Luister naar dit zachtaardige strijdlied: een liefdesverklaring aan de Iraanse jongeren

Dit is het zachtaardige strijdlied (Engels ondertiteld) van een vastberaden generatie die helemaal klaar is met het Iraanse regime:

Deze schitterende muzikale manifestatie van de Iraanse popartiest Shervin Hajipour geeft in iets meer dan twee minuten treffend aan waarom jonge Iraniërs met gevaar voor eigen leven ten strijde trekken.

Hij zette het nummer op 28 september op zijn Instagram – waar hij toen al meer dan 2 miljoen volgers had. Bij het schrijven van het lied had hij zich laten inspireren door een twitterstorm van de jongeren. Zij schreven waarom het tijd was om de straat op te gaan en voor eens en altijd een einde te maken aan de ruim veertig jaar durende reli-fascistische dictatuur van de Islamisten. 

Aanleiding was de gewelddadige en tragische dood van de 22-jarige Mahsa Amini op 16 september. Mahsa Jina Amini kwam op 13 september om nadat ze werd gearresteerd door de zedenpolitie van het regime. Het sterke vermoeden bestaat ze in coma is geslagen.

Toen mijn voornaamgenoot Shervin Hajipour dit nummer op Instagram zette, schreef hij erbij aan de twitterende jongeren: “Dit gedicht is door jullie tot stand gekomen, ik hoop dat het jullie troost brengt.” Nog geen 48 uur later was zijn clip meer dan 40 miljoen keer bekeken en had het nummer 1,5 miljoen likes gekregen.

Het is een zijdezacht lied. Eerder een levenslied dan een strijdlied. Het is eerder een manifest van hoop dan een oorlogsverklaring. Het is een liefdesverklaring aan de Iraanse jongeren: dat ze ooit kunnen dansen zonder te hoeven vrezen voor een arrestatie. Dat hun ouders de bittere smaak van armoede, en de schaamte om hun kinderen nee te moeten verkopen, nooit meer hoeven mee te maken. Dat ze nooit meer de lege haatleuzen van dit regime hoeven na te schreeuwen. Dat de meiden nooit meer hoeven te wensen dat ze jongens waren – zodat ze iets vrijer kunnen leven. Hajipour eindigt zijn ontroerende lied met het motto van de huidige opstand: “Omwille van ‘vrouw, leven, vrijheid’…  Omwille van vrijheid, omwille van vrijheid, omwille van vrijheid…”

Waar het in dit lied vooral om gaat is de wens om een vrij bestaan als individu te kunnen leiden in een land waar jouw rechten als volwaardige burger gewaarborgd zijn, ongeacht wie je bent. Waar sociale en economische ongelijkheden niet zo schrijnend zijn. Waar de vluchtelingen uit Afghanistan hoffelijk worden opgevangen. Waar de natuur en de dieren niet verwaarloosd worden, waar het ideologisch-islamitisch indoctrineren van jongeren ophoudt.

Kortom, omwille van een ander Iran zingt Hajipour zijn lied. Dat is wat mij betreft ook typerend voor deze strijd en de Iraanse opstand van vandaag. Het is vooral een strijd van jong Iran dat snakt naar menselijke waardigheid. Jonge vrouwen zijn hiervan de belangrijkste vaandeldragers.

Het lied is inmiddels dé strijdkreet van jong en oud. Van basisschoolkinderen tot oude mannen, van vrouwen tot protesterende menigte. Het lied luidt een nieuwe, wellicht finale episode in van ruim veertig jaar (alsmaar groeiend) verzet van Iraniërs tegen de islamitische tirannie.

Shervin Hajipour is op 29 september, de dag na het verschijnen van deze clip, gearresteerd. Er wordt gevreesd voor zijn leven. Het beste wat wij voor hem kunnen doen is zijn stem laten horen en zijn zachtaardige strijdlied blijven draaien. Opdat zijn naam, zijn moed en zijn kunstzinnige genialiteit om van een twitterstorm een pracht van een lied te maken, niet in de vergetelheid raken.