De media houden de Israëlische bezetting in stand

Trouw publiceerde een mooi argument van Willem-Gert Aldershoff: VVD, SGP, CDA en ChristenUnie koesteren het welzijn van de Israëli’s en andere Joden in de wereld. Sommige Israëliërs (en andere Joden) vinden dat Israël volkenrecht schendt en willen de producten uit de bezette gebieden etiketteren. Zij hebben gelijk, want Israël schendt inderdaad volkenrecht. Het is daardoor rationeler en moreler om deze groep te steunen. Dus dienen ook de bovengenoemde partijen de labeling te steunen.

Maar de krant plaatste ook een tegenreactie, vol drogredenen. Mevrouw G.A. van der Spek-Begemann betwijfelt dat Israël volkenrecht schendt. Dit omdat resoluties van de Algemene Vergadering van de VN ‘niet bindend zijn en dat Israël zich daar niet aan hoeft te storen; ze zijn juridisch van geen waarde.’ Daarnaast zouden er veel islamitische landen in de VN zijn die hun wil aan de anderen opleggen.

Haar argument is onjuist om tenminste vier redenen. Ten eerste, Israël schendt ook bindende resoluties van de Veiligheidsraad.

Ten tweede, ook resoluties van de Algemene Vergadering zijn juridisch relevant. Het Internationaal Gerechtshof stelde vast dat Israël volkenrecht schendt en beriep zich – onder andere – op resoluties van de Algemene Vergadering. De vele resoluties over de Palestijnse kwestie worden unaniem of bijna unaniem met ‘ja’ gestemd. In volkenrecht betekent dit dat staten een bepaalde juridische overtuiging ( opinio juris ) hebben.

Deze overtuiging is een van de fundamenten van het volkenrecht. Als de meeste landen overtuigd zijn dat een specifiek gedrag vereist is door een juridische plicht, schept dit gedrag nieuwe regels en versterkt of verzwakt bestaande regels. De Palestina-resoluties – verklaarde rechter Al-Khasawneh – in combinatie met de resoluties van de Veiligheidsraad, bewijzen bijvoorbeeld dat de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem onder Israëlische militaire bezetting vallen.

Ten derde, Israël schendt volkenrecht ook zonder de VN-resoluties. De nederzettingen zijn illegaal. De constante Israëlische uitbreiding en de muur schenden het Palestijnse recht op zelfbeschikking, maken hun recht op een staat steeds minder kansrijk. Dit blijft waar ook als de VN zou zwijgen.

Ten vierde, de islamitische landen leggen hun wil niet aan anderen op. De andere landen stemmen vrijwillig met ‘ja’. In veel gevallen dienen Westerse landen Palestina-resoluties in, inclusief Nederland.

De krantlezer heeft onvoldoende expertise om de twee argumenten te beoordelen. Daardoor denkt menig lezer dat mevrouw Van der Spek-Begemann gelijk heeft. Haar drogredenen stammen uit een propaganda-handboek voor lobbyisten (“The Israel Project’s 2009 Global Language Dictionary”). Jammer dat zij, Trouw en veel lezers er in zijn getuind. Zelfs Kees van der Staaij (SGP) herhaalde deze drogreden op de radio. ( luister vanaf minuut 6)

In een ideale wereld zouden Palestijnen naar een internationaal hof kunnen stappen en eisen dat Israël de bezetting stopt. Maar dat kan niet, vooral omdat de koloniale machten het volkenrecht hebben gemaakt, in hun eigen voordeel. Ze wilden niet gedwongen worden door machteloze landen om volkenrecht te respecteren. Ook de nieuwe supermachten hebben internationale hoven tandeloos gehouden, omdat het in hun voordeel werkt.

Daardoor hebben de Palestijnen slechts één vreedzaam middel: als voldoende landen druk uitoefenen op Israël om volkenrecht te respecteren. Landen zijn juridisch verplicht om iets te doen, maar onze regeringen verzuimen hun plicht. Dit komt ook omdat onwetende burgers hun regering te weinig aanspreken. En omdat de media het publiek fout informeren, houden ook zij de bezetting al 50 jaar in stand.