Maakt u zich geen illusies over de verkiezingsuitslag. Nederland is een rechts land

De onlangs overleden Jan Terlouw stelde in een interview in februari 2016 dat zijn politieke opvattingen sinds de jaren zeventig niet zijn veranderd en hij dus niet linkser was geworden, maar: ‘Het is de samenleving die zo rechts is geworden, zo verschrikkelijk rechts.’ 

Een interessant perspectief, want als het om verrechtsing gaat kijkt links steevast niet naar de samenleving, maar naar Den Haag. Zelf maak ik die fout ook geregeld. Dan haal ik bijvoorbeeld het SCP aan, dat de meerderheid van de Nederlanders vindt dat het kabinet te weinig doet tegen klimaatverandering.

Maar dan huldig je dezelfde houding als de rechtspopulisten die boos naar het ‘elitaire Den Haag’ plegen te wijzen, dat voor de wensen van ‘het volk’ categorisch blind blijft.

Dus liever nuchter en feitelijk kijken naar een samenleving die nog rechtser is dan in 2016, en daartoe een aantal gedragingen signaleren die dat belichamen.

Gedrag dus, los van de partijen waarop de burger stemt. Een grijs gebied vormt het gedrag waarmee hij toegeeft aan opruiing door rechtse politici en journalisten. Denk aan Jack van Gelder, de WC-Eend van de Telegraaf en andere mansplainers.

Judith Butler, die tegenwoordig vooral bekend is door haar interessante boeken over gender (en haar dreigende ontslag wegens ‘antisemitisme’, en dat voor een Joods-Amerikaanse) publiceerde in 1997 Excitable Speech. A Politics of the Performative. Daarin laat ze het performatieve karakter van woorden zien. Woorden kunnen niet alleen direct – ‘sesam open u!’ aanzetten tot handelingen, maar ook indirect – ‘Jullie zijn de baas! Niet de burgemeester!’

Wilders en Van der Plas keren zich formeel steevast tegen het geweld van hun sympathisanten omdat ze uiteraard de juridische gevolgen van hun performatieve oproepen niet willen dragen. Media spreken over een BBB, die recent ‘besmet’ zou zijn door de PVV. Zoals liefhebbende moeders het criminele gedrag van hun kroost steevast plegen te wijten aan ‘slechte vrienden’.

Maar de radicalisering van de BBB zagen we hier in het oosten al in 2022. De protesterende trekkers en omgekeerde vlaggen tegen een AZC in Tubbergen waren dezelfde die sinds de boerenprotesten van 2019 ons land onveilig maakten. 

Rechts gedrag is dat van yogamoeders en andere vaccinatieweigeraars. Van de jongere millennials en de oudere zoomers in de grote steden, die dwangmatig de sociale media en de leefstijl-bijlagen in de kranten afstruinen om te vinden naar welk nieuw restaurant ze moeten gaan om erbij te blijven horen. Welke schoenen, kleren en e-bikes nu hip zijn. Ze hebben er ook geen enkele moeite mee dat ze door hun drugsgebruik criminele organisaties faciliteren. Evenmin dat hun chique sportscholen arbeidsmigranten uitbuiten. ‘O ja?’

Sport? De meest populaire Nederlandse sporter is een Belgische miljonair die om belasting te ontwijken in Monaco woont en zijn geld verdient in een vervuilend fossiel circus dat de hele wereld overtrekt. Onze meest populaire sport wordt eveneens bedreven door miljonairs, lid van een internationale organisatie die zich nooit iets aantrekt van mensenrechten. Het volk kan er niet genoeg van krijgen. 

En dan hebben we nog de andere oranjegekte. Op dierendag brachten de media groot nieuws. De nieuwe hofhond werd voor het eerst aan den volke getoond: Jagger. Dat er op diezelfde dag in Amsterdam 6000 mensen demonstreerden tegen de vee-industrie was nergens te lezen.

Dan hebben we het autovolkje, niet alleen van Vroom-VVD, dat stemt met de wielen. Dolgraag wil het op meer plekken weer 130 kilometer per uur rijden. Officieel, want in de praktijk doet het volkje dat al jaren, zijn overheid handhaaft hier immers nauwelijks. 

Sinds een paar jaar werden er meer SUV’s verkocht dan personenauto’s. We merken het op parkeerplaatsen en de smalle wegen. SUV-rijders klagen over te krappe parkeergarages.

Ook ‘sportieve’ auto’s als de Ferrari’s doen het goed. De elektrische variant wordt met kunstmatige geluidshinder uitgerust. 

Hetzelfde geldt voor de motorfietsen: nooit zoveel verkocht als in dit jaar, met name door de viagra-leeftijd. Zie ook de quads, de overtreffende trap van de motoren, net als de pick-up trucks dat zijn voor de SUV’s. Denk ook aan boomcars. Het woord zegt genoeg,

Groot en bewust lawaaierig, ostentatief niet duurzaam en altijd te hard rijden. Laten we daarom ook de knetterende scootertjes niet vergeten. Klein maar dapper.

De doelgroep van het autovolkje is ook dol op speedboten - lawaaierig, ostentatief niet duurzaam en altijd te hard… - en zogenaamde sportvliegtuigjes. U weet wel, die hevig ronkend, geinige loops maken boven een natuurgebied. Schijngevechten voeren als Snoopy en de Rode Baron.

Met name onder pensionado’s zijn de zware, rijdende cocoons populair, ook wel campers genoemd, vaak met een dieselmotor.

Het volkje is dan ook verzot op de zeer vervuilende cruiseschepen. Voor u en mij een gevangenisstraf, maar voor het volkje – all-included – de ultieme vorm van vakantie. Zeer populair zijn de Caraïben en dat men naar de beginhaven vervuilend moet vliegen, vormt geen enkel probleem. Vliegen is überhaupt geen probleem voor het volkje. Heerst er zogenaamde vliegschaamte onder progressieven – ‘ik biecht nu maar op dat ik toch een beetje stout ben geweest’ – het volkje stelt: ‘Wij hebben verdomme recht op vliegen!’ Berucht als ‘Het mag weer!’ na de covidperiode. 

En de fiets, jawel, ook de fiets. Er woedt al jaren een felle schijndiscussie over het type – al dan niet elektrisch, racefiets, mountainbike, fatbike. Maakt echter allemaal niets uit, het gaat om het type fietser: eveneens altijd te hard willen rijden. Dan zijn de auto’s, maar vooral de voetgangers hinderlijk, net als die lullige 30 kilometer per uur. Zie ook de e-steps steeds vaker voorbijflitsen.

Over een maand begint het afsteken van vuurwerk weer, culminerend op oudjaarsdag. 

Nog een keer kan het volkje losgaan. 

Gelukkig voor Jan Terlouw dat hij dit niet meer hoeft mee te maken.