In Nederland pretenderen we gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen belangrijk te vinden. De cijfers bewijzen het tegendeel
Een jaar na de Oud en Nieuw-incidenten in Keulen is duidelijk geworden dat je voor geweld tegen vrouwen echt niet naar Duitsland hoeft. Vergelijk de incidenten in Keulen met een kerstmarkt: ja, de Keulse kerstmarkt is veel bekender, maar geloof me, je schrikt je rot van het aantal Nederlandse kerstmarkten wanneer je je erin verdiept.
Geweld tegen vrouwen is ook in Nederland een zeer groot probleem en het wordt tijd dat mannen zich daartegen uitspreken.
Er is in ons land een sfeer aan het ontstaan waarin dit geweld wordt neergezet als iets triviaals. Maar als Nederlandse man kom je de slachtoffers dagelijks tegen: in de supermarkt, op kantoor, of zittend naast je, thuis op de bank. 45% van de Nederlandse vrouwen is sinds haar 15e slachtoffer geworden van fysiek of seksueel geweld, zo blijkt uit een grootschalig Europees onderzoek (FRA, 2014). 10% van de vrouwen heeft een verkrachting meegemaakt. 20% van de vrouwen is voor haar 15e slachtoffer geweest van seksueel geweld. 51% van de vrouwen heeft in het afgelopen jaar situaties of omgevingen vermeden uit angst voor geweld.
In ons land komt geweld tegen vrouwen in iedere omgeving voor. Het blijft niet beperkt tot bepaalde buurten, niet beperkt tot bepaalde kringen. Opleidingsniveau, etniciteit, religie: geen enkele factor komt ook maar enigszins in de buurt van sekse, wanneer het om patronen van de daders gaat. 90% van de daders van geweld tegen vrouwen is man en in de meeste gevallen bekenden van het slachtoffer. Ook geweld tegen mannen wordt vooral door mannen gepleegd.
Losse handjes en wapperende vuisten zijn de uitkomst van een sluimerende ziekte die in Nederland steeds vaker aan de oppervlakte komt. Deze ziekte, gewelddadig seksisme, wordt overgedragen door het geweld van mannen tegen vrouwen goed te praten of ervan weg te kijken. Door te doen alsof dit geweld eigenlijk niet zo belangrijk is.
Vaak wordt het argument dat geweld fundamenteel gevangen zit in de genen van de man, als slap excuus gebruikt om geweld goed te praten. ‘Boys will be boys’ en daarom wordt de verantwoordelijkheid om geweld te voorkomen bij meisjes en vrouwen gelegd. Ja, testosteron kan bijdragen aan agressie, maar desondanks zijn de meeste mannen geen geweldplegers. Sommige mannen kiezen om geweld te plegen en anderen kiezen om dat niet te doen. Het is de normalisering van geweld tegen vrouwen die er voor zorgt dat sommige mannen het als een geschikte optie zien.
In Nederland pretenderen we gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen belangrijk te vinden. Volgens velen zijn we daar al klaar mee. De emancipatie is voltooid. De cijfers bewijzen het tegendeel: geweld tegen vrouwen is de ultieme uitdrukking van ongelijke verhoudingen en tegelijkertijd ook bij uitstek het middel om deze ongelijke verhoudingen te versterken.
Laten we strijden tegen destructieve invullingen van mannelijkheid waarin geweld genormaliseerd wordt en zorgzaamheid en empathie geridiculiseerd. In onze ‘Geweld tegen vrouwen? Daar mag je nooit voor kiezen!’-campagne richten wij ons op mannen om zich uit te spreken tegen geweld tegen vrouwen. Terwijl van mannen altijd wordt verwacht dat ze flink zijn, lijken veel mannen bang om zich hierover te uiten. Maar juist door je uit te spreken, laat je zien dat je het van andere mannen ook niet accepteert.
Daarom is onze boodschap helder: mannen, sluit je aan bij onze campagne en spreek je uit tegen geweld tegen vrouwen. Grijp in als het wordt gepleegd, maar ook wanneer het wordt goedgepraat. Want zoals Martin Luther King jr. zei “In the end, we will not remember the words of our enemies, but the silence of our friends.”