Linkse steun in Eerste Kamer nauwelijks nog een optie
Luisteren naar slachtoffers is niet hetzelfde als rechter spelen
© Cc-foto: Craig Sunter
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (43)
De hele Metoo hype loopt gierend uit de klauw. Als slachtoffer een luisteren oor zoeken is dat uiteraard prima en van wezenlijk belang lijk mij. Maar doe dat ajb in besloten kring. Wel zo verstandig en een stuk beter voor je eigen gemoedsrust. Er is genoeg professionele hulpverlening beschikbaar waarbij alle emoties in een veilige omgeving naar boven kunnen komen. En zoek die hulp dan ook zo snel mogelijk, dus niet na 15 jaar. Als alle herinneringen al weer heel ver weg zitten en misschien vertroebeld zijn. De schrijver WH gaat nu zelf helaas ook op de stoel van de rechter zitten door partij te kiezen voor JBC en geheel voorbij te gaan aan het gegeven dat aan elk verhaal meerdere kanten zit. En dat er geen sprake was van wederhoor ( DWDD - Trouw) en het in acht nemen van journalistieke ethiek. Geen kritische vragen voor JBC maar wel een snoeihard oordeel over het m.i. zeer verstandige artikel van Angela de Jong. JBC had vooraf beter na moeten denken en dat zal hij tzt misschien nog wel es toegeven. Vijftien jaar wachten met een dergelijk verhaal en dan de pers opzoeken is niet zo slim. Zo hoog zat het kennelijk dan toch niet want er zijn wel meer mogelijkheden geweest om er wat mee te doen. JBC is een mondig en intelligent persoon, die had ook nog wel andere wegen kunnen vinden om hulp en steun te zoeken. Het argument daar help ik anderen mee ... tja dat is ook nog niet echt gebleken tot nu toe. Ook zijn er nog geen andere slachtoffers van van Dam, was wel de aanname van JBC en in die zin ook een beschuldiging. Ik zie ook geen adviezen van JBC richting mogelijke slachtoffers dus misschien ging het toch alleen om JBC zelf. Voorlopig zie ik alleen maar verliezers aan beide kanten. Ook bij al die twitteraars die al lang hun oordeel in geuren en kleuren bekend hebben gemaakt en al inmiddels al in staat zijn om Gijs van Dam te lynchen.
[Luisteren naar slachtoffers is niet hetzelfde als rechter spelen] Daarom worden mensen die beschuldigd worden ook meteen uit hun functie gezet of erger. Ze kunnen iig zonder tussenkomst van de rechter, of wederhoor de rest van hun carriere vergeten.
"Luisteren naar slachtoffers is niet hetzelfde als rechter spelen" Toch wel als je dan vervolgens m.b.t. betrokkenen stellig over slachtoffers en daders spreekt.
Referenda zijn uit den boze, want de man in de straat heeft onvoldoende overzicht om een rationele weloverwogen beslissing te nemen. Daar hebben we de tweede kamer voor en je kunt iemand kiezen om daar je belangen te behartigen. Maar dit geval ligt natuurlijk geheel anders: de onderbuik speelt geen enkel rol en de kwestie is simpel: Daar mag je alleen maar naar kijken, maar aankomen niet. Dus kunnen we beter de mensen die zich beroepshalve mee bezighouden -politie, justitie, rechters, psychologen en psychiaters- van hun ondankbare taak verlossen en de zaak overlaten aan de media. Niet dus. En dan te bedenken dat het in het geval van referenda gaat om kwesties die ons allen aangaan, in tegenstelling tot dit soort zaken: none of it is your business. In zijn algemeenheid gesproken vraag ik me na alle reacties onderhand wel af wat een grotere rol speelt: de machtsverhoudingen of alcoholmisbruik?
@Klaas "Dus kunnen we beter de mensen die zich beroepshalve mee bezighouden -politie, justitie, rechters, psychologen en psychiaters- van hun ondankbare taak verlossen en de zaak overlaten aan de media." Wat een bespottelijke suggestie. Hoogerbeets pleit daar beslist niet voor. Hij zegt dat de slachtoffers de vrijheid moeten hebben geen aangifte te doen. Niet dat zij geen aangifte móeten doen. Sowieso: in die verhalen worden vaak geen namen genoemd. Doe je dat wel, dan kom je al gauw in de juridische stappen terecht. Wil Klaas dat gaan verplichten, op straffe van ... ja, van wat ? "In zijn algemeenheid gesproken vraag ik me na alle reacties onderhand wel af wat een grotere rol speelt: de machtsverhoudingen of alcoholmisbruik?" Dan ben je de enige die zich dat afvraagt. Veruit de meeste verhalen gaan helemaal niet over alcohol, en dat van JBC volgens hem ook niet. Vreemd dat jij zo zeker weet dat het om alcohol gaat. Referendum en #MeToo met elkaar vergelijken is sowieso erg vreemd.
Beste Pater, Het probleem is dat die hele #metoo discussie gekaapt wordt door die meldingen waar nu juist wel (beroemde) namen worden genoemd. Hoogerbeets heeft zijn pleidooi opgehangen aan zo'n casus, namelijk die hele JBC/GVD affaire. Het unieke aan die zaak is dat JBC geen naam heeft genoemd. De vraag is echter of hij niet zoveel details heeft verteld dat insiders al lang hadden geraden om wie het zou kunnen gaan. In elk geval gonsden er een paar namen rond. Dat is misschien nog wel erger dan geen naam noemen, want dan beschadig je in ieder geval een aantal onschuldige personen. Al die zaken rond celebraties brengen de hele #metoo discussie alleen maar schade toe. Misschien moet de concensus zijn dat als het doel is van naar buiten treden dat de dader 'gestraft' wordt, je dat doet in een aangifte en niet door de naam in de (sociale) media naar buiten te brengen.
@7 Dat is volgens mij ongeveer wat er gebeurt. Zodra iemand namen noemt is het eigenlijk al een aanklacht, en kan de namennoemer zelf vervolgd worden. JBC noemde geen namen, en jouw inschatting daarover kan juist zijn maar dat kan ik niet beoordelen.
Mooi geschreven, helemaal mee eens! Al wordt het wel iets anders zodra er iemand concreet als dader genoemd wordt. Maar ik denk dat ieder slachtoffer zich daar voldoende van bewust is. Al vind ik dat ook de luisteraar (of de interviewer) daar een bepaalde verantwoordelijkheid in heeft. Die hoort in zo'n geval de naam netjes voor zich te houden in mijn ogen. Zeker als hij of zij verbonden is aan een zichzelf respecterende krant. Het is aan het slachtoffer om daar publiekelijk mee naar buiten te treden. Of niet, want dat recht heeft hij of zij natuurlijk ook.
nogmaals als ook mannelijk #metoo geval. heb ik totaal geen respect voor kiezen voor de makkelijk weg. sta ergens ervoor heb is wat principes en leef daar ook na. niks doen of openbaren verdachtmakingen zonder stappen te onder nemen is gewoon weg de dader in bescherming nemen. en wat dan nog als je leven verander aan het einde van de dag kan jij je zelf in de ogen kijken en zeggen dat je in ieder geval gestreden heb voor je principes en niet zwak slachtoffertje gespeeld heb zonder ook maar iets te onder nemen.
"Als een slachtoffer niet voor de juridische weg kiest, maar wel het verhaal vertelt, respecteer dat." Ergens begrijp ik het wel, maar ik heb echt wel moeite om het te respecteren. Als het slachtoffer namelijk niet voor de juridische weg kiest, loopt de dader nog steeds rond en kan daarom meer slachtoffers maken. Wat mij veel belangrijker in deze discussie lijkt, is hoe ons politieapparaat omgaat met dergelijke meldingen.
"Als het slachtoffer namelijk niet voor de juridische weg kiest, loopt de dader nog steeds rond en kan daarom meer slachtoffers maken." Anderzijds ontneem je de vermeende dader iedere mogelijkheid om zich tegen de aantijgingen te verweren, tenzij die een proces wegens belediging of smaad begint. Het lijkt me dat je in dit soort gevallen een spiegelbeeldig beleid moet voeren: enerzijds is iemand onschuldig tot zijn schuld is bewezen en dient hij ook als zodanig behandeld te worden, anderzijds dien je iemand die aangifte doet als slachtoffer te behandelen zolang niet is bewezen dat zijn aantijgingen vals zijn. En de kwestie schuldig/onschuldig laten we over aan de rechter.
We zijn helemaal niet 'terug bij af', dat is een frame van degenen die graag mee blijven gaan in de hysterie die #metoo is geworden. Die, zonder het openlijk durven te zeggen, eigenlijk vinden dat trial by (social) media prima is. En ja, het ís oordelen als je op basis van 1 kant van het verhaal je standpunt over 'slachtoffer' en 'dader' klaar hebt. Waarom zou je geen begrip of medeleven kunnen hebben voor iemand die verhaal doet, zonder direct conclusies te trekken over wat er exact is gebeurd?
Met de strekking van dit verhaal ben ik het eens. Maar het lijkt erop dat Jelle Brandt Corstius tevoren onvoldoende heeft doorgedacht over zijn positie en de mogelijke gevolgen. Zijn emoties kwamen op mij wel oprecht over. Hij had er beter aan gedaan zijn verhaal in de publiciteit wat de dader betreft vooralsnog onherleidbaar, en daarmee anoniem, te houden.
Zo mee eens. Aangifte doen je voor de verzekering, want nut heeft het toch niet. En met zedenzaken met de moeilijke bewijslast is het al helemaal nutteloos. Brand Corstius heeft het netjes anoniem gehouden. Dat iemand zichzelf meent te herkennen en met advocaat een podium opzoek en krijgt, zegt vooral wat over die persoon zelf. Dat vervolgens iedereen over Brand Corstius heenvalt, zegt vooral veel over hoe weinig slachtoffers ruimte mogen innemen. Triest.
Wat ik denk dat u vergeet is dat behalve de vermeende dader zichzelf herkent ook anderen deze dader kunnen herkennen. Het wereldje is niet zo groot. De kans dat de anonimiteit dan wordt verbroken is zeer reëel. Ik snap daarom wel dat Gijs van Dam de aanval heeft gekozen. Laten we wel wezen, niemand behalve Jelle en Gijs kent de waarheid. Ook de schrijver van dit stuk niet, die hier partij kiest door Jelle het slachtoffer te noemen: "Zo wordt er van een persoonlijk verhaal over seksueel geweld een grote publieke rechtszaak gemaakt, nog voordat de eerste aangifte de deur uit is. En het is bepaald niet het slachtoffer dat hiervan profiteert. Het is niet voor niks dat Jelle Brandt Corstius, na overleg met collega’s en juristen, koos voor een persoonlijk verhaal met een algemene maatschappelijke boodschap." Het staat helemaal niet vast dat Jelle het slachtoffer is. Wellicht is Gijs het slachtoffer, of zijn ze allebei slachtoffers, ten prooi gevallen vanwege hun individuele ingekleurde perceptie van de waarheid vervormd door de tijd die er overheen is gegaan. Al met al heb ik respect voor de perceptie van Brandt Corstius en het leed dat daarmee gepaard gaat, maar ook voor de perceptie van van Dam, de reputatieschade die hij oploopt en het leed dat daarmee gepaard gaat. De hele kwestie doet mij een beetje denken aan het Mccarthyisme tijdens de jaren vijftig van de vorige eeuw. Ik denk niet dat dat dit een goede ontwikkeling is en afbreuk doet aan #MeToo. In mijn beleving hoort #MeToo niet te gaan over een heksenjacht, maar over bewustwording, debat en in het verlengde daarvan een mentaliteitsverandering waardoor ongewenst gedrag/intimidatie al dan niet vanuit een machtspositie effectief kan worden bestreden.
Tja, dat is dan voor rekening van die persoon zelf. Hij had natuurlijk ook gewoon even kunnen verifiëren of die herkenning terecht was. Wie weet had hij wel 'nee, natuurlijk niet,' te horen gekregen. En als we vervolgens naar de cijfers kijken, zijn valse aantijgingen behoorlijk zeldzaam. De kans dat het verhaal van Brand Corstius waar is, is dus veel groter dan dat de kans dat het dit niet is. Daarmee blijven waar en bewijsbaar twee verschillende dingen. En zijn de daders die weggekomen zijn met hun misdrijf in de over- overgrote meerderheid. De dader die Brand Corstius verkracht heeft is er al mee weggekomen. Of hij nou degene was die bij Pauw zat of niet, hij is er mee weggekomen, want gebrek aan bewijs.
''De dader die Brand Corstius verkracht heeft is er al mee weggekomen. Of hij nou degene was die bij Pauw zat of niet, hij is er mee weggekomen, want gebrek aan bewijs.'' Waarbij u er voetstoots vanuit gaat dat Brandt Corstius inderdaad is verkracht. Van Dam bestrijdt dat, dus wie heeft er nu gelijk? Of, wie komt waar nu mee weg?
Met de strekking van dit verhaal ben ik het eens. Het lijkt erop dat Jelle Brandt Corstius tevoren onvoldoende heeft doorgedacht over zijn positie en de mogelijke gevolgen. Maar zijn emoties kwamen op mij oprecht over. Hij had er beter aan gedaan zijn verhaal in de publiciteit wat de dader betreft vooralsnog onherleidbaar, en daarmee anoniem, te houden.
Het hele #metoo verhaal begint toch wel vreemde proporties aan te nemen. Zonder de slachtoffers te veel te willen bagatelliseren denk ik dat deze hele hype toch wel een beetje over de kook lijkt te raken. Het grote probleem is dat op dit moment alles over een kam wordt geschoren en dat iemand als die Weinberg die kennelijk aan de lopende band zijn machtspositie misbruikt een op een wordt gezet met een verder anoniem iemand die (hoe ongepast ook) slechts iemand in de billen kneep. Allemaal dankzij een #metoo hashtag. Maar het zijn natuurlijk heel verschillende zaken en wat het allemaal nog lastiger maakt is dat het eigenlijk onmogelijk te controleren valt of iemand nu de waarheid spreekt of niet. Over het geval met Jelle Brandt Cortsius (en het geldt ook voor Anthony Rapport in de VS), als hij echt voelt dat hij is aangerand, dan is dat hoe dan ook verschrikkelijk natuurlijk. Maar dan zou hij aangifte moeten doen en het rechts-systeem in werking moeten stellen. Dat doet hij niet, en kiest ervoor om de persoon in kwestie die hem seksueel heeft aangerand aanvankelijk anoniem te houden. Dat de media hier vervolgens bovenop is gaan zitten geeft aan dat ook hier de media duidelijk ethisch besef ontbreekt. Het is dan de media die hier een situatie schept waarin iemand min of meer besmeurt wordt zonder fatsoenlijk hoor en wederhoor. Als de persoon in kwestie ervoor kiest om ook in de aanval te gaan dan is het einde natuurlijk volledig zoek en hebben we het vervolgens alleen nog maar over een soort gedegenreerde heksenjacht en niet meer over het reëele probleem van een cultuur van seksuele intimidatie en macho gedrag bij sommigen waarover een echte discussie gevoerd zou moeten worden. Kortom door dit te laten ontaarden in een heksenjacht verliezen we de echte discussie uit het oog. En dat is helemaal zonde... Het geeft overigens nog eens aan dat de veranderende media door de komst van het internet en de daaruit vloeiende decentralisatie steeds vaker leidt tot bijzonder vreemde (en ergerlijke) uitspattingen. Want even los van "discussie" rondom de #metoo #zwartepiet of noem de internethype maar op is het overduidelijk dat we collectief nog een hoop te leren hebben over hoe we nu fatsoenlijk moeten omspringen met al die nieuwe "sociale" mediakanalen. En zeker besef van normen en waarden lijkt op dit vlak inmiddels meer dan gewenst.
En moet je je reputatie dan maar laten vernietigen als het verhaal niet op waarheid berust? Moet je de verwoesting van je relatie misschien wel, van je loopbaan, van je vriendennetwerk over hebben voor de goede zaak?
Een verhaal kan prima op waarheid berusten en nog steeds volledig onbewijsbaar zijn. Daarom mag je geen naam noemen want dat is laster en juridisch dus wel bewijsbaar en strafbaar. Als iemand zichzelf vervolgens neerzet als 'hij bedoelde mij en ik zit hier met mijn advocaat,' hou dan op met de zwarte piet naar het slachtoffer toe te spelen.
"Ze spreken zich uit omdat ze het verhaal kwijt willen over wat hen is aangedaan. Omdat ze een beetje hulp en steun willen." Dat is een gerechtvaardigde wens, alleen is de pers daarvoor niet de geschikte uitlaatklep.
--- Dit bericht is verwijderd —
"@Enzo, iemand die een stukje stukje woord kiest, is in mijn ogen al een stukje hopeloze stukjes woord gebruiker. Ik heb een stukje pest hekel aan dat woord. Met een stukje gevoel." We hebben allemaal onze pet peeves. Dat laat ik geheel aan jou. Voor het overige: Ik vind het erg dat je het geschetste mee hebt moeten maken. Hoe schrijnend jouw geschiedenis, of dat van andere slachtoffers ook is, het geeft niemand het recht van anderen te eisen dat zij geloofd worden ten koste van een ander. Wat ik nu merk is dat het recht op verweer door een beschuldigde de kop in wordt gedrukt en dat mag nooit gebeuren. Er zijn al genoeg slachtoffers. Laten we er niet nog meer maken.
Er is maar 1 persoon die van deze kwestie een grote publieke rechtszaak gemaakt heeft en dat is Jelle Brandt Corstius, via DWDD. Ik ken Jelle niet. Ja, als publiek persoon, maar ik ken hem niet. Zijn vermeende verkrachter ken ik helemaal niet. Moet ik er zondermeer van uit gaan dat Jelle de waarheid spreekt? En er zondermeer van uit gaan dat zijn vermeende verkrachter niet de waarheid spreekt? Er is helemaal niets op basis waarvan ik een oordeel kan geven. Velen doen dat wel. Zonder goede gronden.
Dat is nu precies het probleem! Ik denk ook niet dat je er slachtoffers een dienst mee bewijst, integendeel...
"Als een slachtoffer niet voor de juridische weg kiest, maar wel het verhaal vertelt, respecteer dat. Eis geen aangifte en al helemaal geen bewijs. Ga niet op de stoel zitten van de rechter in een niet bestaande rechtszaak. Luister, geef steun waar nodig en gewenst. En word zelf geen dader. Dat is wat je kan doen en dat is waar het om gaat." Daar ligt toch ook een stukje verantwoordelijkheid voor het slachtoffer. Zeker wanneer dit 'naar buiten treden' verder gaat dan huiselijke kring en directe vrienden is het van belang de identiteit van de vermeende dader niet op straat te gooien. Dit geldt ook dat het geven van details waardoor de identiteit ook wel duidelijk is of makkelijk te achterhalen valt achterwege moet blijven. Doet het slachtoffer dit niet, dan rest de neutrale niets anders dan een midden standpunt in te nemen. Het geven van sympathie wordt daarna bemoeilijkt omdat het slachtoffer de toehoorder dwingt stelling te nemen. Immers, door het steunen van de een, impliceer je dan de schuld van de ander. De oproep zou dan ook moeten luiden: plaats de toehoorder niet voor het blok maar geef hen de kans jou te ondersteunen zonder - zonder enig bewijs - een ander te veroordelen.
Vind jij in het algemeen dat als mensen in het openbaar van misdrijven worden beschuldigd zich daar niet tegen mogen verdedigen?
Hoogerbeets weet net zo min als u en ik of de aanklacht van Jelle Brand Corstius terecht is. Dat de vermeende dader zich uit alle macht verdedigt en daarbij gebruik maakt van een goede advocaat is zijn volste recht, ook als hij daarbij de publiciteit zoekt, want dat deed Brand Corstius tenslotte zelf ook. Daar komt nog eens bij dat de mogelijkheid bestaat dat hij inderdaad gewoon onschuldig is. Dat zijn houding een ontmoedigend effect kan hebben op anderen om met hun verhaal te voorschijn te komen kan hem niet worden verweten. En al helemaal niet als hij echt onschuldig is.
Het is verbijsterend om te zien dat iemand zonder voorbehoud publiekelijk beschuldigingen kan ventileren zonder spoor van bewijs en vervolgens te lezen dat de beschuldigde in dezelfde omgeving zijn mond moet houden. Wat een waanzin.
"De onschuldpresumptie (Latijn: praesumptio innocentiae) is een grondbeginsel van het strafrecht, dat bepaalt dat eenieder voor onschuldig dient te worden gehouden tot het tegendeel is bewezen. De onschuldpresumptie wordt voorts uitdrukkelijk vermeld in artikel 6, lid 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens: Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld, wordt voor onschuldig gehouden totdat zijn schuld in rechte is komen vast te staan." De onschuldpresumptie is één van de belangrijkste beginselen van ons rechtsstelsel. Iemand plein en public (voor miljoenen kijkers zelf) beschuldigen van één van de laagste misdaden die wij kennen ('verkrachting') zonder bewijs te willen leveren of zonder de "juridische weg" te willen bewandelen is een grove schending van dit beginsel. Als je stelt dat je slachtoffer bent geworden van een dader, dan "vertel je niet het verhaal" maar uit je of je het wilt of niet een zware beschuldiging. Als het "vertellen van het verhaal" betekent dat er (bewust of onbewust) een zware beschuldiging geuit wordt aan een (herleidbaar) individu, dan zal degene die het verhaal vertelt ook bereid moeten zijn om het verhaal met feiten te ondersteunen en ook bereid zijn dat er juridische consequenties komen. Onrechtvaardig? Allesbehalve. De onschuldpresumptie is van dusdanig groot belang voor het functioneren van onze rechtstaat en democratische samenleving dat het zelfs een mensenrecht is. Schending daarvan dient met de hoogst mogelijke voorzichtigheid vermeden te worden. Dat had de jurist met wie JBC contact had hem ook wel even mogen vertellen.
´´een (herleidbaar) individu´´ Bedoel je dat jij en ik dan weten wie het is, of alleen de dader?
"wellicht ook mogelijke andere slachtoffers probeerden te intimideren" Ze hebben mogelijke andere slachtoffers juist van harte uitgenodigd om zich te melden. Slechts een van die volgens JBC meerdere slachtoffers hoeft zich te melden om de klacht van JBC aannemelijk te maken. Bovendien ben je volstrekt ongeloofwaardig als je beweert dat luisteren naar slachtoffers iets anders is dan (niet als) rechter spelen, terwijl je kennelijk je oordeel over wie slachtoffer en wie dader is al klaar hebt. Dan heb je al voor rechter gespeeld.
Zolang een zaak als deze niet voor de rechter is geweest, is het maar de vraag wie het slachtoffer is. Het kan zijn dat Dhr Corstius het slachtoffer is (van aanranding/verkrachting) maar evengoed is de door Corstius beschuldigde persoon het slachtoffer, indien de seks wel 'gewoon' vrijwillig was. Je kan door smadelijke beschuldigingen, zelfs wanneer je naam niet genoemd wordt, ook helemaal kapot gemaakt worden.
Zou de hele JBC/Van Dam affaire niet bewijzen dat slachtoffers van zedenzaken er niet bij gebaat zijn om 15 jaar te wachten en dan te proberen hun gelijk in de media te halen? Vast staat dat zaken als deze of de beschuldigingen tegen andere publieke figuren niet exemplarisch zijn voor zedenzaken. De media hebben hun eigen agenda en de publieke opinie keert zich inderdaad net zo makkelijk tegen het (mogelijke) slachtoffer als tegen de (mogelijke) dader. Degene met de dikste huid en portemonnee wint meestal die strijd. Slachtoffers mogen zeker hun verhaal doen en zijn zeker niet verplicht om aangifte te doen. Maar als ze hun verhaal publiek zaaien bestaat de kans dat ze een mediastorm oogsten. Daarmee doen ze niet alleen zichzelf te kort, maar inderdaad ook andere slachtoffers. Slachtoffers doen er verstandig aan om hulp te zoeken en hun verhaal te doen, niet in de (social) media maar bij mensen die ze vertrouwen en psychische en juridische professionals. Bij voorkeur doen ze dat zo snel mogelijk. Dat is overigens geen verwijt aan JBC, want een feit is dat er veel meer mogelijk en bekend is dan 15 jaar geleden. Tegenwoordig zijn bijvoorbeeld bij de politie ook gespecialiseerde personen, die echt niet altijd aandringen op een aangifte. In elk geval brengen ze je in contact met slachtoffer hulp. Ook zijn er hulpverleners en advocaten die gespecialiseerd zijn om slachtoffers bij te staan. Daar heeft u als slachtoffer in de regel echt veel meer aan dan aan Twitter of Facebook.
Het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat het verhaal van de vermeende dader klopt.
@cubert20 Ben het helemaal met je eens. Het kan goed zijn dat wat er 15 jaar geleden gebeurde tussen Jelle Brandt Corstius en Gijs van Dam inderdaad een uit de hand gelopen flits affaire was, veroorzaakt door teveel drank en de spanning van het moment. Daarbij wil ik opmerken dat het JBC was die de media koos om dit verhaal naar buiten te brengen, om wat voor reden dan ook. Waarom niet naar de politie of een vertrouwensarts? Waarom niet met Gijs van Dam zelf contact gezocht (al dan niet via een advocaat)? Aan een verhaal zitten vaak meerdere kanten, en ook beschuldigden kunnen slachtoffer zijn. Zie bijvoorbeeld deze aflevering van Hollandse Zaken die afgelopen juli uitgezonden werd : https://www.npo.nl/hollandse-zaken/06-07-2017/POW_03522907