Marianne en Co. in Bla Bla Land

Het is misschien ouderwetse politiek om geen onzin, leugens en flauwekul te scanderen. De Partij voor de Dieren wil geen compromissen in de politiek. Schone handjes van fractieleden die gewassen zijn in ethische ‘’hof van Eden’’ onschuld om zo stemmen te krijgen van mensen die dierenleed afwijzen en daardoor het evangelie van Marianne zijn gaan geloven. Met een fabelachtig leger van bekende ethische lijstduwers klinkt het unieke halleluja uit de plantaardige kerk, terwijl buiten de jubeldeuren het leed gewoon in stand blijft. Juist door de compromisloze starre houding. Het is namelijk een waarheid als een biologische koe dat het sluiten van compromissen mensen en dieren meer welzijn geeft. De PvdD kiest echter voor het eigen belang met een paar zetels meer en weigert verantwoordelijkheid te nemen om samen te werken voor een meer duurzame, diervriendelijker en groene politiek.

Mystieke politiek om een unieke cultus te creëren Bij een volwassen politiek hoort inspreken, meespreken en tegenspreken om vervolgens met een meerderheid van gekozen stemmen beleid te maken dat gedragen wordt. Zonder onderhandelen ontstaat namelijk geen beleid. In een constitutionele democratie kiezen wij afgevaardigden die belangen van allerlei groepen tegen elkaar afwegen. Juist om compromissen mogelijk te maken. Voorkomen wordt dat de grootste en veelal machtigste groep mensen een dictatoriaal beleid voert zonder rekening te houden met belangen van minderheden. Het is de basis van een representatieve democratie.

De PvdD met Thieme als voorvrouw en enkele bewijswetenschappers komen met het nieuwe woord ‘’compromisme’’ om van het sluiten van compromissen iets onfatsoenlijk smerigs te maken waar politici ver van moeten blijven. Twee wetenschappers duiken in hun propaganda betoog op -als argumentum ad verecundiam- uit het partijdoosje om kracht te zetten bij de besmetting van het samenwerken: “Politiek als eredienst aan het proces zonder aandacht voor het resultaat op lange termijn voor mens, dier en milieu.” De arrogante lariekoekmeter slaat weer aan.

Moeten we nu werkelijk een pleidooi gaan geven met voorbeelden van samenwerking en compromissen in 5000 jaar menselijke beschaving? Iedere relatie is per definitie een vorm van een compromis. Of het nou om familie, economische, maatschappelijke of politieke samenwerking of samenleven gaat. Zonder water bij de wijn en gezamenlijk optreden is samenleven en politiek bedrijven volstrekt onmogelijk. Alleen een dictatuur met het onderdrukken van anderen maakt een compromisloos handelen mogelijk.

Misschien kunnen journalisten en collega-politici iets kritischer kijken als het gaat om het verkondigen van idealen. Ook dan mag er aandachtig gekeken worden naar wat er nou werkelijk wordt beweerd. Het aanbidden van het goede kan ook leiden tot een morele blinde vlek.

Compromissen maken de wereld beter Het is Trumpiaanse statementpolitiek van de PvdD. Gewoon onwaarheden herhaald roepen en dan is er vast een aanhang die het gaat geloven. We gaan het nog veel horen: de PvdD is een unieke partij, we sluiten geen compromissen want compromissen waren ooit een middel om doelen te realiseren, maar compromissen zijn nu doel op zich geworden om het landsbelang te dienen.

Wat staat er in Godsnaam? Het is een kreet. Hoe Marianne, vertel het ons alsjeblieft kun je idealen verwezenlijken zonder voldoende medestanders, zonder samenwerking en zonder compromissen?

Er komen namelijk geen 76 zetels voor de PvdD, er komt geen snelle plantaardige revolutie die binnen 4 jaar leidt tot een verlicht vegan vorstendom waar 17 miljoen Nederlanders en straks ook 7 miljard mensen op de Aarde het vlees, de vis, melk, eieren en kaas laten liggen omdat een ieder ineens compromisloos inziet dat het gedrag ten opzichte van de dieren, het milieu en de Aarde verkeerd was.

Stap voor stap veranderen, zaken ten goede keren om via betere wet- en regelgeving, innovaties, gedragsverandering en beleid meer welzijn voor dier en mens creëren. Juist door verleiding, samenwerking, praten met elkaar, de dialoog aangaan en ja, door het sluiten van aanvaardbare en haalbare compromissen bereik je doelen en niet alleen stemmen voor het pluche.

Lariekoekmeter van idealistische populisten De lariekoekmeter slaat uit bij de Partij van de Idealen zonder verantwoordelijkheid te willen nemen en dragen. Wie in de politieke arena zaken wil doen – voor het goede – sluit compromissen, anders kun je beter met een groene bijbel langs de deuren gaan om zieltjes te winnen.

Het lente-akkoord en het energieakkoord komen van stal in het betoog van de PvdD en hun moreel drukkende achterduwers om aan te tonen dat alle ‘’middenpartijen’’ een pot compromisloos vulgair nat zijn. Het Oekraïne-referendum, Brexit, Trump en het referendum in Italië geven volgens de PvdD kanaries in de compromisloze-mijnen aan dat er een groeiende groep kiezers is die tabak heeft van het compromisme van de middenpartijen.

De PvdD argumentatie is als volgt: de stelling is dat compromissen geen proces meer dienen tot een doel maar een doel op zich zijn. Daar worden twee wetenschappers even voor genoemd, zonder nadere onderbouwing. Dan worden compromissen besmet verklaard door te wijzen op een vermeend falen van het lente- en energieakkoord en tevens is er sprake van een kiezersrevolutie want politieke ontwikkelingen wijzen erop dat stemmers populisten aan de macht willen en minder EU-verdragen omdat compromissen uit de gratie zijn.

Zo kunnen we nog wel een paar cirkelredeneringen maken om de lariekoekmeter van groen naar fel rood te krijgen. We leven met de PvdD als bewijs inderdaad in een politiek tijdperk waar het niet meer gaat om onderbouwde meningen, feiten en waarheden maar om de creatie van eigen onwaarheden en gewoon inspelen op angsten of dromen van mensen.

Want bij iedere stem van de afgelopen 10 jaar van de PvdD in de 1ste en 2de kamer is er water bij de wijn gedaan. Het stemmen voor wet- en regelgeving, moties en amendementen houdt in dat er veelal sprake is van compromissen . Anders zou er steeds een moreel Njet moeten klinken vanuit de dictatuur van de unieke arrogante partij die geen compromissen sluit en alles beter weet.

Realistische idealistische politiek met samenwerking zonder pseudo-religie Naast de boze witte en zwarte (of gele en bruine) mensen bestaan er dus ook de dromende naïef-idealisten. Ook ik ben een dromer, maar een realistische die graag ziet dat er een andere kijk komt op het ge- en misbruik van dieren, die inziet dat er naast economische en veiligheidsproblemen ook ernstige ecologische crises zijn, maar dat betekent niet dat we tot volgers moeten verworden van een kwakzalverijpolitiek die gebaseerd is op vage aannames, kwalificaties en moreel geroeptoeter. Laten we realistische dromers zijn die willen samenwerken en dialoog zoeken om samen te kijken of er basis is om tot gezamenlijke standpunten en beleid te komen die beter zijn voor mensen, dieren en het milieu.

Het hartstochtelijk pleiten voor politieke idealen zonder bestuursverantwoordelijkheid te willen dragen en zonder bereidheid te tonen om in dialoog compromissen te sluiten, is goedkope verkiezingsretoriek. Om mensen die boos en verdrietig zijn om zoveel dierenleed een fopmiddel te geven en zo van 2 misschien wel 4 zetels te maken en om vervolgens met de armen over elkaar te zitten. Terwijl ‘’middenpartijen’’ aan de linkerkant zoals GroenLinks, D66, SP en PvdA het beleid mogen proberen te sturen in de goede richting onder neoliberale druk met ‘’idealen’’ van de vrije markt, deregulering en privatisering. De PvdD is zo een soort van groene PVV: lekker hard roepen en dan weglopen als het om samenwerking gaat.

Het is in de spiegel kijken en zeggen hoe goed je bent en elkaar knuffelen terwijl het grote leed blijft bestaan omdat een partij te laf en politiek onwaardig is om dat te doen waar het voor is. Beleid mede maken, onderhandelen en compromissen sluiten om de wereld een beetje mooier te maken. Zeggen dat je in de politiek geen compromissen sluit is aantoonbaar onwaar, idealistisch onhaalbaar en moreel onjuist. Het is een vorm van bedrog aan je idealen.

Wie straks een beter dierenwelzijn wil, kan kiezen tussen de PvdD die geen compromissen wil sluiten,dus niet in een kabinet wil en partijen als GroenLinks, D66, SP en 50-plus die ook idealen hebben maar begrijpen dat politiek bedrijven samenwerken betekent en geen evangelie verkondigen, noch een kruistocht voeren. Lees ook op Joop: Marianne Thieme en Ewald Engelen: Weg met het compromisme!