Kwart van de VS wordt onleefbaar heet als gevolg van klimaatcrisis
Mantelzorgers: wel problemen, geen producten
© cc-foto: Ziekenzorg CMrMT
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (14)
Ik zie in mijn omgeving ook een aantal mantelzorgers die zorg verlenen aan hun ouders die eigenlijk niet nodig zou moeten zijn. Bijvoorbeeld voor ouders die aan de buitenwereld melden dat 'zij alles nog zelf doen' en/of 'geen vreemden in hun huis willen' , maar in feite de dingen die zij niet meer zelf in en om het huishouden kunnen doen aan hun kinderen opleggen. Deze kinderen die baan, vrije tijd, eigen huishouden en opvoeding van de kinderen hiermee moeten combineren raken overspannen omdat zij geen grenzen kunnen stellen.
Wat snapt u niet aan de participatiewet en het mantelzorgen? Die kinderen hebben geen keuze, ze moeten. Alleen als het echt niet zou kunnen, pas dan springt de overheid bij maar dan moeten echt eerst alle andere mogelijkheden onderzocht zijn. En dan springt de overheid mondjesmaat bij. De hele participatiewetgeving is een centenkwestie. Dat is nog niet zo erg maar zelfs mantelzorgers wordt het leven zuur gemaakt. Ik neem vader of moeder in huis, bam uitkering van vader naar beneden.
Nu nog eens mijn bericht lezen en dan van commentaar voorzien. Een hint; niet elke betrokkene heeft een participatiewetuitkering en veel ouderen hebben financiele middelen.
/Een hint; niet elke betrokkene heeft een participatiewetuitkering en veel ouderen hebben financiele middelen./ Nee ik begrijp ook wel dat de Amsbergjes geen mantelzorg behoeven. En zo zullen er best nog wel wat meer zijn. Neemt gewoon niet weg dat de positie van mantelzorgers niet benijdenswaardig is. Dus ik snap even uw bijdrage niet, of u moet vastgesteld hebben dat een heleboel verleende mantelzorg onnodig is in Nederland. Dan gaarne een linkje naar een onderzoek wat dat kan bevestigen.
Mantelzorg is alleen maar noodzakelijk bij het falen van het zorgsysteem. Net als vroeger toen er geen bereikbare zorg was, moesten mensen meer voor elkaar zorgen. Nu is er ook bijna geen zorg, maar betaal je je hier scheel voor en moet je vooralsnog zelf voor je naaste zorgen. Ik heb dit met liefde gedaan, 4 jaar voor mijn vader tot aan zijn overlijden, ik besefte eigenlijk niet eens dat ik mantelzorger was, het was mijn vader en dan is het vanzelfsprekend dat je zorg oppakt.
//het was mijn vader en dan is het vanzelfsprekend dat je zorg oppakt.// En dat is dan ook precies waar ze op rekenen. Tsjakka een mooie bezuiniging. En doe jij het niet, dan moet er gekeken worden of de buren het willen doen. Zie je het voor je? En anders vrienden. Die zijn tenslotte ook niet oud geworden en volledig fit. En wonen ook om de hoek.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat er totaal geen begrip is voor mantelzorgers. Natuurlijk heb ik geruime tijd voor mijn zieke vader gezorgd. Met liefde! De medische zorg kwam van de huisarts en de persoonlijke verzorging van de thuishulp. Toch komt de dagelijkse gang van zaken neer op de schouders van de mantelzorgers. De familie en vrienden hebben waardering voor degene die de rol van mantelzorgers op zicht neemt - waarschijnlijk omdat men opgelucht is dat ze zelf niets hoeven te doen. Ondanks dat willen ze wel graag over van alles en nog wat met de zorg bemoeien. De mantelzorger doet eigenlijk niets goed in hun ogen. Zo frustrerend. Als vader dan uiteindelijk is overleden blijft de mantelzorger achter met een groot schuldgevoel en een sociaal leven dat geheel voorbij is.
/ze lijden in groten getale aan burn-outverschijnselen, ze zitten vaak bij de huisarts, verzuimen veel van hun werk, enzovoort./ Ik ben mantelzorger, al in de 60, vrouw 64 en rechterzijde verlamd (arm onbruikbaar been gedeeltelijk). Heb een fulltime geestelijk heel inspannende baan maar heb geen burn-outverschijnselen, zit nooit bij de huisarts en verzuim zelden. Maar ik heb wel een last op mijn schouders gekregen. Vanuit de gemeente bijna geen ondersteuning. Maar ben wel een beetje boos op UWV en hoe ze met mensen omgaan. Allereerst is het een bureaucratische hel om een WIA aanvraag te kunnen doen. (wij hebben bijna 70 kopieën moeten inscannen en weer printen en moeten opsturen want mag niet digitaal) Daarna kom je in de belachelijke situatie dat het UWV de IVA aanvraag afkeurt omdat het UWV vindt dat herstel nog makkelijk kan na 1 jaar na een herseninfarct terwijl artsen daar sterk aan twijfelen. Dus een jaar daarna kan het circus weer helemaal opnieuw want dan zijn ze de documenten kwijt. Dan gaan ze serieus nadenken of de werkgever wel voldoende heeft gedaan om de 64 jarige zwaar gehandicapte weer aan het werk te krijgen. (touwtrekken om de poen want als ze kunnen aantonen dat de werkgever niet genoeg gedaan heeft betalen ze niet uit). En daarna willen ze met een arbeidsdeskundige kijken of ze nog het pad kunnen bewandelen van een baan buiten de huidige werkgever om, het zogenaamde tweede spoor. De mevrouw met een onbruikbare rechterarm en slecht rechterbeen moet dan ter re-integratie en solliciteren op functies. Mevrouw die er 47 dienstjaren bij dezelfde werkgever op heeft zitten wordt er onzeker en depressief van. Mantelzorger er nog meer zorgen bij. En die kan gaan rechten voor die laatste drie jaar. Hij heeft het nog niet druk genoeg. En dit is hoe Nederland geworden is. Het Nederland van de VVD/CDA/D66/CU/PvdA. Ik noem specifiek deze partijen omdat ze in de diverse regeringen hebben gezeten de afgelopen 20 jaar.
EuPiet, ik weet er alles van, zit in dezelfde soort situatie. Laat je niet uit het veld slaan, kop der veur holden. En kom met sterke argumenten waar de overheden niet onderuit kunnen. (al zullen ze het wel proberen.) Het aanvragen van hulpmiddelen bij de gemeente gaat ook al niet zo soepel meer. Tien jaar geleden vroegen we een fiets met ondersteuning aan voor mijn man. Maar daar moest een 'deskundige' eerst een keuring doen. Op twee A4 papieren had hij vragen staan waar hij dan alleen maar een paar antwoorden op hoefde in te vullen. Hij had toestemming van ons om informatie te krijgen van artsen en ziekenhuis.. Aan het eind van het gesprek tikte hij de A viertjes bij elkaar en zei toen dat mijn man niet in aanmerking kwam voor een fiets omdat hij geen hart- of long patiënt is. Echt waar, ik wilde wel over de tafel springen om die man te grazen te nemen. Woest was ik, zei tegen hem dat de uitslag van tevoren wel al bekend was. En nog veel meer heeft hij te horen gekregen. Uiteindelijk wilde hij nog wel met de gemeente praten. We kregen de helft van wat een fiets zou kosten. Achteraf bleek dat die persoon zo'n 200 km bij ons vandaan woonde en zijn gage was meer dan het dubbele van wat wij mochten besteden. @Griezel in de post enz., Die erkenning voor mantelzorgers is jaarlijks op 10 november in de vorm van een kleinigheidje. Het verschild per gemeente waar je woont in wat zij voor hun mantelzorgers over hebben. Ik kreeg eerst ieder jaar een cadeaubon van 150 euro. Door 'bezuinigheden is dat terug gegaan naar 25 euro. Ik heb 12 jaar in de ledenraad van de Mezzo plaats gehad, en aan de wieg gestaan van de mantelzorg compliment... De eerste paar jaar kreeg ik ook niets omdat men een indicatie nodig had.. Maar iemand met botontkalking en dagelijkse pijn, dat is aan de buitenkant niet zichtbaar.
Dank je wel Jannie, Nee natuurlijk geef ik niet op. (geven we niet op) Ze hoeft nog maar drie jaar te overbruggen waarvan ze twee jaar recht heeft op WW mocht het mis gaan met de WIA. Dus uiteindelijk schiet de Nederlandse staat er financieel heel weinig mee op om haar het leven zuur te maken. Moeten ze ook nog eens re-integratie bureaus gaan inschakelen om een zwaar invalide vrouw aan het werk te krijgen en dat kost vreselijk veel geld. Maar dat is ook het hele punt. Het gaat alleen maar om de poen. Het is de opdracht van het UWV en de niet onafhankelijke keuringsartsen om mensen zoveel mogelijk te ontmoedigen en daarmee er voor te zorgen dat de staat zo weinig mogelijk geld kwijt is aan mensen. (voor iemand die niet thuis is in de materie en zichzelf er niet in kan verdiepen omdat het te ingewikkeld is heeft het UWV met haar procedures al een enorme hindernis opgeworpen) Het is redelijk simpel, als ik uitval moet zij een verzorgingshuis in omdat ze niet voor zichzelf kan zorgen. Dus op dit moment zorgen we er al voor dat de staat een enorme besparing heeft. Maar dat is nog niet genoeg. Er wordt gezocht om er nog meer uit te persen. Daarbij is het belang van de zieke die al enorm veel verdriet heeft om haar handicap en het belang van de mantelzorger die omdat het zijn liefde is niets anders kan dan de zorg op zich te nemen volledig buiten beeld geraakt. Het is weer een ordinaire centenkwestie, zoals meestal in Nederland. De schade die ze haar aandoen is totaal niet relevant voor ze. Dus nee zowel de zieke mens als de mantelzorger heeft een overheid tegenover zich die ze als vijanden ziet. Waardering zal nog wel een paar decennia op zich laten wachten. De participatie maatschappij... het wordt tijd dat de overheid eens gaat participeren.
jannie dat weet ik ik vergeet het steeds aan te vragen maar dat is geen erkenning erkenning dat je zelf gehandicapt wordt - je hebt minder tijd - je kunt behoorlijk slaapgebrek krijgen etc etc
