Mariska's missionarishouding

Mariska de Haas is niet bepaald onomstreden. Met haar ultraconservatieve meningen, die provocerend en bovendien niet onderbouwd zijn, roept ze veel weerstand op. Ze is de Nederlandse Bill O’Reilly, maar dan blond en biddend.

Een tijdje geleden ging ze bij Pauw & Witteman vol op het orgel in een debat over het duo-moederschap. Toen Barbara Barend stelde dat het enige dat telt is dat een kind in een liefdevolle situatie opgroeit, reageerde De Haas cynisch: “Nee, dat is bij een hond.” En toen Michael van Praag vroeg op welke wetenschappelijke onderzoeken ze zich baseerde in haar protest tegen lesbische duo-moeders kon ze haar betoog niet verder onderbouwen. Ze kwam alleen met Freud ( freudian pun intended ).

Veel katholieken in Nederland zijn godzijdank geen conservatieve kruisvaarders van het type Mariska de Haas. Onbetrouwbaar en gluiperig, ja dat is Maxime Verhagen. Maar hij is geen fundamentalistische fanaticus. Het zelotisme van Mariska de Haas is niet katholiek, maar protestants. Het is dan ook geen toeval, dat ze vooral populair is in orthodox-protestantse kringen, bij de Evangelische Omroep, het Reformatorisch Dagblad en het Nederlands Dagblad, de SGP en de ChristenUnie en het Christelijk Conservatief Beraad. Zij beschouwen ultraconservatieve katholieken als Mariska de Haas als bondgenoten in hun culture war tegen de paarse, seculiere tijdgeest en de islam. Ook Volkskrant-columniste en afvallige humaniste Amanda Kluveld wordt door de orthodoxe protestanten als een bondgenoot gezien. De Haas en Kluveld zijn heilige maagden, Maria en Jeanne d’Arc, die ten strijde trekken om de vijand te verslaan. 

Veel weldenkende mensen wijten Mariska’s missionarishouding ( freudian pun intended ) aan haar narcistische persoonlijkheidsstoornis. De Haas wil graag met haar kop op de televisie komen, zo graag zelfs dat haar boodschap er eigenlijk helemaal niet toe doet. Ze begrijpt dat ze het net als Geert Wilders niet van haar intellect moet hebben, maar van haar ongenuanceerde statements die veel reactie oproepen. Hoe meer reactie, hoe meer aandacht.

Het is bovendien opvallend, dat het bij Mariska altijd over seks gaat. Ze presenteert zich als een braaf katholiek schoolmeisje dat tegen zondige seks is, maar ondertussen nergens andere over praat. Waar het hart vol van is, stroomt de mond van over.

Maar Mariska’s provocerende optreden heeft ook een heel christelijk trekje. Ze is een getuige, die vanwege haar verkondiging van de waarheid wordt vervolgd. Getuige is in het Griek martyr, waar ons woord voor martelaar vandaan komt. Mariska is niet op een dialoog maar bevestigt mensen alleen maar in hun vooroordelen. Conservatieve christenen zien in Mariska de Haas de dappere kruisvaarder van het ware geloof die de antirevolutionaire banier “Tegen revolutie het evangelie” vasthoudt en met open vizier in de aanval gaat. Als zij wordt aangevallen, komt dit omdat ze de waarheid verkondigt, de waarheid die linkse en liberale mensen niet meer willen horen omdat Nederland geseculariseerd is. Niet weinig seculieren zien in Mariska de Haas echter de gristengekkie, hét levende bewijs dat religie in het algemeen en de Katholieke Kerk in het bijzonder achterlijk is.

De vraag is, of je inhoudelijk ook op Mariska de Haas moet reageren. Met haar in debat gaan heeft geen zin. Ze is daarentegen wel een interessant voorbeeld om de huidige verlegenheid van Nederland met religie te duiden. In plaats van dat Pauw & Witteman genuanceerde gelovigen aan tafel vragen, kiezen ze altijd voor de gemakkelijke weg, en nodigen ze die gekken uit, die de hoogste entertainmentvalue hebben. Daardoor ontstaat er bij veel Nederlanders het beeld dat iedereen die nu nog gelooft, een achterlijke extremistische gek is. Dat is jammer.

Beste Mariska, ik hoef geen inhoudelijke reactie van je op mijn stukje. Maar als ik je bevestig in je narcistische zelfbeeld als vrome christenstrijdster, laat je het mij dan weten?