Mark Rutte blijkt in loodzware tijden te licht voor het premierschap, net als zijn voorganger De Geer

Vrijdagavond maakte niet premier Rutte maar Sigrid Kaag haar opwachting in het wekelijks gesprek met de minister-president. De presentator van dienst stelde onmiddellijk de moeder van alle mondiale kwesties aan de orde, het wangedrag van Johan Derksen als jongvolwassene.

Ondertussen toonden zowel de havenarbeiders van Rotterdam als die van Amsterdam een grote politieke volwassenheid: zij weigerden een Russische olietanker te lossen. Zo namen zij de verantwoordelijkheid die onweerlegbaar bij het kabinet en het havenbedrijf thuishoort. 

We zijn sinds 1945 nog nooit zo dicht bij een Derde Wereldoorlog geweest. Alleen de atoomdreiging houdt de grote machten nog terug. De ene escalatie volgt op de andere. Nederland heeft wel sirenes maar geen schuilkelders. 

Mark Rutte schittert door afwezigheid. De minister-president was er een paar dagen tussenuit verklaarde de presentator. Hij gaat steeds meer lijken op zijn voorganger jonkheer Dirk Jan de Geer, premier van 1939 tot 1940. Terwijl de Tweede Wereldoorlog op uitbreken stond, ging hij lekker uitblazen in het Zwarte Woud. Het kabinet wist hem nog net voor de overval op Polen naar Den Haag terug te krijgen. Aan de andere kant van de wereld begon W. Vierhout in het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch Indië het volgende achtergrondverhaal aldus: 

"Het huis van jhr. De Geer is gesloten. De nieuwe premier is met vacantie. Nog juist vóór de intrede van het, erg late, mooie weer van dezen zomer heeft hij een nieuw ministerie aan het volk en aan de volksvertegenwoordiging kunnen presenteeren. Dit gedaan zijnde, heeft de heer De Geer de residentie, en misschien zelfs het land, verlaten op een oogenblik dat iedere dag ons weer een onaangename verrassing kan brengen – óok vooral voor Nederland in dit speciale geval – en terwijl dan de te voorziene gevolgen ernstiger zullen kunnen zijn dan werd aangenomen bij bij de soortgelijke internationale spanning van verleden jaar omstreeks denzelfden tijd."

Vierhout doelde op het akkoord van München, waarbij Engeland en Frankrijk Tsjecho-Slowakije aan Hitler opofferden in ruil voor vrede. De parallellen met het gedrag van Mark Rutte zijn treffend. We beleven koude lentedagen maar de internationale dreiging is even groot als destijds. De Geer bleek te licht voor het premierschap in zware tijden. Mark Rutte is dat ook. 

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.