeg uitdrukkelijk kan.

Terwijl we op vele plekken nu een gesprek hebben over ‘Waar blijft de ziel? – maandag jl ook in Leiden met de filosoof en Eckhart kenner Gerard Visser – schreef in Volzin van 26-10 Trouw-columnist Jean-Jacques Suurmond het essay ‘De Geest, dat is God in Actie’. De ondertitel is: Iets in jou streeft naar een betere wereld. Toen M. L. King in Washington zijn I have a dream – rede uitsprak, sprak de Geest door hem. Ja, in creatief idealisme, dus ook in het scheppen in de muziek en andere kunsten, evenals in gezinnen, bedrijven en wat niet al, spreekt de Geest.

Dat het in het leven vaak om geest draait, zie je ook in de gnostische gedachte van ‘de andere wang toekeren’. Niet dat De Linker Wang dat altijd uitstraalt. Maar je komt daarin toch de idee van liefde en vergeving tegen, zoals ik hierboven de essentie van religiositeit verwoordde. Inderdaad, ook door jezelf en de ander te vergeven. Door dat te doen straal je mildheid, compassie en liefde uit. Door als De Linker Wang in die authentieke bezieling te gaan zitten, wordt bijgedragen aan herstel van GroenLinks. Ellenboogwerk verlamde daar de inspiratie, zegt Theo Brand terecht in een artikel in Volzin. En, zo voeg ik toe, soms ook scheiding makende overtuigingen in plaats van verenigende liefdevolle gedachten.

Men kan ook te technocratisch denken alsof het (politieke) leven bestaat uit het volgen van regels. Ik noem dat de valkuil of de illusie van de maakbaarheid. Door als GroenLinks, – via reflectie op de eigen wortels of de Bron van het leven-, op het zijn te focussen, kan zij weer mild idealisme uitstralen, en geïnspireerd zijn, zonder fanatiek/gelijkhebberig over te komen en ook zonder te resultaatgericht, laat staan te salonfähig in de Haagse Stolp te willen zijn.

Het politieke handwerk moet goed zijn en de partij moet ook haar zaakjes technisch op orde hebben, maar door authentieke inspiratie en bezieling, dus door zelf minder mentaal te opereren, maar meer nadruk op het hart te leggen, zal de idealenpartij  GroenLinks mensen in het hart raken en terug kunnen winnen.

In die zin gelijk krijgen heeft bij verre meerwaarde boven gelijk hebben. Leren van gemaakte fouten, een attitude van elkaar verdragen en vergeven, lijken middelen om weer in dat idealisme of inspiratie van het hart te komen.

Volg Hans Feddema ook op Twitter